Παρέμβαση του Κώστα Γκαβογιάννη επικεφαλής του Συνδυασμού “Καρδίτσα από την Αρχή”
Για τον αντίλογο
Πρόσφατα κατατέθηκαν σε δημόσιο διάλογο προτάσεις ενός πολίτη, του κ. Νίκου Παπά. Κάθε συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο και κάθε απόπειρα συμμετοχής στα κοινά, είναι ευπρόσδεκτη και αναγκαία, γατί συμβάλλει στη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Καλοδεχούμενες λοιπόν είναι αυτές οι απόψεις και πράγματι έχουν ενδιαφέρον γιατί μας εισάγουν νέα ήθη πολιτικής πρακτικής.
Είμαι της άποψης πως οποιαδήποτε πρόταση κατατίθεται δημόσια πρέπει να φιλτράρεται, ώστε να γνωρίζει ο καθένας κατά πόσο είναι αποτελεσματική, αλλά και τι αποκρύπτει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να φανεί, πρώτον το πραγματικό ενδιαφέρον του συντάκτη και δεύτερον να ξέρει ο κάθε πολίτης τι πρόκειται να του συμβεί όταν “απομακρυνθεί απ’ το ταμείο”, ώστε να μη δικαιολογείται μετά, λέγοντας “έκανα λάθος”. Επίσης οι προτάσεις που κατατίθενται δημόσια και παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, πρέπει να έχουν αντίλογο, όχι διάλογο.
Ορίστε ο δικός μου.
Τι προτείνεται λοιπόν από τον κ. Παππά;
1. Αναπτυξιακό σχέδιο συγκεκριμένο και συγκροτημένος τρόπος διεκδίκησης.
2. Ο τρόπος διεκδίκησης, μέσα από ένα μόνιμο συντονιστικό όργανο σε επίπεδο νομού που θα αποτελείται από τους Βουλευτές, τους Δημάρχους, τον Αντιπεριφερειάρχη, το Επιμελητήριο, Εργατικό Κέντρο και την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων. Επικεφαλής θα είναι η Ιερά Μητρόπολη.
Με άλλα λόγια προτείνει γενικά, ένα αναπτυξιακό σχέδιο, κάτι που αν ανατρέξει κανείς πίσω, θα διαπιστώσει ότι έχει ακουστεί πολλές φορές κι από πολλούς. Γενικά κι αόριστα.
Στην προκειμένη περίπτωση η αοριστία καλύπτεται με το θέμα των πανεπιστημιακών σχολών και τη σχέση φοιτητών με την τοπική οικονομία.
Όχι ξεκάθαρα, γιατί προηγείται το αν. Αν είχαμε φοιτητές, αν…
Για να εκλείψουν τα αν και να μιλήσουμε με ρεαλιστικά δεδομένα, οι σχολές είναι ένα μικρό τμήμα της τοπικής οικονομίας και όχι η λύση. Στην τοπική οικονομία προσφέρουν πολλά περισσότερα ο αγροτικός τομέας, η επιχειρηματικότητα, το εμπόριο, η μεταποίηση, ο τουρισμός, οι υποδομές, η καινοτομία κλπ, τομείς και δράσεις που αναμφισβήτητα χρειάζονται στήριξη και προσοχή.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος διεκδίκησης με το μόνιμο συντονιστικό όργανο.
Πρώτον και κύριον, προτείνει την κατάργηση του Διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας.
Υποδεικνύει ξεκάθαρα μόνιμο πολιτικό ρόλο στην Εκκλησία, αφού θέτει την Ιερά Μητρόπολη επικεφαλής του μόνιμου συντονιστικού που οραματίζεται… Η Εκκλησία, είναι γνωστό ότι δεν διεκδικεί πολιτικό ρόλο. Ούτε και η Πολιτεία βέβαια στράφηκε ποτέ σ’ αυτή την κατεύθυνση, γιατί στη Δημοκρατία μας οι ρόλοι είναι πλήρως διακριτοί και σαφείς. Αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί εδώ και χρόνια.
Δεύτερον, προτείνει την μερική κατάργηση θεσμών, όπως βουλευτής, Δήμος, ΕΒΕ, ΟΑΣ, Ε.Κ. και τους δίνει στην ουσία ημι-διακοσμητικό ρόλο, πέραν του γεγονότος ότι τους απαξιώνει όταν υπονοεί πως δεν έχουν την απαραίτητη σοβαρότητα και το κύρος, κάτι που το προσδίδει αποκλειστικά και μόνο στην Εκκλησία.
” Επικεφαλής θα πρέπει να είναι η Ιερά Μητρόπολη η οποία με την παρουσία της θα εξασφαλίζει κύρος, σεβασμό, σοβαρότητα”, λέει επακριβώς.
Θα εκλέγονται όλοι αυτοί δηλαδή απλώς για να εκλέγουν το συντονιστικό ή να μετέχουν σ’ αυτό με σαφώς περιορισμένο ρόλο και λόγο, αφού άλλος θα είναι επικεφαλής. Αυτή η υποβάθμιση είναι συνειδητή γιατί γνωρίζει πως όλοι οι παραπάνω μπορούν να συναντηθούν και σήμερα μάλιστα, χωρίς να υπάρχει κανένα συντονιστικό και φυσικά να είναι πιο αποτελεσματικοί γιατί ο καθένας είναι κύριος και υπεύθυνος του φορέα που εκπροσωπεί.
Τρίτον, απαλλάσσει ευθυνών τους αιρετούς, μιας και όπως λέει, επικεφαλής θα είναι η Ιερά Μητρόπολη, οπότε οι υπόλοιποι δεν θα έχουν ευθύνη και συνεπώς δεν θα υπόκεινται σε κριτική από τους πολίτες.
Για ” ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης μέχρι τότε άποψης για τα δημόσια πράγματα στο Νομό μας”, έκανε λόγο στο κείμενό του. Δεν ξέρω αν εννοούσε τα παραπάνω.
Αναφέρθηκε σε πολιτικούς παλαιάς κοπής και σε δυνάμεις στασιμότητας που υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Αυτές τις δυνάμεις στασιμότητας, προτείνει να συμμετέχουν στο μόνιμο συντονιστικό. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση. Πως είναι δυνατόν να κατηγορούνται οι πολιτικοί ως υπεύθυνοι για τα δεινά της Καρδίτσας και ταυτόχρονα να υποδεικνύονται ως δυνάμει σωτήρες; Τους απαξιώνει υπονοώντας πως δεν τυγχάνουν του αναγκαίου σεβασμού και ταυτόχρονα τους τοποθετεί στο μόνιμο συντονιστικό.
Η ευθύνη και το κύρος είτε υπάρχει, είτε όχι. Δεν είναι αλά καρτ, όποτε μας βολεύει.
Κλείνοντας κάνει λόγο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, χαρακτηρίζοντάς την ως τον πλέον πρόσφορο χώρο συνάντησης, κοινής και συντονισμένης δράσης, πέρα και έξω από κόμματα. Με άλλα λόγια κάνει λόγο για ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο, δίνοντας μάλιστα και το σύνθημα “Νικηφόρα πορεία χωρίς επαναληπτικό γύρο. ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ.”. Θετική πρόταση, αλλά αν ο επικεφαλής είναι γέννημα θρέμμα Νεοδημοκράτης, το ψηφοδέλτιο είναι ανεξάρτητο μόνο στα λόγια.
Υ.Γ. Άσχετο με τις ενδιαφέρουσες προτάσεις του συγκεκριμένου πολίτη.
Πολλοί “μυρίζονται αίμα” από τις πληγές του Δήμου και σιγά σιγά θα εμφανίζονται για να μας σώσουν. Ο κάθε “σωτήρας” κάτι θα έχει να πει, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την παρουσία του.
Για το Συνδυασμό “Καρδίτσα από την Αρχή”
Ο επικεφαλής
