Η καθιέρωση της 5ης Ιουνίου ως ημέρας Περιβάλλοντος από τα Ηνωμένα Έθνη αποτελεί μια ευκαιρία αναστοχασμού για τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τη φύση, για τις καταστροφικές επιπτώσεις του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης στο περιβάλλον, για τις οικολογικές και δίκαιες εναλλακτικές που είναι αναγκαίες σήμερα, περισσότερο από ποτέ.
Αν αναλογιστεί κανείς τις πιο πρόσφατες παγκόσμιες εξελίξεις και ειδικότερα την ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από την Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή, διερωτάται κατά πόσο είναι πραγματικά αντιληπτή η κρισιμότητα της προστασίας του περιβάλλοντος και η κατάσταση του πλανήτη καθώς και το νόημα των επιστημονικών ερευνών.
Η αμφισβήτηση των επιστημονικών δεδομένων, η θεωρία ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα σενάριο που έχουν εφεύρει οι πολέμιοι των ορυκτών καυσίμων και δεν αποτελεί πραγματική απειλή, η ασύδοτη επέμβαση του ανθρώπου στην φύση «σα να μην υπάρχει αύριο» και η περιχαράκωση στα εθνικά σύνορα για την σωτηρία του καθενός, αποτελούν αναχρονιστικές, αντιεπιστημονικές και αντιδημοκρατικές αντιλήψεις, που δυστυχώς έχουν ακόμα ακροατήριο. Μπορεί να διατυμπανίζουν ότι γίνονται για το συμφέρον του λαού, ότι είναι επιλογές που συγκρούονται με επιχειρηματικά συμφέρονται και συγκεκριμένες βιομηχανίες, αλλά στην πράξη έρχονται για να εξυπηρετήσουν την πιο ακραία έκφραση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών για τις οποίες η περιβαλλοντική προστασία είναι ακόμα ένα εμπόδιο στην κερδοφορία. Οι πολιτικές του άκρατου ανταγωνισμού, της λιτότητας και της κοινωνικής εξαθλίωσης έχουν ως κύριο θύμα τους και το περιβάλλον και μάλιστα με ιδιαίτερη σφοδρότητα για τις φτωχότερες χώρες, που δεν ευθύνονται για την αλλαγή του κλίματος και για την καταστροφή του πλανήτη αλλά είναι οι πρώτες που υφίστανται τις συνέπειες.
Είναι λοιπόν στο χέρι όλων των υπόλοιπων χωρών αλλά και των περιβαλλοντικών κινημάτων, να απομονώσουν τις παραπάνω αντιλήψεις και να κάνουν πράξη τις θετικές διακηρύξεις για το κλίμα. Είναι η στιγμή που η παγκόσμια συμφωνημένη περιβαλλοντική πολιτική δεν πρέπει να υποχωρήσει αλλά να βρει πρόσφορο έδαφος εφαρμογής και παραγωγής αποτελεσμάτων προς όφελος των λαών.
Η κυβέρνηση επιχειρεί, κινούμενη σε ένα δυσμενές πλαίσιο, να εισάγει μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις στους τομείς της δημόσιας πολιτικής για το περιβάλλον και το χώρο: την ολοκλήρωση του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, την προστασία των φυσικών περιοχών, την ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων στις κατευθύνσεις της κυκλικής οικονομίας, την πράσινη ενεργειακή μετάβαση και πιο ισχυρές δημόσιες δομές περιβαλλοντικού και χωρικού σχεδιασμού και ελέγχου.
Οι ρήξεις, οι τομές με το προηγούμενο, χρεοκοπημένο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, του “εκτός σχεδίου” τουρισμού, των ανεξέλεγκτων χωματερών, των επιφανειακών εξορύξεων, των κοινωνικά ασύμφορων “μεγάλων έργων” εξακολουθούν να είναι αναγκαίες. Σήμερα και στο μέλλον, οι αλλαγές θα προκύψουν μέσα από τη δράση των ενεργών πολιτών, των περιβαλλοντικών κινήσεων, της επιστημονικής κοινότητας μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας.
Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ Καρδίτσας
