ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΠΑ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΜΕΑΡΧΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ Σ/Ν «ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ»
Τα νομοσχέδια που εισάγονται μετά τις εκλογές, τα «εμβληματικά» λέει η κυβέρνηση αφορούν χώρους και φορείς που οι εκπρόσωποί τους είναι απόντες. Δικαιοσύνη, κλειστά τα δικαστήρια, απόντες οι δικηγόροι. Το άσυλο για τη παιδεία, κλειστά τα Πανεπιστήμια και οι Σχολές. Τοπική Αυτοδιοίκηση ακόμα δεν έχει ισχύσει το καθεστώς το οποίο επιχειρεί το νομοσχέδιο να αλλάξει. Που απευθύνονται; Έχουν τρομερή αλλεργία στην έννοια της διαβούλευσης. Η διαβούλευση καθίσταται υποχρεωτική, πριν την κατάθεση των νομοσχεδίων και των διατάξεων τους. Άρα, έχουμε δύο νομοσχέδια σοβαρά τα οποία και τα δύο παραβιάζουν τον Κανονισμό της Βουλής.
Ο κ. Υπουργός μίλησε για το άρθρο που αφορά στην κοινωφελή εργασία και μας δήλωσε ότι δεν έχει πρόθεση να καταργήσει αυτό το θεσμό, όμως τον αναστέλλει. Ένα θεσμό που ίσχυε από το 1991, εφαρμόζεται σήμερα, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια που θα δικάζουν μέχρι το χρόνο αναστολής να μην μπορούν να μετατρέψουν την ποινή ή σαν κύρια ποινή να επιβάλουν κοινωφελή εργασία, να μην μπορούν να μετατρέψουν τη ποινή φυλάκισης σε κοινωφελή εργασία και κυρίως αναστέλλεται το μέτρο που ήταν ως αναμορφωτικό υπέρ των ανηλίκων. Επιπλέον, η εισαγγελία οικονομικού εγκλήματος, οι εισαγγελίες όλων των δικαστηρίων δεν θα έχουν να εφαρμόσουν ποινικές ουσιαστικές διατάξεις γιατί δεν έχουν ορισμό του υπαλλήλου. Αναστέλλει τον ορισμό αυτό ο οποίος πλέον έχει δημιουργηθεί και έχει οριστεί διότι υπάρχουν νέα νομοθετήματα που έχουν συνεισφέρει νέες ιδιότητες. Παραδείγματος χάρη οι συγγενείς που είναι από αναδοχή τέκνου, οι συγγενείς από το Σύμφωνο Συμβίωσης, είναι νέες έννοιες που δομούν την έννοια του υπαλλήλου. Όταν αναστέλλεις το άρθρο αυτό ενώ υπάρχουν τα νομοθετήματα τι θα εφαρμόσει ο εφαρμοστής του δικαίου;
H αναφορά του αρμόδιου Υπουργού Δικαιοσύνης ότι δύο δικαστικές αποφάσεις οφείλονται στην εφαρμογή των κωδίκων oυσιαστικά αντιπολιτεύεται τη νομική επιστήμη που διακόνησαν κορυφαίες προσωπικότητες στη χώρα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτούς προσβάλει όταν λέει ότι ο Κορκονέας και ο Φλώρος έτυχαν αυτής της ευνοϊκής αντιμετώπισης λόγω των κωδίκων. Ο θεσμός της απόλυσης ισχύει από 1917. Ο δε θεσμός των ελαφρυντικών από το 1950 από τον πρώτο κώδικα που ίδρυσε τότε ο καθηγητής Νίκος Χωραφάς. Οι ποινικοί κώδικες δεν γίνονται κάθε μέρα ούτε κάθε βδομάδα, γίνονται κάθε 70 και 80 χρόνια. Το ποινικό δίκαιο είναι το πιο θετικό δίκαιο και δεν μπορούμε με αποσπασματικές διατάξεις κάθε μέρα κάθε βδομάδα να φέρνουμε τροπολογίες και τροποποιήσεις. Οι Κώδικες δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αυταρέσκεια δεν μπορεί να εκφραστεί από εμάς ότι οι κώδικες είναι δικοί μας. Πάνω από 5 νομοπαρασκευαστικές επιτροπές επί μια 20ετία εργάστηκαν για να καταλήξουν τελικά ομόφωνα στο σχέδιο του κώδικα ποινικής δικονομίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εισήγαγε για ψήφιση τους κώδικες και το έκανε με πολιτικό θάρρος. Όλα τα άλλα ανήκουν στην νομική κοινότητα.
Με το Προεδρικό Διάταγμα 81, τώρα, μεταφέρουν τη σωφρονιστική πολιτική, το σωφρονιστικό σύστημα, στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Παγκοσμίως, πλέον, η σωφρονιστική πολιτική όχι απλώς δεν πάει στην ασφάλεια και στη δημόσια τάξη, αλλά φεύγει και από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και πάει σε ανεξάρτητους θεσμούς μόνο της δικαιοσύνης, σε αυτό το ν/σ έχουμε μια αντίστροφη πορεία. Ρωτάω, λοιπόν, τους Υπουργούς: Η αντεγκληματική πολιτική πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελέσει τομέα έρευνας και πολιτικής του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη; Δέχονται ότι η αστυνομία και γενικά η αστυνόμευση μπορεί να περάσει πέρα από τη σύλληψη του δράστη, να υπερβεί και τα όρια και να πάει στο θεσμό της έκδοσης των ποινών; Ο θεσμός της φυλάκισης είναι σωφρονισμός ή απλώς τιμωρία; Περνώντας την πόρτα της φυλακής ο εγκληματίας, ο καταδικασμένος, στερείται πέραν της προσωπικής του ελευθερίας και κάποιο άλλο δικαίωμα; Επειδή υπάρχει κι ένας ευρωπαϊκός θεσμός για τη σωφρονιστική πολιτική που επιβάλλει τον πλήρη διαχωρισμό της αστυνομίας και της διάκρισης αφενός και αφετέρου της Εισαγγελίας και της σωφρονιστικής πολιτικής. Ας απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, γιατί δεν είναι μόνο ερωτήματα δικαιοσύνης, είναι και ερωτήματα δημοκρατίας.
Οι λέξεις «δημοκρατία» και «ελευθερία» απουσιάζουν από το στόμα του αρμόδιου Υπουργού για ένα νομοθέτημα της τοπικής αυτοδιοίκησης, ενός από τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας. Το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά εχθρεύεται μια έννοια, την έννοια της απλής αναλογικής. Μετά το 1950 στις ευρωπαϊκές χώρες της σύγχρονης δυτικής Ευρώπης το 95% των περιφερειών στη Δυτική Ευρώπη δομήθηκαν, προχώρησαν και προόδευσαν με βάση το σύστημα της απλής αναλογικής σε όλη την έκτασή τους με την έμμεση εκλογή. Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί τοπική κυβέρνηση στη δυτική Ευρώπη. Θέλουν περιφερειακή ανάπτυξη καταστρατηγώντας το κύτταρο της δημοκρατίας που είναι πυλώνας της έννοιας δημοκρατίας, όπως είναι η τοπική αυτοδιοίκηση και πιστεύουν ότι θα αναπτύξουν την τοπική αυτοδιοίκηση με καλπονοθευτικά συστήματα. Όποιο νομοσχέδιο αφορούσε την τοπική αυτοδιοίκηση απέτυχε («Καποδίστριας», «Καλλικράτης»), γιατί; Γιατί άφηναν απ’ έξω το ζήτημα της δημοκρατίας. Ποια είναι η λογική που πρέπει να αντιστρέψουμε; Λέει ο στεγνός τεχνοκράτης και οικονομολόγος: “Τραπεζική κρίση, οικονομική κρίση, ανθρωπιστική κρίση, κρίση δημοκρατίας.” Η διαδρομή τώρα της αντίστροφης σκέψης του σύγχρονου διανοούμενου και του αριστερού: “Κρίση δημοκρατίας, ανθρωπιστική κρίση, κρίση οικονομική, κρίση τραπεζική, κρίση ανθρωπιστική και κοινωνική”. Αυτή είναι η διαδρομή.
Να κλείσω αναφέροντας τι έλεγε ο Χάνς Κέλσεν για το τι είναι δικαιοσύνη γι’ αυτόν. Είναι δικαιοσύνη της ειρήνης, της ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της ανεκτικότητας. Πως την εννοεί η ΝΔ; Και το αφιερώνω στην Υπουργό Παιδείας, που φέρνει για το άσυλο μια διάταξη που έχει τεράστιους κινδύνους μόνο από τη νομική σκοπιά δεν λέω από την πολιτική ή την ακαδημαϊκή πλευρά. Πώς διαβάζεται ο Χανς Κέλσεν και τι σημαίνει νομική σκέψη ανεκτικότητας: «Η Αρχή της Ανεκτικότητας ταυτίζεται με την ελευθερία της σκέψης και την ελευθερία εν γένει. Αποτελεί την ψυχή της επιστήμης και ιστορικά προκύπτει από την εμπειρία των θρησκευτικών πολέμων στην Ευρώπη και τη λογική της ειρήνευσής τους. Ταυτόχρονα, αποτελεί το κατεξοχήν κριτήριο για τον διαχωρισμό της δημοκρατίας από κάθε μορφή αυταρχισμού». Ε, λοιπόν, αυτή την ανεκτικότητα την καταστρατηγούν και πολύ φοβάμαι, τελικά, ότι όλα τα Υπουργεία θα έχουν πλέον οδηγό, πλοηγό και θα πυροδοτεί και θα γαλουχεί τις σκέψεις τους μια αντίληψη, πιθανόν του Πρωθυπουργού, ή κάποιων άλλων, να υπάρχει μια αστυνομικοποίηση των πάντων, της δικαιοσύνης εδώ με την υπαγωγή των σωφρονιστικών και άλλων δομών του Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στην παιδεία εκεί με το άσυλο.
Εάν θέλουν, λοιπόν, να μετατρέψουν ένα κράτος με αρχή δικαίου σε αστυνομικό κράτος, κάνουν τραγικό λάθος!
