Τραγικές οι στιγμές που ολόκληρος ο νομός μας βιώνει μετά την τελευταία θεομηνία του «Ιανού», που έπληξε την περιοχή. Οι ευθύνες πολλές, συλλογικές και ατομικές, και θα μπορούσαν να αφορούν στη μη υλοποίηση απαραίτητων έργων τα χρόνια που προηγήθηκαν, στις επιλογές και κακοτεχνίες ή πλημμέλειες όσων εκτελέστηκαν, στις διαδικασίες υλοποίησής τους («εκπτώσεις», ελέγχους, «πρωτόκολλα παραλαβής»), κ.λ.π..
Ευθύνες συνδεόμενες άμεσα με τη λειτουργία του ανθρώπινου παράγοντα, που με τη σειρά του ταυτίζεται μ’ αυτό που αποκαλούμε «συνείδηση». Μόνο που αμφιβάλω αν το τελευταίο λειτούργησε ποτέ ή αν λειτουργεί για τον καθένα από τους εμπλεκόμενους στα παραπάνω, ακόμα κι αν, εξαιτίας των επιλογών ή συμπεριφορών τους, φτάνουμε στο σημείο να θρηνούμε, όπως και σήμερα, απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Ο δήμος Μουζακίου, όπως και οι υπόλοιποι ορεινοί και πεδινοί δήμοι του νομού, θα μετρά για πολύ χρόνο τις πληγές του. Σπίτια, περιουσίες και παραγωγή στα πεδινά κατεστραμμένα, με ότι αυτό συνεπάγεται για το εισόδημα και την επιβίωση των εκεί συνδημοτών μας. Βιβλικές οι καταστροφές στα ορεινά, που εξαφάνισαν κάθε είδους υπάρχουσας υποδομής, αλλάζοντας τη φυσιογνωμία ολόκληρων περιοχών και αναγκάζοντας ακόμα και τους πιο ηλικιωμένους να ομολογούν πως ποτέ τους δε βίωσαν αλλά ούτε και άκουσαν για παρόμοια φαινόμενα.
«Πρότυπο» ήθελαν κάποιοι να αποκαλούν και να παρουσιάζουν τελευταία το Δήμο Μουζακίου. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι απ’ αυτούς που τον διοικούσαν για πολλές τετραετίες τα τελευταία χρόνια, για τις επιλογές των οποίων έχω κι άλλη φορά εκφραστεί δημόσια – και, δυστυχώς, φαίνεται να επιβεβαιώνομαι – ότι οι δημότες θα τις πληρώνουν για χρόνια. Είναι αυτοί που αντί να επιλέξουν να αξιοποιήσουν χρηματοδοτικά εργαλεία εκτελώντας έργα που θα θωράκιζαν το Δήμο μας και τα χωριά του με ασφάλεια, δυναμική και προοπτικές ουσιαστικής ανάπτυξης, επέλεξαν να εκτελέσουν έργα (όσα, βέβαια, έγιναν) βιτρίνας, εντυπωσιασμού και καιροσκοπισμού. Αυτοί που δέσμευσαν και συνεχίζουν να προωθούν τη δέσμευση του φυσικού και υδάτινου πλούτου της περιοχής μας με τα αποκαλούμενα «αειφόρα έργα» τους στα βουνά και στα ποτάμια μας. Έργα που στην περιοχή του Δήμου μας εμποδίστηκαν, ευτυχώς, από φορείς και πολίτες και δεν είχαν προλάβει να εκτελεστούν μέχρι τώρα, γιατί αλλιώς ποιος ξέρει πόσες ακόμα καταστροφές θα βιώναμε από τις συνέπειες των απαιτούμενων για την κατασκευή και λειτουργία επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας.
Είναι οι ίδιοι που για μια υπογραφή τους (προγραμματική σύμβαση λέγεται), που ουδέποτε έβαλαν (για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν), δεν υλοποιήθηκαν σχεδιαζόμενα και απαραίτητα για την προστασία της πόλης του Μουζακίου αντιπλημμυρικά έργα στην κοίτη του Πάμισου ποταμού, η έλλειψη των οποίων παραλίγο να στοιχίσει την ολική, σχεδόν, καταστροφή της πόλης.
Δε θεωρώ τις σκέψεις μου αυτές «απόδοση ευθυνών», όπως ορισμένοι, ίσως, βιαστούν να σκεφθούν. Ούτε, φυσικά, κριτική προς τη σημερινή δημοτική αρχή για τα ζητήματα της θεομηνίας αποτελούν. Έκφραση προβληματισμού αλλά και αγανάκτησης είναι, τόσο από έναν αιρετό, που βλέπει τον τόπο του να καταστρέφεται και να γυρνά πολλά χρόνια πίσω αλλά και τους συνδημότες του να υποφέρουν εξαιτίας επιλογών και παραλείψεων όλων των προηγούμενων ετών, όσο και από έναν απλό δημότη, που, όπως και πολλοί άλλοι ακόμα, βλέπει και τη δική του περιουσία να αχρηστεύεται.
Τουλάχιστο τώρα ας μετρήσουμε καλά ώστε να μπορέσουμε να κλείσουμε ακόμα καλύτερα τις πληγές μας, με προγραμματισμό και οργάνωση και χωρίς αυτή τη φορά λάθη και παραλείψεις που θα στοιχίσουν τόσο σ’ εμάς όσο και, κυρίως, στις επόμενες γενιές. Οι έχοντες σήμερα την ευθύνη της διοίκησης του Δήμου τυγχάνουν της αμέριστης στήριξης και της αντιπολίτευσης στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που η θεομηνία άφησε πίσω της. Ας το αξιοποιήσουν αυτό, ας προσέξουν τους χειρισμούς τους και ας γίνουμε όλοι μαζί πιο αποφασιστικοί και διεκδικητικοί προς την κεντρική εξουσία, η οποία, συνειδητοποιώντας τις δικές της ευθύνες, πρέπει να παράσχει αφειδώς κάθε δυνατή συνδρομή και λύση για την ανασυγκρότηση του Δήμου μας και των χωριών που τον απαρτίζουν αλλά και κάθε άλλης πληγείσας περιοχής.
Και στα πλαίσια των δικών μας ευθυνών για τις τύχες του τόπου μας ας μην ξεχνάμε πως η τοπική αυτοδιοίκηση δε χρειάζεται τα κόμματα και τους καθοδηγητές τους αλλά ούτε και όσους τη βλέπουν ως «σκαλοπάτι» για τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Χρειάζεται ανθρώπους με πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για τον τόπο και με ικανότητα, σχέδιο και όραμα, που θα τα θέτουν στην κρίση των συνδημοτών τους και θα τα υλοποιούν με τη συγκατάθεση και τη στήριξή τους.
Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της συνδημότισσάς μας Ευδοκίας, στην οικογένεια της οποίας εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια..…
Γιώργος Δ. Καραβίδας,
δημοτικός σύμβουλος (Ενωτική Πρωτοβουλία),
αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Μουζακίου,
υποστράτηγος ε.α. Νομικού Σώματος Ε.Δ.
