Τσίγκας Μουζάκι Καρδίτσας

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Αναζητώντας ακόμη τα προφανή και τα αυτονόητα!!!

 

της Σοφίας Τόλια, Δικηγόρος,
Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ,
Δημοτική Σύμβουλος Δ. Μουζακίου

Η διατήρηση της μνήμης αποτελεί αρετή και χρέος μαζί. Οι επετειακές ημέρες, και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτό ακριβώς επιτάσσουν, την υπενθύμιση ορόσημων γεγονότων, που διαμόρφωσαν τη μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας και την προσπάθεια μέσω της υπενθύμισης αυτής προβληματισμού για περαιτέρω βελτίωσή της.

Η 8η Μαρτίου σίγουρα δεν είναι γιορτή. Και δεν μπορεί να σχετίζεται με συνήθειες υποκουλτούρας, όπως είναι οι ανταλλαγές ευχών συνοδευόμενες με δώρα και οι μαζικές διασκεδάσεις στις μπουζουκλερί. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα είναι καμπανάκι, ότι οι αγώνες εκείνων των υφαντριών και των ραφτρών της Νέας Υόρκης του 1857 μπορεί να έσπασαν πολλά εργασιακά ταμπού και να αποτέλεσαν την αφορμή για έννοιες όπως η ισότητα και οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αλλά δυστυχώς ακόμη και σήμερα δίνονται μάχες για τα αυτονόητα και κυρίως για την απαίτηση του σεβασμού στο γυναικείο φύλο, στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Και αυτό συμβαίνει στους δυτικούς πολιτισμούς. Εκεί που τα πράγματα είναι σαφώς βελτιωμένα, χωρίς όμως να έχει επιτευχθεί πλήρως το ζητούμενο. Ο μύθος της όμορφης και ανόητης καλά κρατεί, ανδροκρατούμενα επαγγέλματα και αυτά καλούν κρατούν, προκαταλήψεις και σεξιστικές αντιλήψεις ουκ ολίγες, αφού για μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας η γυναίκα πρέπει να περιορίζεται στον χώρο της κουζίνας και της κρεβατοκάμαρας και σε καμιά περίπτωση στον έξω κόσμο.

Στους τριτοκοσμικούς και υπανάπτυκτους λαούς την ίδια στιγμή η κατάσταση είναι επιεικώς απάνθρωπη και παράλογη, αφού ανήλικα κυρίως κορίτσια διακινούνται παράνομα για σεξουαλική εκμετάλλευση, άλλα υφίστανται το «έθιμο» του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων, άλλα πέφτουν θύματα της αρσενικής κυριαρχίας ζώντας βάναυσα και δουλοπρεπώς. Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα ποσοστά αυτών των γυναικών είναι απογοητευτικά και ανατριχιαστικά. Όταν επομένως στον πλανήτη μας υπάρχουν γυναίκες και κορίτσια, που δεν τους επιτρέπεται να έχουν καμία υπόσταση και αξία στο κοινωνικό γίγνεσθαι, τα αυτονόητα δηλαδή, δεν μας επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε και να αναλωνόμαστε σε φιέστες.

Η γυναίκα του σήμερα, και των προηγμένων και των πρωτόγονων λαών, αδικείται. Όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό, όπως αναλύθηκε παραπάνω. Βρίσκεται όμως ακόμη σε μειονεκτική θέση. Η ισότητα, ελευθερία, οι ίσες ευκαιρίες είναι ακόμη έννοιες ζητούμενες. Η μοίρα της γυναίκας θα πρέπει να πάψει να ορίζεται με βάση το φύλο της. Και εδώ απαιτείται από όλους, λαούς και ηγέτες, παιδεία, εξανθρωπισμός, αγάπη, υπέρβαση πνευματική και ηθική, σεβασμός στην αξία του ανθρώπου. Ούτε νομοσχέδια, ούτε εγκύκλιοι, ούτε πολιτικές. Σεβασμός στην αξία του ανθρώπου και μόνο!




Total
0
Shares
Previous Article

140 χρόνια από την πολιορκία του Μουζακίου

Next Article

Το δώρο της IPA Καρδίτσας στις γυναίκες για τη γιορτή τους