Καθώς η χώρα μας παραμένει για πολλά χρόνια αντιμέτωπη με σημαντικά διαρθρωτικά προβλήματα, τα οποία θέτουν σε άμεσο κίνδυνο όχι μόνο την αξιοπιστία της αλλά και την ίδια τη βιωσιμότητα της οικονομίας και των μικρο-κοινωνιών της, οι δήμοι είναι υποχρεωμένοι να ανακαλύπτουν νέες πηγές εισροής εισοδημάτων αξιοποιώντας όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα τους.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι υποχρέωση των τοπικών αρχών και κυρίως της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το θεσμικό πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα έχει παραχωρήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση μικρότερο αριθμό αρμοδιοτήτων σε σχέση με την Ευρώπη, όμως τα τελευταία χρόνια οι αρμοδιότητες έχουν αυξηθεί και σιγά σιγά θα συγκλίνουμε με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.
Άρα ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι καθοριστικός για τη χάραξη της στρατηγικής ενός Δήμου ή μιας ολόκληρης περιοχής.
Οι σημερινές προτεραιότητες των Δήμων επηρεάζονται από:
- Τη μείωση των διαθέσιμων πόρων και
- Τις αυξημένες αρμοδιότητες που έχουν συγκεντρώσει μέσω των διοικητικών μεταρρυθμίσεων.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω οι Δήμαρχοι είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν σε δύο επίπεδα.
Το πρώτο είναι η ορθολογική διαχείριση αρμοδιοτήτων και πόρων, δηλαδή:
Α. Να δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην ποιοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών. Για παράδειγμα:
Επιτυχημένη αποκομιδή και διαχείριση των αποβλήτων, εύρυθμη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών, παιδικών σταθμών, πολιτιστικών οργανισμών, αθλητικών κέντρων, συνέχιση της λειτουργίας του προγράμματος «βοήθεια στο σπίτι», ανάπτυξη υπηρεσιών στήριξης του πρωτογενούς τομέα.
Β. Να εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σχετικά μικρές Εθνικές και Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.
Οι μελλοντικοί Δήμαρχοι έχουν καθήκον απέναντι στους πολίτες, που τους εκλέγουν, να εξορθολογήσουν τις δαπάνες των Δήμων, ώστε να μην πετιούνται τα χρήματα των φορολογούμενων δημοτών σε κάποιο “τρύπιο κουβά” .
Με αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομηθούν χρήματα και για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας.
Η εστίαση της προσοχής στην παροχή καλύτερων υπηρεσιών ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους και δημιουργεί μαζί με την δράση των εθελοντικών οργανώσεων ένα πλέγμα κοινωνικών παροχών και αλληλεγγύης, απαραίτητο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης.
Αυτά όσο κι αν φαίνονται αυτονόητα, σήμερα δεν είναι.
Το δεύτερο επίπεδο είναι ο σχεδιασμός με βάση τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας μιας περιοχής. Δηλαδή, πέρα από την ορθολογική διαχείριση και την στροφή προς τις υπηρεσίες, ο Δήμαρχος πρέπει να ασχοληθεί με την οικοδόμηση της ταυτότητας του τόπου του, στηριζόμενος στη μοναδικότητα των χαρακτηριστικών του και στα ανταγωνιστικά του πλεονεκτήματα. Επιπλέον παραμερίζοντας τις στρεβλές αντιλήψεις του παρελθόντος, θα δημιουργήσει ένα σύστημα οργάνωσης και προβολής αυτής της ταυτότητας με κύριο στόχο να την “πουλάει”. Γιατί όταν ένας τόπος “πουλάει”, αναπτύσσεται η οικονομία και εισπράττουν όλοι.
Τα δημοτικά συμβούλια πρέπει να υπερβαίνουν την αποξένωσή τους από την οικονομία και να λειτουργούν σαν μια “επιχειρηματική” μονάδα η οποία κινητοποιεί το ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο μιας περιοχής για να επιτύχουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα σε προστιθέμενη κοινωνική αξία, σε νέο κοινωνικό πλούτο, σε εισοδήματα και απασχόληση, σε ποιότητα ζωής για τους πολίτες τους.
Πιστεύω ακράδαντα ότι:
Οι Δήμαρχοι ακολουθώντας τις παραπάνω κατευθύνσεις και με την αμέριστη συμπαράσταση όλων των δημοτών, θα έχουν μια επιτυχημένη θητεία, που θα αναδείξει τόσο τους ίδιους όσο και τους Δήμους που υπηρετούν.
Αχιλλέας Ν. Καταραχιάς
Υποψήφιος Τοπικός Σύμβουλος Κοινότητας Μουζακίου
