Παναγιώτα Βράντζα: Απροσπέλαστη Αργιθέα
Η διαχρονική έλλειψη ενός αποτελεσματικού, ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου σχεδίου, για την διαχείριση της καθημερινότητας των πολιτών και την ανάπτυξης της περιοχής και της χώρας συνολικά, αποτυπώνεται γλαφυρά στον Δήμο Αργιθέας.
Πρόκειται για έναν ορεινό Δήμο, στο κέντρο της Ελλάδας, ο οποίος αρχικά εγκαταλείφθηκε, ή για την ακρίβεια δεν εντάχθηκε ποτέ στα αναπτυξιακά σχέδια της πολιτείας και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και από τους κατοίκους της.
Πιθανότατα αυτή η εγκατάλειψη ήταν ως ένα βαθμό δικαιολογημένη στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 50 και 60, δεν υπάρχει όμως καμία δικαιολογία για όσα έγιναν και κυρίως για όσα δεν έγιναν από την δεκαετία του 1980 και μετά.
Σήμερα, το 2021 στην Αργιθέα που βρίσκεται στα όρια του νομού Καρδίτσας, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η οδική σύνδεση με άσφαλτο, μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων αλλά ούτε και με τους όμορους νομούς της Ευρυτανίας, της Αιτωλοακαρνανίας και των Τρικάλων. Η επαρχιακή οδός δε, Καρδίτσας – Άρτας είναι σε άσχημη κατάσταση με κακοτεχνίες, κακή συντήρηση και με πολλά επικίνδυνα σημεία. Φυσικά δεν τίθεται θέμα για την εσωτερική οδοποιία, η οποία στη συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από επικίνδυνους χωματόδρομους. Η Αργιθέα παραμένει ένας τόπος απροσπέλαστος τόσο για τους λίγους πλέον μόνιμους κατοίκους, όσο και για τους καταγόμενους από την περιοχή που την επισκέπτονται συχνά, αλλά και τους ελάχιστους «ψύχραιμους» που αποφασίζουν να ταξιδέψουν σε αυτόν τον τόπο.
Η έλλειψη αυτών των στοιχειωδών υποδομών είναι που καθιστά σχεδόν αδύνατο το σχεδιασμό μιας αναπτυξιακής προοπτικής και αξιοποίησης αυτής της, μοναδικού φυσικού κάλλους και βιοποικιλότητας, περιοχής.
Την περίοδο 2015-2019 έγινε μια προσπάθεια αξιολόγησης και ιεράρχησης σημαντικών οδικών έργων για την περιοχή, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορεί, χωρίς το πρόβλημα της πρόσβασης, να ενταχθεί σε ένα ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο. Η κατάσταση ήταν δύσκολη αφού οι μελέτες που υπήρχαν ήταν στο σύνολό τους ημιτελείς, χωρίς τις περιβαλλοντικές και γεωλογικές παραμέτρους. Παρά το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο των μνημονίων, δόθηκε προτεραιότητα σε έργα σύνδεσης των δημοτικών διαμερισμάτων του δήμου, αλλά και αυτών που συνδέουν το νομό Καρδίτσας με τους γειτονικούς νομούς.
Το 2017 εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) η κατασκευή του πρώτου μέρους, τριών (3) χιλιομέτρων του δρόμου από διασταύρωση Ι.Μ. Σπηλιάς – Καρφί (προς Βραγγιανά), καθώς και η παράκαμψη προς το Μοναστήρι με το ποσό των τριών (3) εκατομμυρίων ευρώ.
Στις αρχές του 2018, υπήρξε δεύτερη χρηματοδότηση πάλι από το ΠΔΕ τεσσάρων (4) εκατομμυρίων ευρώ, για το επόμενο κομμάτι, τεσσάρων (4) χιλιομέτρων.
Το Νοέμβριο του 2018, το Υπουργείο υποδομών ζήτησε από την Περιφέρεια Θεσσαλίας το τεχνικό δελτίο και το σχετικό αίτημα, ώστε να ενταχθεί στο ΠΔΕ, σε δύο δόσεις (3+3 εκ. ευρώ) η χρηματοδότηση της ασφαλτόστρωσης του δρόμου από το Αργύρι έως τη γέφυρα Καταφυλλίου, προϋπολογισμού 6 εκατομμυρίων ευρώ.
Όπως αποδείχθηκε, ακόμη και σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όταν υπάρχει η πολιτική βούληση και επικρατεί η λογική της αναγκαιότητας και της δικαιοσύνης, η χρηματοδότηση είναι το εύκολο κομμάτι.
Το δύσκολο, έως ακατόρθωτο αποδείχθηκε το κομμάτι της υλοποίησης από την Περιφέρεια Θεσσαλίας, ακόμη και με τα χρήματα στο χέρι.
Η πρώτη εργολαβία (με έκπτωση 64,02%), Διασταύρωση Ι.Μ. Σπηλιάς – Λίμνη Στεφανιάδας, μετά από πλείστες γραφειοκρατικές παλινωδίες ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019, αλλά τα 3 χιλιόμετρα έγιναν 2! Επιβεβαιώνοντας έτσι όσους ειδικούς υποστήριζαν ότι με τέτοια έκπτωση έργο δεν γίνεται.
Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος του δρόμου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 2020 (δύο μήνες μετά το καταστροφικό πέρασμα του Ιανού από την περιοχή) κατέρρευσε από τα τέλη του 2020, έως τις αρχές του 2021. Σήμερα αυτό το πρόσφατα κατασκευασμένο κομμάτι είναι άκρως επικίνδυνο, με το εναπομείναν οδόστρωμα γεμάτο πέτρες και μπάζα.
Η δεύτερη εργολαβία (με έκπτωση 52%), ακολουθώντας την ίδια διαδρομή γραφειοκρατικών παλινωδιών και καθυστερήσεων ξεκίνησε στις αρχές Ιουλίου του 2021.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η δεύτερη εργολαβία, δεν ξεκίνησε από εκεί που τελείωσε η πρώτη, αλλά 1,5 με 2 χιλιόμετρα πιο πέρα, αφήνοντας το δυσκολότερο και πιο επικίνδυνο κομμάτι της λίμνης Στεφανιάδας εκτός! Σύμφωνα με κάποιες «θεωρίες» λέγεται ότι το σημείο «μπορεί να είναι επικίνδυνο για τη θεμελίωση δρόμου». Τα ερωτήματα βέβαια που προκύπτουν είναι: α) πως γίνεται ένας στενός χωματόδρομος να είναι ασφαλής και ένας φαρδής ασφαλτοστρωμένος δρόμος, στο ίδιο ακριβώς σημείο, να μην είναι και β) γιατί στις γεωτρήσεις για λήψη δειγμάτων από το υπέδαφος που έγιναν το καλοκαίρι του 2020, δεν πάρθηκε κανένα δείγμα από το συγκεκριμένο κομμάτι;
Τέλος η «τύχη» του δρόμου Αργύρι – Γέφυρα Καταφυλλίου ήταν πιο απλή και προβλέψιμη. Το αίτημα και το τεχνικό δελτίο που ζήτησε ο Γ.Γ. του Υπουργείου Υποδομών από τον Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, δεν στάλθηκε ποτέ.
Είναι φανερό ότι η μικρή αναλαμπή, για τη χρηματοδότηση και κατασκευή βασικών έργων υποδομής στην Αργιθέα, άρχισε με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τελείωσε με το τέλος αυτής.
Οι βερμπαλισμοί της περιόδου 2015-2019, από στελέχη της ΝΔ για φράγμα Συκιάς, σήραγγα Τυμπάνου, σήραγγα Φυλακτής, δρόμο Βραγγιανά-Κέδρα… μετά τις εκλογές του 2019 εξανεμίστηκαν στις ράχες της Αργιθέας.
Τόσο ο «διαχρονικός» Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, όσο και οι σημερινοί κυβερνητικοί βουλευτές, αδιαφορούν επιδεικτικά για την Αργιθέα, προφανώς ακολουθώντας τη δοκιμασμένη δεξιά «ψηφοθηρική» συνταγή που επιτάσσει τα όποια έργα να γίνονται, εκεί που θα αποδώσουν τα μέγιστα εκλογικά οφέλη.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, των αποσπασματικών έργων και κυρίως της έλλειψης σχεδιασμού είναι γνωστά και δεν βοηθούν ούτε την Αργιθέα αλλά ούτε και τη χώρα συνολικά. Αν και τώρα, μετά το καταστροφικό πέρασμα του ΙΑΝΟΥ δεν δοθεί προτεραιότητα για έργα υποδομής στην περιοχή με αναπτυξιακή προοπτική, στο κοντινό μέλλον τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα και φοβάμαι, χωρίς δυνατότητα επιστροφής.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΝΤΖΑ
ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ-Πρ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
