Α. Σκόνδρα: Θωρακίζουμε το οικοσύστημα, προστατεύουμε τους φυσικούς πόρους
«Αναφορικά με τους υδάτινους πόρους, η κατάσταση που επικρατεί ως τώρα, έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να πληρώνουν το νερό, αλλού φθηνά και αλλού εξαιρετικά ακριβά. Στόχος είναι να πάψουν να υπάρχουν αρρυθμίες και διαφοροποιήσεις και είναι αβάσιμη και κακόβουλη, η φήμη για δήθεν ιδιωτικοποίηση του νερού. Αντιθέτως, ενισχύονται οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και το νερό παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο, η πολιτεία διατηρεί το σύνολο των ρυθμιστικών – κανονιστικών αρμοδιοτήτων, για την άσκηση της υδατικής πολιτικής, της πολιτικής κοστολόγησης και τιμολόγησης της ύδρευσης και της αποχέτευσης.», ανέφερε η Βουλευτής Α. Σκόνδρα, στην ομιλία της στην Βουλή, κατά την συζήτηση του Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Χαρακτηριστικά είπε ακόμα:
«Ο λόγος σήμερα επί του πολυδιάστατου νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη. Ρυθμίζει θέματα, σχετικά με την ΡΑΕ, τις ΑΠΕ, αλλά περιέχει και πληθώρα περιβαλλοντικών και τεχνικών διατάξεων, για τα δάση μας, το νερό και το φυσικό περιβάλλον γενικότερα, οι οποίες βρίσκονται σε εκκρεμότητα, εδώ και πολλά χρόνια.
Πρώτον, βελτιώνει συνολικά το μοντέλο διοίκησης, των κατακερματισμένων ανά την επικράτεια, Υπηρεσιών Ύδατος και Αποβλήτων, υπάγοντάς τες, στην εποπτεία της σημερινής Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, διευρύνοντας τις αρμοδιότητές της.
Δεύτερον, περιλαμβάνει διατάξεις, για την προώθηση των ΑΠΕ, αλλά και την ευρύτερη συμμετοχή των πολιτών, σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό επιτυγχάνεται, μέσω δύο νέων εργαλείων, των Κοινοτήτων Ανανεώσιμης Ενέργειας και των Ενεργειακών Κοινοτήτων Πολιτών, με πλήθος ωφελειών, που προκύπτουν για τους ίδιους, αλλά και τη χώρα μας συνολικά.
Τρίτον, περιέχει ρυθμίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων και της διαχείρισης των αποβλήτων.
Να διασαφηνίσουμε ότι δεν συζητάμε ένα τεχνικό νομοσχέδιο, αλλά επικεντρωνόμαστε στην ουσία, που αφορά το φυσικό περιβάλλον, δηλαδή την κοινή κατοικία όλων μας. Η σχετική νομοθεσία, έχει παραμείνει αδρανής, εδώ και κάποιες δεκαετίες, χωρίς να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που φέρνει η κλιματική αλλαγή. Πρέπει, λοιπόν, να τεθούν νέες βάσεις για τους περιβαλλοντικούς κανόνες, αλλά και για την ενέργεια, το νερό και τον αέρα που αναπνέουμε.
Η ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας είναι επιτακτική. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι, οι φυσικοί πόροι αποτελούν δημόσιο αγαθό. Όμως, το ότι είναι δημόσιοι, δεν σημαίνει ότι είναι ανεξάντλητοι και επίσης, δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνονται αντικείμενα, κακής διαχείρισης και σπατάλης. Οι σπασμωδικές νομοθετήσεις και οι παρατάσεις, που έχουν δοθεί διαχρονικά, μετέθεταν τα προβλήματα, χωρίς να δίνουν λύσεις.
Η Κυβέρνηση και το ΥΠ.ΕΝ., τα τελευταία 3,5 χρόνια, έδωσαν βάρος στη χρηματοδότηση, για το περιβάλλον και την Πράσινη Ανάπτυξη. Έχουμε ήδη ψηφίσει νόμους, για τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, τα πλαστικά, την ανακύκλωση συσκευών, την εξοικονόμηση ενέργειας, αλλά και τον πρώτο εθνικό κλιματικό νόμο, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους.
Το παρόν, ταυτόχρονα ενσωματώνει τις ευρωπαϊκές οδηγίες 2018/2001 και 944/2019, για την προώθηση, της χρήσης ενέργειας από Α.Π.Ε. Επίκεντρο τους είναι, η ενεργότερη συμμετοχή στο πεδίο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, των τελικών καταναλωτών, δηλαδή, νοικοκυριών, επιχειρήσεων και ΟΤΑ. Ως χώρα καλούμαστε να συμμετέχουμε, στον στόχο της Ε.Ε. για το 2030. Ο στόχος είναι να προέρχεται από ΑΠΕ, το 32% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Η Ελλάδα, με στρατηγικό σχέδιο και ισχυρή πολιτική βούληση, μπήκε στο χάρτη της ενέργειας της Ε.Ε., από αυτή την κυβέρνηση, και μάλιστα θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα των ΑΠΕ, με συνολική παραγωγή, άνω των 10 γιγαβατ, από ηλιακή και αιολική ενέργεια. Οι πολιτικές αυτές, μας οδηγούν στην απεξάρτηση, από «παραδοσιακές» πηγές, όπως τα ορυκτά και το φυσικό αέριο, αποκτώντας «ενεργειακή ελευθερία», τη στιγμή που ο κίνδυνος της «ενεργειακής ομηρίας», είναι υπαρκτός στην Ευρώπη, λόγω της πολεμικής σύγκρουσης Ρωσίας – Ουκρανίας.
Αναφορικά με τους υδάτινους πόρους, αντιμετωπίζει χρόνιες παθογένειες, των συστημάτων διαχείρισης, ελέγχου ποιότητας, επάρκειας, μεταφοράς και τιμολόγησης του νερού. Η κατάσταση που επικρατεί ως τώρα, έχει ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση νερού, χωρίς την δυνατότητα ελέγχου, αλλά και ανισοτήτων, καθώς οι πολίτες πληρώνουν το νερό, αλλού φθηνά και αλλού εξαιρετικά ακριβά.
Στόχος είναι να πάψουν να υπάρχουν αρρυθμίες και διαφοροποιήσεις και είναι αβάσιμη και κακόβουλη, η όποια συζήτηση για δήθεν ιδιωτικοποίηση του νερού. Αντιθέτως, ενισχύονται οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και αναβαθμίζεται ο ρόλος τους. Το νερό παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο και η πολιτεία διατηρεί το σύνολο των ρυθμιστικών – κανονιστικών αρμοδιοτήτων, για την άσκηση της υδατικής πολιτικής, της πολιτικής κοστολόγησης και τιμολόγησης της ύδρευσης και της αποχέτευσης.
Εξίσου σημαντικές θεωρώ τις προστατευτικές διατάξεις, για το φυσικό περιβάλλον, την άγρια πανίδα, τα δάση και τα ορυκτά μας. Όπως και τις ρυθμίσεις, ζητημάτων πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, που πρέπει να αντιμετωπιστούν, διότι δημιουργούν εμπόδια στην πρόοδο αναπτυξιακών έργων. Τέλος, το νομοσχέδιο μεριμνά για τα απόβλητα, την ανακύκλωση και εν γένει την διαχείρισή τους.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι, πως το μέλλον θα είναι ζοφερό, αν δεν θωρακίσουμε το οικοσύστημα, στο οποίο ζούμε. Το να αναβάλλουμε ή να αποφεύγουμε την νομοθέτηση για καίρια ζητήματα, δεν είναι ούτε χρήσιμη, ούτε υπεύθυνη πολιτική στάση.
Ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση της Ν.Δ., έχουν αποδείξει, ότι νομοθετούν καλύπτοντας κενά, διορθώνοντας στρεβλώσεις και δημιουργώντας γερές βάσεις, για την πορεία στο μέλλον. Η πολιτική μας σχεδιάστηκε κοιτώντας μπροστά και εκτελείται προσεκτικά και σοβαρά, φέρνοντας απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ πάλι, τόσο ως Κυβέρνηση, όσο και ως αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει μονότονα ίδια. Δεν αγγίζει κανένα ζήτημα, είτε γιατί η αριστερή του ιδεολογία επιβάλει την στασιμότητα, είτε γιατί δεν ξέρει είτε γιατί δεν μπορεί, είτε γιατί δεν θέλει να επωμιστεί πολιτικό κόστος. Επιπλέον, με λαϊκίστικους τακτικισμούς, παρεμποδίζει το κοινοβουλευτικό έργο και την όποια εξέλιξη της ελληνικής πραγματικότητας.
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και επιτάσσει ριζικές και σύγχρονες λύσεις. Για αυτό, εμείς συνεχίζουμε αποφασιστικά.»
