Στο ευρύτερο φάσμα των όμορφων τοπικών εθίμων του χωριού μας εντάσσεται και το πανηγύρι της 6ης Αυγούστου στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα. Άλλοτε στο μακρινό παρελθόν η τέλεση του είχε ξεχωριστή επισημότητα και μεγαλοπρέπεια. Σήμερα κινδυνεύει να σβήσει, ξεφτισμένο στο πέρασμα του φθοροποιού χρόνου ένεκεν της αλλαγής στους ρυθμούς της ζωής και τον τρόπο διασκέδασης.
Αναμφισβήτητα ήταν το καλύτερο πανηγύρι της περιοχής και τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι από το 431 μ.Χ. ήταν έδρα επισκοπής και επί τουρκοκρατίας διοικητική έδρα. Με την απελευθέρωση του 1881 ήτα έδρα του Δήμου με όλες τις διοικητικές υπηρεσίες. Θρησκευτικές γιορτές στο Φανάρι είχαμε πολλές εξαιτίας και της πληθώρας των εκκλησιών. Το έτος 1800 περίπου ο επίσκοπος Βενιαμίν πήρε άδεια ανέγερσης μεγάλου Μητροπολιτικού Ναού για τις ανάγκες των κατοίκων διότι ο μέχρι τότε ναός του Αγίου Αθανασίου ήταν μικρός για τα δεδομένα του χωριού μας. Οι εργασίες της ανέγερσης και της εν γένει διαμόρφωσης του χώρου της πλατείας περατώθηκαν το έτος 1810 και ο ναός αφιερώθηκε στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη λαμπρότητα και από τότε στα εόρτια του ναού πραγματοποιείται μεγάλη πανήγυρη.
Από την προπαραμονή ερχόταν οι ξενιτεμένοι φαναριώτες καθώς και συγγενείς κατοίκων του χωριού μας που μπορούσαν να διανυκτερεύσουν. Ενώ την παραμονή κατέφθαναν και οι γυροχωρίτες. Μετά το πέρας του εσπερινού ξεκινούσε το πανηγύρι το οποίο απλώνονταν από την πλατεία μέχρι κάτω τον πλάτανο στο τέλος των καταστημάτων. Την τιμητική τους είχαν οι χωριανοί οργανοπαίκτες τους οποίους πολλές φορές πλαισίωναν και ξένοι. Το γλέντι διαρκούσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με πρωταγωνιστές τους ελευθέρους και τους αρραβωνιασμένους. Με το φως της ημέρας έφθαναν οι Μικροπωλητές και πέριξ του Ναού στηνόντουσαν πάγκοι με γλυκίσματα, χαλβάδες και παιχνίδια που για μας τα παιδιά ήταν σχεδόν απλησίαστα. Μετά το πέρας της Θείας λειτουργίας ξεχυνόταν κόσμος στην πλατεία και άρχιζε ο χορός ανά ομάδες μέχρι το μεσημέρι που γινόταν ένα μικρό διάλειμμα με τους εορταζόμενους να παίρνουν τα όργανα σπίτι τους και το απόγευμα συνεχιζόταν το ίδιο σκηνικό έως το σούρουπο με τους πιο μερακλήδες να τελειώνουν το βράδυ.
Με αυτόν τον τρόπο τελείωνε το πανηγύρι στο χωριό μας που το λαχταρούσαμε να έρθει όλο τον χρόνο, σαν μια όαση στην μονότονη καθημερινότητα μας σε μια εποχή που το κρέας, τα γλυκά και τα παιχνίδια σπάνιζαν. Το σύγχρονο πανηγύρι σε τίποτε δεν θυμίζει αυτό της περιόδου 1950-1970. Από το έτος 2010 και εντεύθεν το πανηγύρι του χωριού λαμβάνει χώρα στον προαύλιο χώρο του Γυμνασίου ένεκεν της ευρυχωρίας που υπάρχει, των συνθηκών υγιεινής αλλά και της καθαριότητας μιας και την επομένη στην πλατεία του χωριού δεν υπάρχει το παραμικρό. Όπως και να έχει κάθε χρόνο στο πανηγύρι του χωριού μας οι Φαναριώτες και οι γυροχωρίτες έρχονται, γλεντούν και μένουν ευχαριστημένοι. Εύχομαι το πανηγύρι του χωριού μας να συνεχίζεται και τα επόμενα χρόνια και να γίνεται όλο και καλύτερο.
Απόστολος Φλωρίδης
