Καφενεία κοιλάδας Αχελώου – Νότιας Πίνδου: Τοπικά προϊόντα με σπάνιες γεύσεις!
Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα στο λαϊκό παραδοσιακό καφενείο του γελαστού πατέρα και της γλυκιάς μάνας, που κληρονόμησαν από την γιαγιά Ελισάβετ (Σαβούλα) το 1950.
Ο πατέρας είχε μάθει την τέχνη δουλεύοντας Μπουφετζής σε μεγάλο καφενέ στον Καρβασαρά – Αμφιλοχία όπου βρέθηκαν λόγω του εμφυλίου 1946-49.
^ Από τα προσχολικά μου χρόνια 1965 έως τα φοιτητικά – νεανικά μου κοντά στο 1990 έζησα, ως ‘βοηθός καφετζή’, πολλές γενιές πελατών, πιοτήδων, γλέντια με τοπικούς αυτοδίδαχτους μουσικούς, μνημόσυνα, τραπεζώματα και κυρίως ατέρμονες συζητήσεις για πολιτική, μαρξισμό, κοινοτικά και αρδευτικά προβλήματα (εκλογή αυλακάρηδων και πάνω ή κάτω τα νερά της Γκούρας ….), χωρατά, αστεία, πειράγματα, σόκιν κουβέντες …
Με το μπρίκι και την… κεράστρα οι γονείς μεγάλωσαν πέντε παιδιά …
^ Δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε ρεύμα, μόνο ένα ραδιόφωνο με μπαταρίες UCAR, λάμπα με λαμπόγυαλο και αργότερα 1970 λουξ με …άπλετο φως !
^ Θυμάμαι στα πανηγύρια ακολουθούσα τον πατέρα στο αυτοσχέδιο μετακινούμενο καφενείο με το μουλάρι φορτωμένο ως τα αυτιά …..τα λουκούμια, τις νταμιζάνες τσίπουρου, τα μαντολάτα για τα παιδιά, καφέ, ζάχαρη, μπρίκια, ποτήρια και το κακαβάκι όπου η μάνα έβραζε το νερό και σε ….10” (δευτερόλεπτα) έβραζε ο παζαρίσιος καφές, σέρβις από τον μικρό – εμένα στον πελάτη που αγωνιούσε…
^ Το κουβάλημα του πόσιμου νερού ήταν το καυτό πρόβλημα που ταλαιπωρούσε τα αδύναμα χέρια μου αφού το κουβαλούσα από βρύση σε απόσταση με παγούρια και η μάνα με Βαρέλα κέδρινη.
Όποιος πελάτης ζητούσε….δεύτερο τρίτο ποτήρι νερό (ήταν ξαναμμένος…) κηρύσσονταν ….¨εχθρός¨ μας ….!
^ Ο καφές – σπυρί ψηνόταν στον ψήστη σε δυνατή φωτιά με κλάρες -επιμέλεια της μάνας, έβγαινε ζεστός – ζεστός μοσχοβολούσε όλο το καφενείο και η καταπράσινη αυλή, ο πατέρας άρχιζε να τον αλέθει στον χειροκίνητο μικρό μύλο, που ήθελε τέχνη για να γυρίσει και να μην κουράζει τον μάστορα!
¨ Θέλει τρόπο …. -συμβούλευε ο πατέρας-, όχι…κόπο¨ !
* Θυμάμαι 1965 τιμή ενός καφέ στο τραπέζι: μια (1) δραχμή ….
το τσίπουρο μικρό ποτήρι – σφηνάκι: ένα πεντάλεπτο (μισή δραχμή).
^ Τέλη 1989-90: τιμή καφέ 100 δρχ – το τσιπουράκι: 50 δρχ.
^Το 1972 έφτασε με αγωγιάτες από Αγορασιά στα μουλάρια, στο καφενείο το σπέσιαλ ποτό για την εποχή εκείνη: το Ballantine’s ουίσκι για εκλεχτούς λίγους πελάτες με ….γερά πορτοφόλια ή παιδιά στον Καναδά που έστελναν δολάρια !
Τιμή αν θυμάμαι καλά: 2 δρχ το ποτηράκι, φυσικά σκέτο χωρίς παγάκια ….με λίγα στραγάλια ή ελίτσες μόνο.
• Κύλησαν τα χρόνια ….μπήκαμε στο ευρώ, ήρθε το ρεύμα, τα ψυγεία, τα παγωτά… η άσφαλτος, οι επιδοτήσεις και το δημόσιο χρήμα και η τιμή του καφέ στα τοπικά καφενεία για χρόνια ‘κόλλησε’ στο ένα (1) ευρώ ….
^ Φέτος η τιμή ορίστηκε από τους περισσότερους καφετζήδες στα Βραγκιανά και αλλά χωριά του Αχελώου στη νότια Πίνδο στο: 1,5 ευρώ (50% αύξηση).
* Είναι αλήθεια ότι το λειτουργικό κόστος (ΔΕΗ, μεταφορές) έχει εκτιναχθεί .
^ Στη νέα φάση και δύσκολη περίοδο που ζούμε όλοι : επαγγελματίες και πολίτες, πρέπει να αλλάξουμε όλοι συνήθειες, συμπεριφορά αλλά και σερβίρισμα ….
΅ Στα καφενεία – ταβερνεία πρέπει να μπουν τοπικά αγνά προϊόντα, γεύσεις χωριάτικες και νέα καλούδια που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον της νεολαίας.
^ Φυσικά πρώτα απ’ όλα: γρήγορο Ίντερνετ, ελεύθερο wi fi, νέα προϊόντα καφέ (φρεντοτσίνο – καπουτσίνο) και γεύσεις (πίτσα με αγνά υλικά – φιλετάκια – σουβλάκι ποιοτικό – σάντουιτς κα). Καθαριότητα και σεβασμός !
^ Με τον κλασικό καφέ ας σερβίρεται και μια μπουκιά μπακλαβαδάκι, ή πίτα χωριάτικη – γλυκό καρύδι, κεράσι ή κράνι ….ένα ποτήρι ξυνόγαλου !
η νέα τιμή του 1,5 ευρώ (500 παλιές δραχμές) το επιτρέπει….
^ Στους ηλικιωμένους πελάτες τιμής ένεκεν ας κρατηθεί ειδική τιμή: 1 ευρώ στον καφέ.
* Για να κρατηθούν ανοιχτά τα καφενεία: κέντρα ψυχαγωγίας, πολιτισμού και αντάμωσης στα ορεινά όμορφα απόμακρα χωριά μας, πρέπει να εξυπηρετηθεί και ο πολίτης – πελάτης με γνήσια κεράσματα και προσιτές τιμές.
^ Αμοιβαία τα άγχη, το …στρίμωγμα, οι ανάγκες !
* Προ πάντων να αγκαλιαστεί η νεολαία, οι επισκέπτες που θέλουν να περάσουν όμορφα τις διακοπές τους κοντά στη φύση, στους ορεινούς ανθρώπους, να γευθούν πρωτόγνωρες ποικιλίες, να νοιώσουν φιλοξενία, αντάμωμα και μεγάλες παρέες!
^ Οι τοπικοί Σύλλογοι – τα Ενοριακά όργανα στην οργάνωση των εκδηλώσεων τους, ας λαμβάνουν υπόψη τις δύσκολες μέρες που περνούν οι μικροεπαγγελματίες μας, να συνυπολογίζουν το ετήσιο κόστος λειτουργίας των καφενείων – ταβερνείων και να μην ‘ανταγωνίζονται’ ….τον χαμηλό συμπιεσμένο τζίρο των λίγων ημερών του Αυγούστου.
Με αμοιβαία κατανόηση, συνεννόηση και συνεργασία για αλληλοστήριξη …
^Καλό ήρεμο ευχάριστο ορεινό Αύγουστο, ευτυχισμένες διακοπές χωρίς έγνοιες !!!
Δημήτρης Παπακώστας 30-7-22
