Τσίγκας Μουζάκι Καρδίτσας

Πέτρος Γρίβας: Ο επίμονος ερευνητής του καρκίνου

Πέτρος Γρίβας: «Η Ελλάδα παραμένει στην καρδιά μου όπου κι αν βρίσκομαι»

grivas-petros-2Ο Πέτρος Γρίβας από το Λεοντίτο Αργιθέας, είναι γιός του Δημήτρη Γρίβα και της Αντιόπης Χριστοπούλου, διαπρεπής γιατρός παθολόγος ογκολόγος του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Κλίβελαντ Κλίνικ (Cleveland Clinic) στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Διδάκτωρ της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών, Λέκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (University of Michigan) και καθηγητής αιματολογίας/ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κλίβελαντ Κλίνικ (Cleveland Clinic).

Με μελέτες του ο Καθηγητής μας συνέβαλε στην ανάπτυξη ενός νέου φαρμάκου για την αντιμετώπιση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως.

Την εποχή αυτή (Φθινόπωρο 2016) ο Πέτρος Γρίβας «αλωνίζει» την Ευρώπη και φυσικά την Ελλάδα δίνοντας διαλέξεις σε Πανεπιστήμια, Συνέδρια, Νοσοκομεία κ.λπ.

Από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτει ο Πέτρος και ανάμεσα από τις πολλές υποχρεώσεις του, ξέκλεψε λίγο χρόνο η Παναγιώτα Καρλατήρα, από την εφημερίδα «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», και μίλησε μαζί του, αναζητώντας την απαρχή και τους σταθμούς της διαδρομής του από την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και τους στόχους του στο πεδίο της Ιατρικής.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ έκανε ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα στον Πέτρο Γρίβα, με το άρθρο της κας Καρλατήρα, στο ένθετο της εφημερίδας «thema people», την Κυριακή 09/10/2016.

Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Της Παναγιώτας Καρλατήρα

«Κάθε μικρή κατάκτηση, κάθε νέα γνώση της Ιατρικής αποτελεί ένα λιθαράκι στη δομή του οικοδομήματος που λέγεται “πρόοδος για τον ασθενή, την κοινωνία, τον άνθρωπο”»: το σκεπτικό του άχρονου Έλληνα παθολόγου-ογκολόγου με ειδίκευση στους όγκους του ουρογεννητικού συστήματος, Πέτρου Γρίβα, ο οποίος διαπρέπει στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Cleveland Clinic των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι σύντομο, περιεκτικό και σαφές

Αφοσιωμένος στην ιατρική επιστήμη σχεδόν τα μισό χρόνια της ζωής του, ο κ. Γρίβας βρίσκεται με όλο του το είναι μέσα σε αυτό το οικοδόμημα.

Φέτος μάλιστα έθεσε και ο ίδιος μια σημαντική θεραπευτική βάση για τον καρκίνο, καθώς συμμετείχε σε μελέτη από την οποία γεννήθηκε, για πρώτη φορά έπειτα από 30 χρόνια, ένα αποτελεσματικό φάρμακο για τον μεταστατικό καρκίνο της ουροδόχου κύστεως.

Το «thema people» επικοινώνησε με τον κ. Γρίβα, σε ένα διάλειμμα από το απαιτητικό κλινικό, ερευνητικό και ακαδημαϊκό του έργο, αναζητώντας την απαρχή και τους σταθμούς της διαδρομής του από την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και τους στόχους του στο πεδίο της Ιατρικής. Από τα χρόνια των σπουδών του Έλληνα επιστήμονα στην Ιατρική Σχολή της Πάτρας μέχρι την ειδίκευσή του στην Παθολογία στο Drexel University College of Medicine στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών και μετά στην Αιματολογία/Ογκολογία στο University of Michigan, ο Έλληνας λειτουργός του Ιπποκράτη ακολούθησε με συνέπεια και προσήλωση την απαιτητική διαδρομή της ιατρικής επιστήμης. Μια διαδρομή που πιθανότατα ήταν μονόδρομος για εκείνον, καθώς αντιλαμβανόταν την Ιατρική «ως τρόπο ζωής, ως δυνατότητα ανιδιοτελούς προσφοράς στον συνάνθρωπο, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται, π.χ. κλινική πράξη, έρευνα, διδακτικό έργο».

Στην πορεία διαπίστωσε πολλαπλά οφέλη στην ενασχόληση με την Ιατρική: «Η αρτιότητα του ανθρώπινου νου και σώματος, αλλά και το μυστήριο που διέπει τις δομές και λειτουργίες του εμπνέει και διεγείρει την επιστημονική περιέργεια. Το χαμόγελο του ασθενούς και μια αγκαλιά στο τέλος μιας επίσκεψης στο ιατρείο είναι ένας ιδανικός τρόπος προσωπικής ικανοποίησης, αλλά και εκπλήρωσης του κοινωνικού μου ρόλου».

Η καθημερινότητά του τα τελευταία δυο χρόνια μοιράζεται ανάμεσα στα εργαστήρια, όπου διεξάγει έρευνες με κύριο αντικείμενο το ουροθηλιακό καρκίνωμα και τον καρκίνο του προστάτη, και τις πανεπιστημιακές αίθουσες, όπου διδάσκει ειδικευόμενους και φοιτητές. Στο ερώτημα γιατί επέλεξε την έρευνα επάνω στον καρκίνο, η απάντηση έρχεται άμεσα: «Ο καρκίνος είναι η πιο συχνή αιτία θανάτου σε ανθρώπους έως 75 ετών και η δεύτερη αιτία θανάτου συνολικά. Άρα, η ενασχόληση με αυτή τη νόσο αφορά ένα τεράστιο μέρος του κοινωνικού συνόλου (σχεδόν κάθε οικογένεια έχει έρθει αντιμέτωπη με τη νόσο άμεσα ή έμμεσα). Επίσης, η Ογκολογία φέρνει τόσο κοντά το εργαστήριο και την κλινική, τη βασική επιστήμη και την κλινική πράξη, που πραγματικά διεγείρει τη διάθεση για συνεχή ερευνητική δραστηριότητα».

Η στοχευμένη ενασχόληση του κ. Γρίβα με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως εκκινείται από το γεγονός ότι «αποτελεί έναν από τους συχνότερους τύπους καρκίνου χωρίς να λαμβάνει τον αντίστοιχο βαθμό προσοχής και αναγνωρισιμότητας». Όπως εξηγεί, βασικός παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως είναι το κάπνισμα, ενώ ποικίλοι είναι οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωσή του, π.χ. συχνή και έντονη έκθεση σε μέταλλα, βαφές μαλλιών, μπογιές / υλικά για εκτύπωση, δέρματα, αλουμίνιο, αρσενικό, καουτσούκ, πλαστικά, υφάσματα και άλλες χημικές ουσίες. Ο ίδιος δηλώνει ευτυχής που φέτος, και έπειτα από 30 χρόνια φαρμακευτικής ξηρασίας στο πεδίο της αντιμετώπισης του συγκεκριμένου καρκίνου, εγκρίθηκε από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) ένα νέο φάρμακο (Atezolizumab) που ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα εναντίον του μεταστατικού καρκίνου ουροδόχου κύστεως.

Γνωρίζει βεβαίως ότι κάθε βήμα και κάθε κατάκτηση δεν έχει πάντοτε οφέλη, τουλάχιστον απτά και ορατά. «Κάθε επιστημονική μελέτη συνδράμει σε κάποιον βαθμό στην επόμενη, και όλες μαζί στην ανάπτυξη, π.χ., μιας νέας προληπτικής εξέτασης, διαγνωστικής ή θεραπευτικής μεθόδου. Πρόκειται για χρονοβόρα, μακρά διαδικασία. Κάποιες μορφές καρκίνου μπορεί να ιαθούν, κάποιες άλλες όχι, αλλά σκοπός της έρευνας είναι η πρακτική εφαρμογή στην κλινική καθημερινότητα», λέει ο κ. Γρίβας.

Παράλληλα, με τις προσδοκίες των ασθενών για την ανακάλυψη μιας νέας πιο αποτελεσματικής θεραπείας εντείνεται και η απολύτως μοναχική προσπάθεια του επιστήμονα να ολοκληρώσει την κλινική έρευνα: «Συχνά μπορεί να μην οδηγεί στο “ξέφωτο της επιτυχίας”, αλλά να θυμίζει την “επαναλαμβανόμενη αγωνιώδη προσπάθεια του Σίσυφου”. Ωστόσο, όταν το μονοπάτι οδηγεί στην επιτυχία, μονομιάς ξεχνιούνται τα ατέλειωτα ωράρια και η ανείπωτη κούραση, αφού το διακύβευμα και ηθική ανταμοιβή είναι τεράστιας σημασίας».

Μετρώντας πια εννιά χρόνια εκτός Ελλάδας, χαρακτηρίζει την απόφασή του να συνεχίσει την ιατρική σταδιοδρομία στις ΗΠΑ πολύ δύσκολη, αλλά συνειδητή προσωπική επιλογή. Εξάλλου, το 2007, όταν έφυγε, η κρίση δεν αφορούσε την ελληνική πραγματικότητα. Έκτατε περισσότεροι από7500γιατροί έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα αναζητώντας τον δικό τους δρόμο στην επιστήμη και την εργασία.

Εξίσου σημαντική θεωρεί και την παραμονή του επιστημονικού δυναμικού στην Ελλάδα: «Γνωρίζω πολλούς φίλους και συναδέλφους οι οποίοι επιτελούν εξαιρετικό έργο μένοντας στην Ελλάδα, συχνά με περιορισμένα μέσα και σε πολύ δύσκολες συνθήκες». Σε αυτή την Ελλάδα που αντιστέκεται και επιμένει, επιστρέφει με την πρώτη ευκαιρία και ο ίδιος για να συμμετάσχει σε συνέδρια, να μιλήσει στο πανεπιστήμιο μπροστά σε παλιούς καθηγητές του, να συνδράμει στην έρευνα νέων συναδέλφων του. «Η Ελλάδα παραμένει στην καρδιά μου όπου κι αν βρίσκομαι», λέει ο 34χρονος επιστήμονας – άλλωστε παραδέχεται ότι προβάλλει με περισσή περηφάνια την ελληνική του ταυτότητα στην παγκόσμια κοινότητα και απολαμβάνει την εκτίμηση που εισπράττει.

Επιμέλεια δημοσίευσης: Κ. Π. Τσιάκαλος




Total
0
Shares
Previous Article

Υποδοχή Τιμίας Κάρας του Οσιομάρτυρος Νικολάου του Εν Βουναίνοις

Next Article

5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αναπτυξιακής Ψυχολογίας