Πάει καιρός τώρα που αξίες, ιδανικά, αγαθά που άλλοτε αποτελούσαν προτεραιότητα για τους περισσότερους από εμάς, σταδιακά ξεθωριάζουν αλλοιώνονται και τελικά χάνονται. Η οικονομική κατάρρευση άλλαξε τα δεδομένα. Οι απαιτήσεις μας διαφοροποιήθηκαν, αν και αυτό δεν αποτελεί πάντα αναγκαία κακό! Πάνω από όλα αυτά όμως υπάρχει το υπέρτατο αγαθό Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ. Όταν λοιπόν ένας λαός βάλλεται από παντού σ’ όλα τα επίπεδα, αρχίζει να καταρρέει και σταδιακά πέφτει χαμηλά.
Πάντα το μεγάλο ερώτημα είναι ποσό χαμηλά θα φτάσουμε, ποτέ θα πιάσουμε πάτο. Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια μας. Όταν αρχίζουμε να “αδιαφορούμε” για την υγεία μας επειδή την υπολογίζουμε λογιστικά, όταν η επίσκεψη στο γιατρό και οι φαρμακευτικές δαπάνες λογίζονται στα προς περικοπεί έξοδα, τότε αυτός ο Λαός έφτασε στο χαμηλότερο σημείο του. Σε αυτή λοιπόν την ύστατη στιγμή το κράτος πρέπει να σταθεί δίπλα στον πολίτη. Προτεραιότητα του πρέπει να είναι η ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας. Μνημονιακή πολιτική ναι μεν πρέπει να εφαρμοστεί, είναι αναγκαίο κακό, αλλά μόνο σαν μέσο ορθολογιστικής χρήσης των κονδυλίων για την υγεία και όχι σαν μέσο περιστολής δαπανών για την εξοικονόμηση πόρων.
Δυστυχώς στο όνομα των περικοπών το ποσοστό του ΑΕΠ που αφορά την υγεία μειώνεται χρόνο με το χρόνο πιάνοντας ιστορικά χαμηλά, πράγμα που καθιστά αδύνατη και επικίνδυνη τη λειτουργία του εθνικού συστήματος υγείας. Στο όνομα των μεγάλων πλεονασμάτων στοχοποιήθηκε η υγεία, καθως και οι άνθρωποι που την υπηρετούν. Σε ο,τι περίσσεψε από τις μνημονικές υποχρεώσεις, ήρθε η περιβόητη συγκυβέρνηση να το αποτελειώσει εφαρμόζοντας ένα φόρο-ασφαλιστικό σύστημα που στην ουσία υφαρπάζει τα πάντα. Τι σημαίνει αυτό? Είναι απλό. Αχρηστεύουμε το δημόσιο σύστημα και χτυπάμε τους ιδιώτες στην υγεία. Τελικά, ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ. ΤΟ ΕΣΥ καταρρέει, η ιδιωτική υγεία στοχοποιημενη αναγκάζεται να ακριβύνει για να συντηρηθεί και ο πολίτης αδύναμος στο κέντρο του κυκλώνα.
Αυτό είναι το χιλιοειπωμένο αριστερό κοινωνικό κράτος με κέντρο τον πολίτη. Δομές υγείας που λόγω έλλειψης κονδυλίων για τη συντήρηση τους καταρρέουν. Εξοπλισμός που παραμένει αδρανής, είτε λόγω παλαιότητας, είτε λόγω έλλειψης προσωπικού, σκουριάζει σε κακοσυντηρημένα κτήρια. Τεράστιες εγκαταστάσεις και κατασκευές που μισθώνονται για να στεγάζουν ακόμα και τώρα υπηρεσίες φαντάσματα που αυτή τη στιγμή λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό. Εδω ναι πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός των δαπανών. Το προσωπικό στις δομές υγείας σ’ όλες τις βαθμίδες, ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, τεχνολογικό, διοικητικό, είναι ελλιπέστατο.
Το μεγάλο αγκάθι όμως το μέγιστο πρόβλημα ακούει στο όνομα: “ελλείψεις στο ιατρικό δυναμικό”. Μπορούν να γίνουν περικοπές προσωπικού σε όλους τους τομείς, μετακινώντας άτομα από τον ένα τομέα στον άλλο, σε καμία περίπτωση όμως το εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Εδώ, έχοντας πάλι ως πυξίδα το μνημόνιο, ΔΕΝ εφαρμόζεται καν η αναλογία του μια πρόσληψη μόνιμου σε κάθε 4-5 αποχωρήσεις /συνταξιοδοτήσεις. Εύκολα καταλαβαίνει κάνεις πως έχοντας εφαρμόσει κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα σε μικρά νοσοκομεία, η δημιουργία προβλημάτων στη λειτουργιά των κλινικών ήταν θέμα χρόνου. Αν μέσα σ’όλα αυτά προσθέσουμε και την αυξημένη επισκεψιμότητα, καταλαβαίνουμε όλοι την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει το ιατρικό και λοιπό προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες, τις αυξημένες απαιτήσεις και την ψυχοσωματική του κούραση. Κλινικές που πρέπει να λειτουργούν με 14 γιατρούς λόγω διαφόρων προβλημάτων λειτουργούν με τους μισούς εδώ και μήνες. Έγιναν υπομνήματα και παρεμβάσεις από όλους τους εμπλεκομένους φορείς για προσλήψεις, αλλά κανένα αποτέλεσμα. Η κεντρική εξουσία παρατηρεί, αδιαφορεί, είναι απούσα. Απούσα στην ίσως πλέον μοναδική απαίτηση των πολιτών την ΥΓΕΙΑ.
Η υγεία πρέπει να οργανωθεί, να δυναμώσει σε προσωπικό και να συντηρήσει τις αναγκαίες δομές της. Πρέπει να παρθούν αποφάσεις, να γίνουν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται ανθρώπους που ασχοληθούν με αυτό, όντας γνώστες των προβλημάτων του χώρου, να έχουν σχεδιασμό, όραμα και να τολμήσουν να λύσουν προβλήματα. Μόνο έτσι θα σταθεί στα πόδια του το σύστημα υγείας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Το παράδειγμα που αναφέρεται πιο πάνω αποτελεί πραγματικότητα και αφορά την παθολογική κλινική του νοσοκομείου μας, καθώς και άλλες κλινικές, που επί χρόνια υπολειτουργούν έχοντας ένα γιατρό για ένα ολόκληρο νομό. Πρέπει να δοθούν λύσεις ΑΜΕΣΑ, ΣΗΜΕΡΑ. Η μοναδική λύση που πρέπει να εφαρμοστεί στην υγεία, είναι η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Χρειαζόμαστε την άμεση πρόσληψη παθολόγων γιατί δεν υπάρχουν παθολόγοι. Ενώ η ανάγκη για μόνιμους γιατρούς και γιατρούς κατάλληλης ειδικότητας είναι επιτακτική.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να γίνει μια μεγάλη παρέμβαση στο χώρο της υγείας που θα βασίζεται σε ένα οργανωμένο σχέδιο για την δημιουργία μιας Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας δίπλα στο πολίτη, με δομές και προσωπικό που ηδη υπάρχει και μια δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας που να μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη της και να καλύπτει της ανάγκες της, αλληλοβοηθούμενες μεταξύ τους όταν αυτό είναι εφικτό. Ακούσαμε τους τελευταίους μήνες πολλές εξαγγελίες για νέο σύστημα υγείας, πολλές μεταρρυθμίσεις και προσλήψεις χιλιάδων ανθρώπων στο χώρο της υγείας. Στην πραγματικότητα βαλτώσαμε σε μια αδιέξοδη πολιτική χωρίς ίχνος μεταρρυθμίσεων και μάλιστα αντί για προσλήψεις, είδαμε και ακύρωση προσλήψεων που οι ίδιες υπηρεσίες είχαν πριν εγκρίνει.
Οι ανοχές όλων μας έχουν εξαντληθεί. Δεν χρειαζόμαστε σωτήρες που με βαρυσήμαντες δηλώσεις έσκιζαν μνημόνια και διόριζαν χιλιάδες γιατρούς, χρειαζόμαστε ανθρώπους ικανούς να σηκώσουν στα χέρια τους το βάρος των αλλαγών και των τομών που πρέπει να γίνουν, κάνοντας πάντα συμφωνίες αλήθειας με το λαό. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε.
Ο υπηρετών τις δημόσιες δομές υγείας, Σπάνιας Αριστοτέλης, Ιατρός
Αντιπρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσας
Υπεύθυνος Στρατηγικού σχεδιασμού και Δημόσιας υγείας
ΝΟΔΕ Καρδίτσας
