Σμύρνη 1922
(Εκατό χρόνια πριν)
Και ήσουν περιπόθητη από πολλούς γειτόνους
και μακρινούς ακόμη.
Ω! ζηλευτή τριανταφυλλιά με τους γλυκούς σου κλώνους.
—–
Περιώνυμη περιστερά, λευκή σαν τους αφρούς σου
στα γάργαρα νερά σου
που πάντοτε σε λούζουνε και νίβουν τους καημούς σου.
—–
Ν’ ανοίγεις τις φτερούγες σου, ν’ ανυψωθείς να φύγεις
στης περιωπής το τέρμα..
Να σε τυλίγει η ευτυχία σου, τους πόνους σου να πνίγεις.
—–
Γλυκιά κυρία του νωπού και άγιου μεγαλείου
στα όμορφά σου άκρα.
Κρυμμένη κάτω απ’ τη ζεστή αγκαλιά της Υφηλίου.
—–
Το ένδοξό σου παρελθόν ορκίστηκες να χτίσεις
ξανά με χίλιους κόπους
και νέες όσο λαμπερές στιγμές πολλές να ζήσεις.
—–
Μα έπεσες θύμα άβουλο του ενθουσιασμού σου
σε έδερνε κατάρα
Και γκρέμισαν το δυνατό φορτίο του καημού σου.
Απόσπασμα από το βιβλίο
«ΣΜΥΡΝΙΑΔΑ, 1981
ΚΑΠΟΥΛΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
