Παιδικοί σταθμοί: Αλλάζουν όλα από τη νέα σχολική χρονιά
Ειδικότερα έχει συσταθεί μια ομάδα εργασίας – από το υπουργείο Εργασίας – προκειμένου ο τρόπος διδασκαλίας των παιδιών ηλικίας ως 4 χρόνων να αναβαθμιστεί και να εκσυγχρονιστεί με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα και την εισαγωγή εκπαιδευτικών εργαλείων – παιχνιδιών και βιβλίων – που θα δίνουν τα κατάλληλα γνωσιακά και αισθητηριακά ερεθίσματα για την ανάπτυξη των παιδιών.
Συνολικά επιδιώκεται όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως σταθμού, περιοχής και κοινωνικοοικονομικού υποβάθρου να λαμβάνουν τις απαραίτητες για την ηλικία τους παροχές, γνώσεις και ερεθίσματα. Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί και υποστηριχθεί η σωστή γνωστική, συναισθηματική και κινητική ανάπτυξή τους, κρίσιμη για το ενήλικο μέλλον τους και σημαντικός παράγοντας πρόληψης ανισοτήτων. Ταυτόχρονα θα καθιερωθεί κάτι που σήμερα απουσιάζει: ο υποχρεωτικός και τακτικός έλεγχος των παιδιών προκειμένου να επιτευχθεί πρώιμη διάγνωση και έγκαιρη παρέμβαση σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αλλά και νευρολογικά προβλήματα όπως ο αυτισμός και θα ενθαρρυνθεί η ενημέρωση και η συμμετοχή των γονέων στην παιδαγωγική διαδικασία μέσω τακτικών συναντήσεων και προτάσεων δημιουργικής ενασχόλησης παιδαγωγών, γονέων και παιδιών.
Στην Ελλάδα, το τοπίο παραμένει θολό και η ανάπτυξη της προσχολικής αγωγής παραμένει μια αναξιοποίητη ευκαιρία. Οι δομές είναι απαρχαιωμένες και καλύπτουν ανάγκες τόσο επίκαιρες όσο η ενσωμάτωση των περιοχών που προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα το 1930. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη αναβάθμισης του ελληνικού συστήματος προσχολικής αγωγής, και οργανικής του ένταξης στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Από την παραπάνω έρευνα, τις τοποθετήσεις που καταγράψαμε αλλά και τις βέλτιστες πρακτικές που έχουν υλοποιηθεί σε άλλες χώρες, μπορεί να συμπεράνει κανείς πως υπάρχουν μερικά προφανή αυτονόητα βήματα που χρειάζεται να γίνουν:
- Να ενοποιηθούν οι δομές παροχής προσχολικής αγωγής σε έναν οργανωτικό φορέα, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της λειτουργίας και της αξιολόγησης τόσο των παιδικών σταθμών της χώρας, όσο και των νηπιαγωγείων, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
- Οι παιδικοί σταθμοί να αποκτήσουν επίσημο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, και να συνταχθεί ενιαίο curriculum με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές κατευθύνσεις για όλες τις ηλικίες της προσχολικής εκπαίδευσης.
- Να εξεταστεί η μείωση του ηλικιακού ορίου της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ακόμα και στα 3 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναπτυχθούν οι απαραίτητες υποδομές φιλοξενίας όσο περισσοτέρων παιδιών είναι εφικτό, και να σχεδιαστεί η προνοιακή πολιτική που θα εξασφαλίσει ότι όλα τα παιδιά της χώρας -και κυρίως αυτά που προέρχονται από τις πιο φτωχές οικογένειες- θα έχουν πρόσβαση σε ποιοτική προσχολική αγωγή.
