Απρόσμενα και γρήγορα
συνάδελφε Βαγγέλη
πήγες σε τόπο μακρινό
εκεί που ζούν Αγγέλοι.
—
Το έργο σου δεν τέλειωσες
και τις υποχρεώσεις
στο σπίτι σου και στο σχολειό
είχες πολλά να δώσεις.
—
Παιδί, με τ΄άλλα τα παιδιά,
γινόσουν με τη μπάλα.
Τον Αστροναύτη στην καρδιά
είχες, και την ομάδα.
—
Τα όνειρά σου ταπεινά
όπως και η ζωή σου
καλός πατέρας σύζυγος,
έδινες τη ψυχή σου.
—
Τους άφησες ένα κενό
κι ένα μεγάλο τραύμα
γυναίκα απαρηγόρητη,
παιδιά μέσα στο κλάμα.
—
Ο σπαραγμός της μάνας σου
στ’ αυτιά μας αντηχεί
“ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ” όταν έλεγε
μ’ όλη της τη φωνή.
—
Άφησες σ’ όλους τον καημό
τον πόνο και τη θλίψη.
Στο σπίτι σου και στο χωριό
απ’ όλους έχεις λείψει.
Αικατερίνη Μακρυγιάννη
Συν/χος Νηπ/γός
