Όπως πρέπει να σπάσουν αυγά για να γίνει η ομελέτα, έτσι πρέπει να «σπάσουν» συμφέροντα για να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση.
Στα πλαίσια της εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, πριν από δύο εβδομάδες ανακοινώθηκαν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ οι προσωρινές λίστες κατανομής των δικαιωμάτων της βασικής ενίσχυσης.
Οι εθνικές επιλογές, δηλαδή το πώς θα διαχειριστεί η χώρα τα ευρωπαϊκά κονδύλια για των πρωτογενή τομέα, αποφασίστηκαν και κατατέθηκαν στην Ευρώπη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ επί υπουργίας των κυρίων Τσαυτάρη και Καρασμάνη.
Το συμπέρασμα, δυστυχώς, είναι ότι και σε αυτή την περίοδο ακολουθήθηκε η ίδια αποτυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Ήταν το καλοκαίρι του 2014 που κατατέθηκε ο εθνικός φάκελος, ο οποίος προέβλεπε, τη συνέχιση της αδικίας, την πολυπλοκότητα που οδηγεί σε αδιαφάνεια, την πελατειακή αντιμετώπιση των παραγωγών και τελικά την αδιαφορία για την πραγματική παραγωγή.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής της νέας ΚΑΠ βρήκε τετελεσμένα.
Είναι όμως δική μας ευθύνη να ξεκινήσουμε, από τώρα, την προσπάθεια για τον εξορθολογισμό του απόλυτου παραλόγου, αν είναι δυνατόν το 2017.
Οι πίνακες με τα προσωρινά δικαιώματα έδειξαν ότι ο σπουδαιότερος παράγοντας της παραγωγικής διαδικασίας, που είναι η παραγωγή αυτή καθ’ αυτή, δεν λήφθηκε υπ’ όψην, σχεδόν καθόλου στη διαδικασία της «μοιρασιάς». Έτσι φτάσαμε σε τραγελαφικές καταστάσεις, όπου παραγωγός με ελάχιστη ή και καθόλου παραγωγή να εισπράττει δεκάδες χιλιάδες ευρώ ως βασική ενίσχυση, ενώ αντίθετα, σοβαρές παραγωγικές προσπάθειες, κυρίως από νέους ανθρώπους, να «αμείβονται» με φιλοδωρήματα μερικών εκατοντάδων ευρώ.
Είναι υπόθεση του κράτους, να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα οδηγήσουν στην αύξηση της παραγωγής, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει στην αύξηση του αγροτικού εισοδήματος, άρα και στην αύξηση του ΑΕΠ που τελικά θα ωφελήσει ολόκληρη τη χώρα. Η δίκαιη, αναλογική κατανομή των ευρωπαϊκών ενισχύσεων είναι θεμελιώδες ζήτημα, ώστε να υπάρχουν συνθήκες υγιούς και όχι αθέμιτου ανταγωνισμού.
Για να κινηθούμε προς την κατεύθυνση αυτή, και να τελειώσουμε οριστικά με τις αδικίες, την αδιαφάνεια, τα λάθη, τις καθυστερήσεις και τους καταλογισμούς υπάρχουν δύο αναγκαίες συνθήκες.
Πρώτα απ’ όλα η πολιτική βούληση, η οποία είναι απολύτως δεδομένη για την αριστερή κυβέρνηση, η οποία γνωρίζει ότι ο πρωτογενής τομέας μπορεί να αποτελέσει έναν από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης και ανάκαμψης της χώρας.
Δεύτερος, αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι αυτό που επανειλημμένα έχει πει ο υπουργός Β. Αποστόλου, ότι το «ΟΣΔΕ πρέπει να γυρίσει στο σπίτι του».
Δεν είναι δυνατόν στην εποχή μας, αγρότες, αλλά και δημόσιοι οργανισμοί να εξαρτώνται από συμβούλους, παρόχους και πύλες.
Δεν είναι δυνατόν όλα τα στοιχεία της αγροτικής παραγωγής της χώρας να βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο μιας ιδιωτικής εταιρίας, και μάλιστα έναντι αδράς αμοιβής.
Δεν είναι δυνατόν, όλοι οι έλληνες να μπορούν μόνοι τους, να δηλώνουν με ηλεκτρονικό τρόπο τα εισοδήματα και τα περιουσιακά στοιχεία τους, αλλά οι αγρότες για να δηλώνουν τα στοιχεία της καλλιέργειας τους, να χρειάζονται «πύλες», οι οποίες ενίοτε, λειτουργούν ως «κερκόπορτες».
Είμαστε μια μικρή χώρα και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε. Ήρθε η ώρα να φτιάξουμε ομελέτα, οπότε είναι αναπόφευκτο να σπάσουμε αυγά.
Βράντζα Παναγιώτα – Κτηνίατρος
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Καρδίτσας
