*του Κώστα Τσιάρα, ΓΓ της ΚΟ της ΝΔ και βουλευτή Καρδίτσας
Λίγες μόλις μέρες πριν ο υπουργός Οικονομικών κ. Ε. Τσακαλώτος έστειλε μια απελπισμένη επιστολή προς τους ευρωπαίους ομολόγους του, με την οποία τους ζητούσε να μην επιμείνουν στην απαίτησή τους για την νομοθέτηση των επιπλέον μέτρων ύψους 3,8 δις €. Και φυσικά όχι προς χάριν της οικονομίας ή της κοινωνίας, αλλά μόνο και μόνο για να μην κλονιστεί η κυβερνητική πλειοψηφία από την δοκιμασία μιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Η Ελλάδα βρίσκονταν, ήδη, σε αναταραχή εξαιτίας του ασφαλιστικού – λαιμητόμου.
Η ικεσία αντικαθιστά την σκληρή διαπραγμάτευση και είχε αποτέλεσμα. Το τίμημα; Ο μηχανισμός για την οριζόντια αυτόματη περικοπή μισθών και συντάξεων, επιβολής νέων φόρων, ξεπούλημα όλων των δανείων σε ξένα κερδοσκοπικά ιδρύματα, με μόνη εξαίρεση μια μικρή κατηγορία στεγαστικών, κάθε φορά που ο προϋπολογισμός βρίσκεται εκτός στόχου ακόμα και μετά από 2018. Ένα ελληνικής εμπνεύσεως νέο διαρκές μνημόνιο, που ολοκληρώνει όλες τις αξιολογήσεις, με προαποφασισμένα οριζόντια μέτρα. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν βγαίνει από το μνημόνιο, όπως ευαγγελίζονταν ο κ. Καμμένος, αλλά μένει δέσμιο για αυτή και την επόμενη γενιά.
Η ολοκλήρωση τον Μάιο της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, που θα έπρεπε να έχει τελειώσει από τον Νοέμβριο, με μέτρα 5,9 δις € είναι η νέα διαπραγματευτική αποτυχία της πιο ανίκανης κυβέρνησης, που είχε η χώρα μετά την μεταπολίτευση. Και όντως κάποιους έκαψε. Τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας «αυταπάτης». Μιας ομολογημένης αυταπάτης, η οποία προβάλλεται ως άλλοθι για την μόνιμη εξαπάτηση των πολιτών. Γιατί αυταπάτη δικαιολογείται να έχει ο όποιος περιφερειακός πολιτευτής ενός κόμματος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετέπειτα πρωθυπουργός δεν έχει το δικαίωμα να έχει αυταπάτες, αν θέλει να υποστηρίζει πως αντιμετωπίζει τον θεσμικό του ρόλο με υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια και όχι με πολιτική αφέλεια και μικροκομματική σκοπιμότητα. Γιατί τότε η δική του αυταπάτη σημαίνει πολιτική ευήθεια και ανικανότητα διακυβέρνησης. Γιατί τότε η δική του αυταπάτη συνθλιβεί την κοινωνία, φτωχοποιεί τους Έλληνες, ρημάζει την οικονομία και απομονώνει την χώρα διεθνώς. Γιατί τότε η δική του αυταπάτη καταλήγει σε ένα απίστευτο ρεκόρ για την πρώτη «νεοφιλελεύθερη αριστερή» κυβέρνηση της χώρας. Δυο μνημόνια μέσα σε 8 μήνες.
Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμη παρά τα κυβερνητικά non paper (νον πέιπερ) και ανακοινώσεις, τις νυκτερινές φιέστες στο Προεδρικό Μέγαρο και τα πανηγυρικά κυβερνητικά συμβούλια. Η ψευδαίσθηση της σκληρής διαπραγμάτευσης, οδηγεί σε μια ενδεχόμενη συμφωνία στις 24 Μαΐου, για να πάρουν όσα δικαιούται η χώρα από την συμφωνία του 2012. Τίποτα καινούργιο. Θριαμβολογούν για μια υπό αίρεση συμφωνία για την οποία έδωσαν και δίνουν γη και ύδωρ και εισπράττουν φιλοφρόνηση και μελλοντικές υποσχέσεις. Οι ικεσίες των κυρίων Τσίπρα, Καμμένου, Τσακαλώτου, η ελληνικής εμπνεύσεως πρόταση για ένα διαρκές μνημόνιο απέφεραν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως και η τωρινή διαπραγμάτευση τους έχει τελικά το ίδιο αποτέλεσμα με την διαπραγμάτευση Τσίπρα – Καμμένου – Βαρουφάκη τον Φεβρουάριο του 2015. Διαβεβαιώσεις, επαγγελίες για το μέλλον και στο τέλος νέο μνημόνιο.
Τώρα πια ο κ. Τσίπρας δεν κατηγορείται για αυταπάτη.
Ούτε καν για τα πολλά ψέματα τα οποία είπε.
Τώρα πια ο κ. Τσίπρας κατηγορείται για πολιτική ατιμία.
