Όταν στο τέλος του 2014 ο κ. Τσίπρας, αποφάσιζε να ξαναρίξει τη χώρα, από την ανάπτυξη, στα βράχια της ύφεσης, λίγοι μπορούσαν να διανοηθούν το μέγεθος της ανικανότητας του να διαχειριστεί τη τύχη της αλλά και αυτή των πολιτών. Και ακόμα λιγότεροι μπορούσαν να αντιληφθούν, πως στον πρωθυπουργικό θώκο θα γιγαντωνόταν, μέρα με τη μέρα, ένα φάντασμα: το φάντασμα του πιο λαϊκιστή πρωθυπουργού που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
Η συγκυβέρνηση τρέφει αλλά και τρέφεται από τον λαϊκισμό. Και για να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία, στον πιο παράδοξο παροξυσμό της, αντί να αναδιανείμει τον πλούτο, αναδιανέμει την φτώχεια. Και επιχειρεί να ξαναβάλει ψαλιδισμένα στην αριστερή τσέπη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, όσα ξεδιάντροπα αφαίρεσε από την δεξιά. Ξεχνά, όμως, ταυτόχρονα την πλέον ασθενή ομάδα των μακροχρόνια ανέργων, που δεν λαμβάνουν κανένα επίδομα, ή τους αγρότες και τους επαγγελματίες στους οποίους στερεί την αναγκαία ρευστότητα μέσω της καθυστέρησης απόδοσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου (επιστροφές φόρων, ΦΠΑ, κ.α.) και τους οδηγεί μοιραία στα λουκέτα και στην εγκατάλειψη των αγροτικών τους εκμεταλλεύσεων. Έτσι, αφού περικόπτει το ΕΚΑΣ για πάντα, δίνει το έκτακτο βοήθημα μόνο για σήμερα. Με την πολιτική του, όμως, κάνει τους φτωχούς φτωχότερους. Και όχι μόνο για σήμερα, αλλά για πάντα.
Σε κάθε περίπτωση, αν ενδιαφερόταν πραγματικά για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, θα είχε φροντίσει η χώρα να παραμείνει στην αναπτυξιακή τροχιά στην οποία την παρέλαβε. Αλλά όσο και αν αυταπατάται ο κ. Τσίπρας και η παρέα του στο Μέγαρο Μαξίμου, με αυτή την κυβέρνηση και με αυτόν τον πρωθυπουργό, η ανάπτυξη θα παραμείνει μέσα στο καταχείμωνο, ένα όνειρο θερινής νυκτός. Γιατί αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός ούτε ξέρει, ούτε μπορεί να προσελκύσει νέες επενδύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Σε αυτόν τον άκρατο λαϊκισμό του κ. Τσίπρα, η Νέα Δημοκρατία αντιπαραθέτει τη Συμφωνία Αλήθειας της Νέας Δημοκρατίας με τους πολίτες. Μια Συμφωνία που στηρίζεται σε τρεις ξεκάθαρους άξονες: την μείωση των φορολογικών συντελεστών και την μείωση των κρατικών δαπανών, την άμεση αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία, και τη διευκόλυνση του “επιχειρείν” για την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Γιατί μόνο οι νέες επενδύσεις θα δημιουργήσουν νέες δουλειές για τους πολίτες, βάζοντας την πατρίδα μας και πάλι στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης.
