Συνεχίζονται απόψε Σάββατο (13/8 8μμ) τα δια ζώσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Φανάρι Καρδίτσας
Το Σάββατο, 13 Αυγούστου και ώρα 8 μ.μ. θα δοθεί διάλεξη, με θέμα: «Η έννοια της ευτυχίας στην κλασική Ψυχανάλυση και στους επιγόνους του Φρόιντ». [Θα μοιραστεί κείμενο με σχετικά αποσπάσματα από το έργο του Φρόιντ].
Το Ανοιχτό Φιλοσοφικό Σχολείο Φαναρίου Καρδίτσας είναι παντός καιρού! Έτσι, σε συνεργασία με την κοινότητα Φαναρίου Καρδίτσας, έχουμε έτοιμο εσωτερικό χώρο για τη πραγματοποίηση της αποψινής φιλοσοφικής βραδιάς, με καλεσμένο τον καθηγητή φιλοσοφίας κ. Ράντη Κωνσταντίνο.
Σε περίπτωση βροχής η διάλεξη θα γίνει στον εσωτερικό χώρο του γυμναστηρίου, στο ίδιο κτίριο του Γυμνασίου-Λυκείου Φαναρίου.
Περίληψη της εισήγησης του Αναπλ. Καθηγητή Κωνσταντίνου Ράντη για την έννοια της ευτυχίας στην κλασική ψυχανάλυση του Freud και στους επιγόνους του Fromm και Marcuse
- Η αντίληψη της ευτυχίας στην καθημερινότητά μας
Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινότητά μας την ευτυχία χαρακτηρίζεται αφενός από ποιοτικά βιώματα, από ψυχικές καταστάσεις που αξιολογούνται από τα άτομα ως θετικές, αφετέρου από την κατοχή υλικών ή ιδεωδών αγαθών που ευνοούν αυτά τα βιώματα.
- Η ευτυχία ως η εκ των υστέρων εκπλήρωση μιας προϊστορικής επιθυμίας
«ευτυχία είναι η εκ των υστέρων εκπλήρωση μιας προϊστορικής επιθυμίας· γι’ αυτό ο πλούτος [μάς] κάνει τόσο λίγο ευτυχισμένους· το χρήμα δεν ήταν παιδική επιθυμία»
- Η ευτυχία ως η απουσία πόνου και δυσαρέσκειας και ως βίωση ισχυρών αισθημάτων ηδονής
οι άνθρωποι «επιδιώκουν την ευτυχία, θέλουν να γίνουν και να μείνουν ευτυχισμένοι. Αυτή η επιδίωξη έχει δύο πλευρές, έναν θετικό και έναν αρνητικό στόχο, από τη μια θέλει την απουσία του πόνου και της δυσαρέσκειας και από την άλλη να βιώσει ισχυρά αισθήματα ηδονής. Υπό τη στενή σημασία της λέξης η “ευτυχία” αναφέρεται μόνο στο τελευταίο.»
«θα μπορούσε να πει κανείς: στο πρόγραμμα της “δημιουργίας” δεν περιέχεται η πρόθεση να είναι ο άνθρωπος “ευτυχισμένος”. Αυτό που ονομάζουμε υπό την αυστηρή έννοια ευτυχία προέρχεται μάλλον από την ξαφνική ικανοποίηση συσσωρευμένων αναγκών και είναι σύμφωνα με τη φύση της δυνατή μόνο σαν επεισοδιακό φαινόμενο. Κάθε διάρκεια μιας ποθητής από την αρχή της ηδονής κατάστασης προσφέρει μόνο ένα αίσθημα χλιαρής ευχαρίστησης· είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε μπορούμε να απολαμβάνουμε έντονα μόνο την αντίθεση, την κατάσταση μόνο λίγο.»
- Η σεξουαλική (γεννητική) αγάπη ως πρότυπο για κάθε ευτυχία
«“είπαμε, η εμπειρία πως η σεξουαλική (γεννητική) αγάπη παρέχει στον άνθρωπο τα ισχυρότερα βιώματα ικανοποίησης, του προσφέρει ουσιαστικά το πρότυπο για κάθε ευτυχία, θα έπρεπε να του έχει υποβάλει την ιδέα στο εξής ν’ αναζητά την ικανοποίηση της ευτυχίας μέσα στη ζωή στον τομέα των σεξουαλικών σχέσεων, να θέσει τον σεξουαλικό έρωτα στο επίκεντρο της ζωής”.»
- Η ευτυχία ως υπόθεση του παρελθόντος: ο ανακτημένος χρόνος
επιτρέπει στις «απαγορευμένες εικόνες και παρορμήσεις της παιδικής ηλικίας να μιλήσουν για την αλήθεια, την οποία απαρνείται ο Λόγος.»
«το εκ νέου ανακαλυφθέν παρελθόν προμηθεύει κριτικούς γνώμονες, των οποίων τη χρήση απορρίπτει και απαγορεύει το παρόν.»
«η απελευθέρωση του παρελθόντος δεν τελειώνει στη συμφιλίωση με το παρόν. Αντιθέτως προς την αυτοεπιβαλλόμενη αναστολή του ερευνητή ο προσανατολισμός στο παρελθόν επιδιώκει έναν προσανατολισμό στο μέλλον. Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου (recherche du temps perdu) γίνεται το όχημα για τη μελλοντική απελευθέρωση.»
