Πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη δύσκολη περίοδο υπήρξαν πολλές σοβαρές κατακτήσεις για την Ελληνική κοινωνία. Υπήρξαν όμως και καθυστερήσεις, λάθη και αστοχίες.
Τον Αύγουστο του 2018 κατάφερε να βγάλει τη χώρα βγήκε από τα μνημόνια. Σταμάτησε η κατρακύλα των περικοπών και των μειώσεων της περιόδου 2009-2014. Άρχισε σιγά σιγά να αποκαθίσταται η ζημιά και η αδικία, με την επιστροφή των πλεονασμάτων στους πολίτες, αρχίζοντας από τους πιο αδύνατους.
Τον Ιανουάριο του 2015, η προεκλογική συζήτηση αφορούσε στο αν και πότε η χώρα θα προχωρούσε και στην «τυπική» χρεοκοπία της.
Σήμερα, η συζήτηση αφορά στο τί είδους ανάπτυξη θέλουμε, γιατί μετά την έξοδο από τα μνημόνια, τον Αύγουστο του 2018, αυτή θεωρείται δεδομένη.
Η συζήτηση αφορά δύο εντελώς διαφορετικά σχέδια. Ουσιαστικά συγκρούονται δύο κόσμοι.
Αυτός της εργασίας, του κοινωνικού κράτους και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Με αυτόν των ιδιωτικοποιήσεων, των τραπεζών και της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς.
Και τα ερωτήματα είναι απλά και ξεκάθαρα:
Θέλουμε δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, με εισφορές ανάλογες των αποδοχών και αξιοπρεπείς συντάξεις οι οποίες θα πληρώνονται σίγουρα από το κράτος;
Ή θέλουμε ασφαλιστικό με τη συμμετοχή ιδιωτικών εταιριών οι οποίες θα καθορίζουν τα ασφάλιστρα, με βάση τους ισολογισμούς τους και τους κανόνες που αυτοί οι ίδιοι θα θέσουν ολιγοπωλιακά;
Θέλουμε ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας στο οποίο θα έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα από το αν εργάζονται ή τι εισόδημα έχουν;
Ή θέλουμε ένα σύστημα που θα δέχεται μόνο όσους έχουν να πληρώσουν και θα απορρίπτει τους υπόλοιπους.
Θέλουμε να συνεχίσουν να υπάρχουν και να ενισχυθούν οι θεσμοθετημένες εργασιακές σχέσεις, όπως αυτές κατακτήθηκαν από τους εργαζόμενους τα τελευταία 100 χρόνια;
Ή θα αποδεχθούμε ότι η 8ωρη, πενθήμερη εργασία είναι ξεπερασμένη και θα πρέπει οι εργαζόμενοι να πληρώσουν το τίμημα της ανάπτυξης των επενδυτών;
Θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, με μόνιμους εκπαιδευτικούς και σχολεία που θα ανοίγουν στην ώρα τους; Ή όμηρους αναπληρωτές και απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Θέλουμε η ανάπτυξη να στηριχθεί στη μικρομεσαία επιχείρηση και τον πρωτογενή τομέα, με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας;
Ή θέλουμε την ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επενδύσεων, των στρατηγικών επενδυτών και των μεγάλων οικονομικών funds, οι οποίοι θέλουν τον εργαζόμενο σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και προφανώς χωρίς να πληρώνουν φόρους;
Τέλος θέλουμε να συνεχίσουν εκείνοι που μας έβγαλαν από τα μνημόνια;
Ή να γυρίσουμε πίσω σε εκείνους που τα δημιούργησαν και χρεωκόπησαν τη χώρα.
Θέλουμε εκείνους που τα κόμματα και οι επιχειρήσεις τους πήραν τα θαλασσοδάνεια και χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια;
Οι εκείνους που δεν χρωστούν και δημιούργησαν αποθέματα στη χώρα, ώστε να μην βρεθεί ξανά στην ίδια θέση.
Εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούμε μια νέα κοινωνική συμφωνία, με την οποία θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση για να έχουμε μια Ελλάδα ισχυρή δημοκρατική και ανθρώπινη.
Συνεχίζουμε Σοβαρά, Υπεύθυνα, Αποτελεσματικά.
