Αγαπητές συμπολίτισσες, αγαπητοί συμπολίτες
Το τελευταίο τριήμερο, γίναμε μάρτυρες, μιας μαζικής εξόδου πολιτών, κυρίως από την πρωτεύουσα, προς την επαρχία και τα νησιά.
Προκαλεί απογοήτευση και λύπη, την ώρα που η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, με έναν εχθρό αόρατο, αλλά όχι ανίκητο, όπως είπε ο Πρωθυπουργός μας, κάποιοι να παρερμηνεύουν την αναστολή της εργασίας τους και το κλείσιμο των σχολείων, θεωρώντας ότι είναι ώρα διακοπών.
Η μαζική αυτή μετακίνηση, δείχνει ότι δεν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της κατάστασης. Αφ’ ενός όσοι μετακινούνται, βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, αφετέρου, παρά τη θέλησή τους, γίνονται αιτία διασποράς του κορωνοϊού, αφού κανείς μας δεν γνωρίζει εάν είμαστε φορείς ή όχι.
Μεταφέρουμε λοιπόν τον ιό σε περιοχές που ακόμα δεν έχουν επιβεβαιωθεί κρούσματα και παράλληλα εκθέτουμε σε τεράστιο κίνδυνο τους ηλικιωμένους γονείς ή συγγενείς μας, διότι, συνήθως αυτοί είναι που μας φιλοξενούν.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα επαρχιακά Νοσοκομεία, δεν έχουν τις υλικοτεχνικές υποδομές, ούτε το προσωπικό επαρκεί για αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Όπου δε, υπάρχουν εντατικές, ο αριθμός κλινών είναι περιορισμένος και εύκολα γίνεται κατανοητό τί μπορεί να σημαίνει αυτό.
Στην περιοχή μας μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταγραφεί κρούσματα κορωνοϊού και αυτό χάρη της δικής σας υπεύθυνης στάσης. Δείχνει ότι τηρούνται οι οδηγίες των υπευθύνων και έχουν φέρει αποτέλεσμα τα μέτρα της κυβέρνησης και των τοπικών αρχών.
Πρέπει και το επόμενο χρονικό διάστημα, να προσπαθήσουμε όλοι να διατηρήσουμε την κατάσταση ως έχει. Μεταξύ των άλλων, νομίζω ότι πρέπει ο καθένας από εμάς να συμβάλλει στο να περιοριστούν και οι επισκέψεις των δικών μας ανθρώπων από τα μητροπολιτικά κέντρα, όπου εντοπίζεται και ο βασικός αριθμός των κρουσμάτων από κορωνοϊό.
Σίγουρα είναι δύσκολο να στερηθούν αυτοί που μένουν μακριά τα άτομα και τον τόπο που αγαπούν. Όπως, δύσκολο είναι να πεις σε συγγενείς και φίλους να μεταθέσουν την επίσκεψη για αργότερα. Είναι όμως αναγκαίο και πρέπει να γίνει από αγάπη και ανησυχία, για τη δική τους ασφάλεια, αλλά και για την ασφάλεια των ηλικιωμένων που στην επαρχία, όπως και στα δικά μας χωριά, είναι η πλειονότητα.
Το «Μένουμε Σπίτι», σημαίνει ο καθένας στο δικό του σπίτι. Εκεί που κατοικεί μόνιμα. Όχι στο πατρικό ή στο φιλικό ή στο εξοχικό.
Ο περιορισμός, δεν είναι σε κανέναν ευχάριστος, είναι όμως εκείνο το μέτρο που αποδίδει ουσιαστικά και που εξαρτάται απολύτως από εμάς.
Όταν δεν τηρούμε τις οδηγίες, άθελά μας στρεφόμαστε κατά του κοινωνικού συνόλου και της δημόσιας υγείας.
Η φίλη Ιταλία είναι δίπλα μας. Ως λαοί έχουμε ομοιότητες. Αυτή τη φορά όμως, πρέπει να διαφοροποιηθούμε. Να σταθούμε υπεύθυνα στο ύψος των περιστάσεων. Να μείνουμε για λίγο, ο καθένας στο δικό του σπίτι. Να σκεφθούμε την καθημερινή μάχη των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού. Τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλουν με κίνδυνο της δικής τους ζωής, μπαίνοντας ασπίδα, ανάμεσα σε μας και τον φονικό ιό.
Ας αφήσουμε λοιπόν, προς το παρόν τις μετακινήσεις, για να μπορέσουμε να βρεθούμε όλοι μαζί το καλοκαίρι υγιείς, στα όμορφα χωριά μας και κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
