«Μια αποτελεσματική στρατηγική για το ποδήλατο, το τελευταίο πράγμα με το οποίο θα πρέπει να ασχολείται είναι… το ποδήλατο».
Ο καθηγητής του ΕΜΠ Θάνος Βλαστός, ο οποίος έχει συνδέσει την επιστημονική του σταδιοδρομία με τη βιώσιμη κινητικότητα στις πόλεις, εκτιμά ότι αποτελεί μονόδρομο η λήψη τολμηρών αποφάσεων, όπως ο περιορισμός της ταχύτητας των Ι.Χ. μέσα στις πόλεις – ειδάλλως δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα.
«Σήμερα δεν υπάρχει ούτε στρατηγική ούτε πολιτική, μόνο αποσπασματικές ενέργειες. Η ελληνική κοινωνία δεν θέλει το ποδήλατο. Είναι τελείως εξαρτημένη από το Ι.Χ., γιατί τέτοιες πόλεις έφτιαξε. Δεν μπορεί να δει ότι οι πόλεις μας δεν έχουν πια χώρο για άλλα Ι.Χ.», λέει ο κ. Βλαστός.
«Στρατηγική για το ποδήλατο δεν είναι να φτιάξουμε ποδηλατοδρόμους, αλλά να διαμορφώσουμε ένα αστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα είναι ασφαλές και ευχάριστο να κάνεις ποδήλατο.
Με άλλα λόγια, πρέπει να ασχοληθούμε με το αυτοκίνητο. Εκτιμώ πως μια σοφή κίνηση θα ήταν να μειωθεί η ταχύτητα του Ι.Χ. μέσα στις πόλεις, από 50 χλμ. σε 30 χλμ. Δεν μπορεί σε όλη την Ευρώπη να μετατρέπονται οι περιοχές κατοικίας σε ήπιας κυκλοφορίας και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφορα».
Πώς όμως κάποιες ελληνικές πόλεις τα κατάφεραν;
«Οι θεσσαλικές πόλεις ευνοούνται γιατί είναι επίπεδες, είναι μικρές, έχουν περιφερειακούς δακτυλίους και υπήρχε μια παράδοση ποδηλάτου που δεν είχε πεθάνει.
Στην Καρδίτσα, που θεωρείται το πιο επιτυχημένο παράδειγμα, φτιάξαμε δίκτυο ποδηλατοδρόμων, αλλά μόλις ζητήσαμε να γίνει ιεράρχηση του οδικού δικτύου με σκοπό τον περιορισμό των ταχυτήτων, δεν έγινε τίποτα.
Η Λάρισα εκπόνησε ΣΒΑΚ και υλοποίησε κάποια πολύ θεαματικά έργα για το ποδήλατο και τα δημόσια μέσα μεταφοράς, γιατί έδιωξε εντελώς το αυτοκίνητο από κάποια σημεία.
Αυτό, λοιπόν, που μας λείπει, εκτός από τη συναίνεση του κόσμου, είναι ένα όραμα για την πόλη.
Στη Μαδρίτη τόλμησαν να βάλουν το ποδήλατο έως και στη μεσαία λωρίδα – στην Ελλάδα, οι ευθυνόφοβοι υπάλληλοι στα υπουργεία αρνούνται να το επιτρέψουν στις λεωφορειολωρίδες, όπου επιτρέπεται σε όλη την Ευρώπη, από τον φόβο μήπως γίνει κάποιο ατύχημα και κατηγορηθούν».
Πηγή: Η Καθημερινή
