Σαν σήμερα: Το πρώτο ταξί κάνει την εμφάνισή του στο Λονδίνο. Ποια η ιστορία του εδώ και 404 χρόνια
Ένα χρονικό της πιο πολύτιμης παρουσίας οχημάτων, από τη «γέννησή» τους μέχρι σήμερα. Πότε εμφανίστηκαν τα πρώτα ταξί στον κόσμο, πότε ήρθαν στην Ελλάδα και τι αλλαγές έχουν σημειωθεί από τότε…
Το Λονδίνο μπορεί να θεωρηθεί η γενέτειρα των ταξί, αφού εκεί καταγράφηκε ο πρώτος τύπος τέτοιου οχήματος το 1605. Μπορεί τότε να μην υπήρχαν ούτε τα ταξί αλλά ούτε και οι ταξιτζήδες έτσι όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, υπήρχαν όμως οι άμαξες με τα άλογα που νοίκιαζαν οι ευκατάστατοι πολίτες για τη μεταφορά τους. Τότε ήταν, λοιπόν, που η ιστορία αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα ταξί ως μέσο μεταφοράς.
Το 1625 δόθηκε η δυνατότητα στα πανδοχεία να νοικιάζουν τέτοιου είδους άμαξες, ενώ το 1636 δημιουργήθηκε η πρώτη πιάτσα ταξί σε κεντρικό σημείο του Λονδίνου. Η ζήτηση της συγκεκριμένης υπηρεσίας, οδήγησε το Κοινοβούλιο στην απόφαση για επίσημη έκδοση διπλωμάτων οδήγησης ταξί το 1662. Αρκετά χιλιόμετρα και ακόμα περισσότερα χρόνια αργότερα, κατασκευάστηκε το πρώτο πετρελαιοκίνητο ταξί. Πρόκειται για το «Daimler Victoria» που πήρε το όνομά του από τον δημιουργό του Gottlieb Daimler και κυκλοφόρησε το 1897 στην Στουτγάρδη της Γερμανίας. Τέτοια ταξί άρχισαν να κυκλοφορούν στο Παρίσι το 1899, στο Λονδίνο το 1903 και στη Νέα Υόρκη το 1907.
Πότε ήρθαν στην Ελλάδα. Στην Αθήνα, τα πρώτα ταξί κυκλοφόρησαν το 1902. Είχαν ακτινωτές ρόδες, μασπιέδες (το τμήμα που βρίσκεται κάτω από την πόρτα του οχήματος και χρησιμοποιείται για να πατάει ο επιβάτης όταν μπαίνει ή βγαίνει από το όχημα) και στρογγυλά φανάρια. Έπαιρναν μπροστά με μανιβέλα που βρισκόταν έξω από το αμάξωμα και όταν συνέβαινε κάποια μηχανική βλάβη και σταματούσε το ταξί, έβγαινε έξω ο οδηγός του και με τη βοήθειά της το ξαναέβαζε μπροστά. Έξω επίσης, πάνω από τον τροχό, από την πλευρά του οδηγού, ήταν και το ταξίμετρο το οποίο αργότερα τοποθετήθηκε μέσα, επάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου. Τη δεκαετία του 1930 άρχισαν να κυκλοφορούν και ταξί χωρίς μανιβέλα.
Οι αλλαγές στη νομοθεσία. Η πρώτη φορά που η ελληνική πολιτεία άρχισε να βάζει αρχές και κανόνες στο ταξί ήταν το 1964. Πιο συγκεκριμένα, το 1964 η κυβέρνηση Παπανδρέου προχώρησε σε νομοθετικό διάταγμα που όριζε ότι το κάθε φυσικό πρόσωπο δεν μπορεί να έχει στην κατοχή του περισσότερες από 2 άδειες Ε.Δ.Χ., υποχρεώνοντας τους μεγαλοϊδιοκτήτες της εποχής να κρατήσουν μόνο δύο άδειες και τις υπόλοιπες να τις πουλήσουν.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας, σημειώθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός χορήγησης αδειών ταξί από το Δημόσιο. Μέχρι τότε, μάλιστα, οι άδειες ήταν αμεταβίβαστες, ώσπου το 1977 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέτρεψε τη μεταβίβασή τους. Τη δεκαετία του 1970 άρχισε να αυξάνεται η κυκλοφορία των ραδιοταξί στους δρόμους της Αθήνας, με αποτέλεσμα το 1978 να θεσπιστεί Νόμος και για τα ραδιοταξί. Στο μεταξύ, το 1977 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανταλλάσσει με νόμο τα ιδιωτικά αστικά λεωφορεία με 1.200 νέες άδεις ταξί. Το 1980 η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη με νέο νόμο χορηγεί άδειες ταξί σε πολύτεκνους οδηγούς.
Κανόνες και όροι χορήγησης νέων αδειών μπαίνουν στη ζωή των αυτοκινητιστών το 1984, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου δημιουργεί νόμο για την απαγορεύεται έκδοσης νέων αδειών για την περιοχή Αθηνών-Πειραιώς και Περιχώρων για περιβαλλοντικούς λόγους. Το 2003 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Σημίτη απαγορεύει την έκδοση νέων αδειών σε όλη τη χώρα για μια τριετία, πράγμα που συμβαίνει και τα έτη 2005 και 2008, με την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή να παρατείνει την απαγόρευση μέχρι και το 2011.
