Αν και το τριήμερο εθνικό πένθος τυπικά εξέπνευσε, η Ελλάδα εξακολουθεί να πενθεί, οι έλληνες θρηνούν τα θύματα της ανείπωτης τραγωδίας από την πυρκαγιά στην Αν. Αττική.
Συγκλονισμένοι από τον μαρτυρικό τρόπο, που έχασαν τη ζωή τους άδικα τόσοι άνθρωποι.
Ούτε η πιο ζωηρή φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει τη φρίκη, τον πόνο, τον τρόμο και την απελπισία που έζησαν τις τελευταίες τους στιγμές.
Μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, μάνες με μωρά, νέοι άνθρωποι αγκαλιάστηκαν και κάηκαν ζωντανοί.
Δεν θα σταθώ στις υλικές ζημιές, ούτε στην καταστροφή του περιβάλλοντος, διότι μπροστά στην ανθρώπινη ζωή, αυτά χάνουν την αξία τους.
Οι νεκροί όμως ζητούν δικαίωση, οι συγγενείς τιμωρία των υπευθύνων και ο ελληνικός λαός απαντήσεις.
Ίσως η φωτιά δεν μπορούσε να αποφευχθεί, βεβαίως και οι άνεμοι ήταν δυνατοί, μπορούσε όμως η ζημιά να μετριαστεί και οι άνθρωποι να σωθούν;
Οι μαρτυρίες, τα δεδομένα αλλά και η κοινή λογική δίνουν την απάντηση, Ναι μπορούσε.
Αν δεν υπήρχε η απόλυτη ανεπάρκεια και η εγκληματική ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου.
Η Πολιτεία απουσίαζε. Μέριμνα καμία. Δεν εφαρμόστηκε κανένα σχέδιο πολιτικής προστασίας. Αυτά τα σχέδια που εκπονούνται, με βάση τις δεδομένες συνθήκες της κάθε περιοχής. Δηλαδή αυθαίρετα σε δασώδη περιοχή, στενούς δρόμους, πυκνή βλάστηση ή όποια άλλη ιδιαιτερότητα. Επίσης τα μέτρα πολιτικής προστασίας λαμβάνονται ακριβώς, για την αντιμετώπιση ακραίων φαινομένων. Δεν λαμβάνονται για την αντιμετώπιση ομαλών συνθηκών, πολύ δε περισσότερο, που τα καλοκαίρια οι πυρκαγιές είναι σύνηθες φαινόμενο στη χώρα μας.
Είναι λοιπόν φτηνές δικαιολογίες, ότι η καταστροφή οφειλόταν στις ιδιαιτερότητες αυτών των περιοχών.
Δεν δόθηκαν ούτε καν σαφείς εντολές στις υπηρεσίες, γι΄αυτό επικράτησε πανικός και σύγχυση. Έκλεισαν την παρακείμενη λεωφόρο, δεν εκκένωσαν την περιοχή, δεν ενημέρωσαν με κανέναν τρόπο τον κόσμο, δεν έστειλαν έγκαιρα στις παραλίες σωστικά μέσα, να περισυλλέξει τους ανθρώπους, που πνίγονταν μισοκαμένοι.
Τραγικοί και μοιραίοι ψεύτες, που έστησαν τηλεοπτικό σόου τα μεσάνυχτα, για να διαχειριστούν επικοινωνιακά την καταστροφή, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα για νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους.
Τα γνώριζαν όλα.
Αναισθησία, απανθρωπιά ή θρασύτητα;
Την ώρα που η μυρωδιά του καμένου έφτανε στη μύτη τους, το μόνο που σκέφτονταν οι εξουσιολάγνοι, ήταν πως θα μετριάσουν την κοινωνική κατακραυγή, για να περιορίσουν το πολιτικό τους κόστος.
Όταν αυτό δεν το πέτυχαν, ξεδιάντροπα επέρριψαν ευθύνες σε νεκρούς, ζωντανούς, ανέμους και ασύμμετρες απειλές.
Διότι στην αυτοαξιολόγησή τους οι αρμόδιοι υπουργοί, δεν βρήκαν να έκαναν κανένα λάθος.
Φυσικό θα μου πείτε, οι αριστεροί έχουν το αλάθητο.
Κι όσο για τον Τσίπρα, που μετά από τις έντονες αντιδράσεις, βγήκε και ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη», δεν μας είπε τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο. Διότι η πολιτική ευθύνη, σαφώς και βαρύνει πάντα την εκάστοτε κυβέρνηση, που επί των ημερών της, συμβαίνει το όποιο γεγονός.
Αν ο Τσίπρας έγινε πραγματικά υπεύθυνος, θα έπρεπε να προβεί σε παραίτηση.
Διότι ανάληψη πολιτικής ευθύνης σύμφωνα με το Σύνταγμα, σημαίνει πτώση ή παραίτηση της κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο Πρωθυπουργός, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος που ορίζει ότι:
«Tα μέλη του Yπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Yφυπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι, για τη γενική πολιτική της Kυβέρνησης και καθένας από αυτούς, για τις πράξεις ή παραλείψεις της αρμοδιότητάς του, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων για την ευθύνη των Yπουργών. Σε καμία περίπτωση η έγγραφη ή προφορική εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν απαλλάσσει τους Yπουργούς και τους Yφυπουργούς από την ευθύνη τους».
Σύμφωνα με την ερμηνεία του κορυφαίου Συνταγματολόγου Δ. Τσάτσου, «…ο καταλογισμός πολιτικής ευθύνης σε μέλος της Κυβέρνησης ή στην κυβέρνηση συλλογικά, είτε η ομολογία πολιτικής ευθύνης, συνεπάγεται την πτώση, την παραίτηση της κυβέρνησης, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος…» και ενεργοποιείται με το άρθρο 84, δηλαδή την κοινοβουλευτική διαδικασία παροχής ή μη ψήφου εμπιστοσύνης.
Δεν παραιτούνται όμως, είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι. Με παρρησία άλλωστε το δηλώνει, ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και πρώην μέλος της συντονιστικής επιτροπής του κόμματος, αντιστράτηγος εν αποστρατεία του Πυροσβεστικού Σώματος, Νίκος Χανιάς.
Όσο όμως κι αν το καθυστερήσουν, η ώρα της κρίσης πλησιάζει.
Ο ελληνικός λαός θα επιλέξει μεταξύ της ανευθυνότητας, του διχασμού, της ανικανότητας, της κοροϊδίας, της αδιαφορίας και της αναισθησίας των Τσίπρα – Καμμένου και της σοβαρότητας, υπευθυνότητας, ειλικρίνειας, ικανότητας και πολιτικής εντιμότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ενός ηγέτη, που το πολιτικό του ανάστημα το έδειξε και στην πρωτοφανή τραγωδία, που ζούμε. Δεν την εκμεταλλεύτηκε πολιτικά, δεν μπήκε σε μικροπολιτκή λογική, δεν παρασύρθηκε σε άγονες αντιπαραθέσεις και επίρριψη ευθυνών, αντίθετα ζήτησε ψυχραιμία, ενότητα και αλληλεγγύη.
Σεβόμενος το δράμα και τον πόνο γύρω του δήλωσε πώς «οι ευθύνες θα διερευνηθούν και θα αποδοθούν στην ώρα τους»
Αυτόν τον Πρωθυπουργό έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Ασημίνα Σκόνδρα
πρ. Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας
