Τσίγκας Μουζάκι Καρδίτσας

Ο συγγραφέας Λάμπρος Πασιαλής αποκαθιστά την αλήθεια και διαψεύδει το δημοσίευμα του Νίκου Βλάχου για τα παιδικά χρόνια του Καραϊσκάκη στον Ελληνόπυργο

pasialis Lampros

facebook pasialis apantisi

ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ

Αγαπητέ φίλε Νίκο Βλάχε! Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, όπως γράφεις, πρέπει να διευκρινιστούν τα εξής:

1) Το θέμα που μας απασχολεί είναι τ α π α ι δ ι κ ά χ ρ ό ν ι α του Καραϊσκάκη. Αν αυτά περιορίζονται μέχρι τα 15 ή 17 της ηλικίας του, κατά τις εκτιμήσεις των βιογράφων του, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αυτό το κομμάτι της νεανικής ζωής του εξετάζουμε.

2) Ο μέγας Γιάννης Βλαχογιάννης, που, όπως ο ίδιος εξομολο-γείται, ξόδεψε 20 ολάκερα χρόνια από τη ζωή του ερευνώ-ντας, μελετώντας και αξιολογώντας την παραμικρή πληροφορία, είτε γραπτή, είτε προφορική, είτε ελληνική, είτε ξένη, για τη ζωή και τη δράση του εθνικού ήρωα, από τη γέννησή του ίσαμε τα στερνά του (ΑΠΑΝΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ – ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ-Τόμος 2 “Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων”), είχε ζητήσει τη βοήθεια του φίλου του Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα, όταν έφτασε η ώρα να ασχοληθεί με τα παιδικά χρόνια του Καραϊσκάκη, από τη γέννησή του ίσαμε τα 17 χρόνια της ζωής του, προκειμένου να προσεγγίσει ανθρώπους από τους τόπους που έζησε και έδρασε, ώστε να πάρει πληροφορίες από <πρώτο χέρι>. Εκείνος του συνέστησε δύο σοβαρούς ανθρώπους, στους οποίους μπορούσε να αποταθεί, για να αντλήσει αξιόπιστες πληροφορίες.

Ο Βλαχογιάννης είναι ο λεπτομερέστερος βιογράφος του Καραϊσκάκη, εξ όλων όσων προηγήθηκαν. Υπήρξε Διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκη, πολυγραφότατος, λογοτέχνης, ποιητής και ιστορικός. Με τέτοιο πνευματικό εύρος δε θα επέτρεπε στον εαυτό του να παρασύρεται από πάσης φύσεως φληναφήματα.

3) Οι δυο άνθρωποι που του συνέστησε ο φίλος του Ν. Πλα-στήρας είναι οι: παπα-Χαράλαμπος Πασιαλής και Περικλής Αλεξανδρής. Ο πρώτος Γραλιστινός, με το βαθμό του εκκλησιαστικού αξιώματος του οικονόμου, υπηρέτησε με το βαθμό του ταγματάρχη ως στρατιωτικός ιερέας κατά τους βαλκανικούς πολέμους, μουσικολόγος βυζαντινής μουσικής, αρθρογράφος σε τοπικές εφημερίδες και συγγραφέας βιβλίων. Ο δεύτερος Αργιθεάτης, ανώτατος δικαστικός λειτουργός. Αυτούς εμπιστεύθηκε ο Πλαστήρας να συστήσει στο Βλαχογιάννη.

4) Ο παπα-Χαράλαμπος γεννήθηκε το 1870. Άρα, ο πατέρας του ήταν σ ύ γ χ ρ ο ν ο ς τ ο υ Καραϊσκάκη (επομένως, δεν απείχε 150 χρόνια από το Καραϊσκάκη, όπως γράφεις, αγαπητέ Νίκο, παρά μόνο 50), όπως και ο Αλεξανδρής υπήρξε συνομήλικος Τα πνευματικά τους προσόντα ήταν εγγύηση για την αμεροληψία και τη σοβαρότητά τους. Πώς είναι δυνατό να συμπίπτουν οι περιγραφές για την παιδική ζωή του Καραϊσκάκη στη Γράλιστα; Είναι τυχαίο; Ο πολύπειρος Βλαχογιάννης δε θα άφηνε τόσο επιπόλαια τον παπα-Χαράλαμπο, να του λέει παραμύθια και να τα υιοθετεί ατόφια! Το ίδιο ισχύει και για τον Αλεξανδρή. Τα γεγονότα ήταν νωπά στους γονείς του παπα-Χαράλαμπου και του Αλεξανδρή, οι οποίοι τα διηγούνταν και τα ξαναδιηγούνταν στα παιδιά τους.

5) Ισχυρίζεσαι ότι η μόνη αλήθεια είναι το περιστατικό με τις κάπες που έγινε στο σπίτι του Αηδόνη, όταν τον είχαν περικυκλώσει οι Τούρκοι. Αλλά ταυτόχρονα αποκλείεις διαρρήδην κάθε εκδοχή να διέμεινε ο Καραϊσκάκης, λίγο ή πολύ, στη Γράλιστα! Πότερον αληθές; Φάσκεις και α-ντιφάσκεις, φίλε Νίκο. Τι γύρευε στο σπίτι του Αηδόνη ο Καραϊσκάκης;

6) Γράφεις: Η σπηλιά του Λώλου «είναι ένα τερπνό ανάγνω-σμα για μικρά παιδιά και ανιστόρητους». Όλοι οι νεότεροι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τη νεανική ζωή του Καραϊ-σκάκη, μηδενός εξαιρουμένου, αλλά και όλες οι εγκυκλοπαί-δειες και οι ιστορικοί αναφέρονται στη σπηλιά του Λώλου. Θα μπορούσα να σου απαριθμήσω αρκετές τέτοιες αναφορές. Ας αναφέρω μερικές:

– Δημήτρης Φωτιάδης: Παρατάει τους Σαρακατσαναίους, φεύγει από το Μαυρομάτι και τραβάει για τη Γράλιστα, που βρίσκεται ίσαμε πέντε ώρες δρόμο από τη σημερινή Καρδίτσα. Κι εκεί, λίγο πιο κάτω από το χωριό, στη σπηλιά του Λώλου, στήνει το πρώτο λημέρι του.

– Καλλιωρας Γεωργος: Η Φτώχια ,η μιζέρια κα η αδικία ήταν η μόνη του συντροφιά και έτσι κάποια στιγμή εγκαταλείπει το Μαυρομάτι και πηγαίνει στη Γράλιστα (Ελληνόπυργο). Εκεί έξω από το χωριό βρίσκει μια σπηλιά (σπηλιά του Λώλου) και κατασκηνώνει.

– Δημος Αργιθέας: τα παιδικά χρόνια του ο Καραϊσκάκης τα πέρασε στο Λεοντίτο και Γράλιστα.

– Άννα Παπαρούπα – Ντόβα: Ιστορικός –Αρχαιολόγος: Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο μικρός Καραϊσκάκης τα πέρασε στο χωριό Γράλιστα των Αγράφων, κοντά σε μια γυναίκα με το όνομα Πουλιάνα, στην οποία τον είχε εμπιστευθεί η μητέρα του, ώστε να εργάζεται…… Σε ηλικία οκτώ χρονών χάνει τη μητέρα του και εγκαταλείπει το χωριό, που έμενε μέχρι εκείνη τη στιγμή, διότι οι κάτοικοι δεν του συμπεριφέρονταν καλά. Εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά και συγκεντρώνοντας και άλλους συνομηλίκους του δημιούργησε μια παιδική συμμορία, η οποία έκλεβε κυρίως τρόφιμα. Μετά από επτά χρόνια αυτή η παιδική συμμορία είχε εξελιχθεί σε υπολογίσιμο κλέφτικο σώμα των Αγράφων.

– Lefteris Kaliambos: Μάλλον σε ηλικία οκτώ ετών θα πρέπει να έχασε την μητέρα του και τότε απελπισμένος πια πήγε και κατασκήνωσε σε μια σπηλιά (σπηλιά του Λώλου) κοντά στο χωριό Ελληνόπυργος. Στην αρχή τα παιδιά του χωριού τον βοηθούσαν, αλλά και τον απέφευγαν.

– Γιάννης Δημάκης:Γεώργιος Καραϊσκάκης – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ . Δημοσιεύθηκε στο XOMO UNIVERSALIS: Όταν πήγε στην Γράλιστα (Ελληνόπυργο) στην αρχή τα παιδιά του χωριού τον κυνήγησαν άγρια αλλά σιγά σιγά συνειδητοποίησαν ότι ο Καραϊσκάκης ήταν αρκετά έξυπνος και πιο γρήγορος, άρχισαν να τον κάνουν παρέα.

– Βασίλης Δεληβέρης – ερευνητής (GRDSCOVERY):Το σπή-λαιο του Λώλου, βρίσκεται µεταξύ των χωριών Μαυροµατίου και Ελληνόπυργου (Γράλιστας) και αποτέλεσε επί σειρά ετών, κρησφύγετο του Καραϊσκάκη.

– Γεωγραφία της Ελλάδος – Ελληνόπυργος: Κοντά στο χωριό εγκαταστάθηκε σε ηλικία 8 ετών, έχοντας μείνει ορφανός, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Διέμεινε σε μία σπηλιά κοντά στον οικισμό, τη σπηλιά του Λώλου. Ο Καραϊσκάκης παρέμεινε στο χωρίο μέχρι το 1800, όταν ήταν πλέον 18 ετών έχοντας σχηματίσει δικό του κλέφτικο σώμα.

– Βικιπαιδεια: Κοντά στο χωριό εγκαταστάθηκε σε ηλικία 8 ετών, έχοντας μείνει ορφανός, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Διέ-μεινε σε μία σπηλιά κοντά στον οικισμό, τη σπηλιά του Λώ-λου. Ο Καραϊσκάκης παρέμεινε στο χωρίο μέχρι το 1800, όταν ήταν πλέον 18 ετών έχοντας σχηματίσει δικό του κλέφτικο σώμα.

– GAPISETA: Κάποια στιγμή πηγαίνει στη Γράλιστα (Ελληνό-πυργο). Εκεί έξω από το χωριό βρίσκει μια σπηλιά (σπηλιά του Λώλου) και κατασκηνώνει. Στη σπηλιά κοιμόταν στο χώμα και σκεπάζονταν με κλαριά και κουρέλια. Έκλεβε ότι χρειάζονταν για να να ζήσει.

– ΣΎΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Μία μεγάλη επίσης μορφή της Ελληνικής Ιστορίας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ανδρώθηκε στον Ελληνόπυργο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν ήρθε στο χωριό (από το Μαυρομμάτι), ήταν 8 ετών και έμεινε σε αυτό μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Στην αρχή και μέχρι να γνωριστεί με τα παιδιά του χωριού, εγκαταστάθηκε στη “Σπηλιά του Λώλου” την οποία χρησιμοποίησε ως ορμητήριο.

-Λάμπρος Γριβέλλας-Εκπαιδευτικός, ερυενητης: Καταφεύγει στην ορεινή Γράλιστα (σημερινός Ελληνόπυργος) και βρίσκει καταφύγιο στη «Σπηλιά του Λώλου». Περιφέρεται κουρελιά-ρης και αχτένιστος, σε ελεεινή κατάσταση.

– Ζωή στο Χωριό – Τοπικός/ταξιδιωτικός Ιστότοπος: Κοντά στο χωριό εγκαταστάθηκε, σε ηλικία 8 ετών, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, έχοντας μείνει ορφανός. Διέμενε σε μια σπηλιά κοντά στο χωριό, τη σπηλιά του Λώλου.

– Ηλεκτρονική Εφημεριδα «Karditsa news gr.»: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ανδρώθηκε στον Ελληνόπυργο και σύμφωνα με μαρτυρίες όταν ήρθε στο χωριό (από το Μαυρομάτι) ήταν 8 ετών και έμεινε μέχρι την ηλικία των 18 ετών.

– Νίκος Βέης, ακαδημαϊκός: Στην εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος» γράφει: «εις το χωρίον Γράλιστα διέτριψεν ούτος νεαρός, καθ’ ά εκθέτουν γραπταί και προφορικαί παραδόσεις». Ο δε Βυζάντιος από ποιόν παρασύρθηκε και γράφει «παιδιόθεν απροστάτευτος»; Επίσης, ο Χρ. Στασινόπουλός στο «ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821» αναφέρεται λεπτομερώς για τη ζωή του Καραϊσκάκη στη Γράλιστα. Επιτέλους, όλοι είναι ψεύτες και έχουν άχτι το Μαυρομάτι;

Σταματώ εδώ το δειγματολόγιο, γιατί δεν έχει τέλος.

 Γράφεις επίσης ότι οι βιογράφοι του Γαζής, Αινιάν, Περραι-βός και Ράδος αναφέρουν ότι η μάνα του τον οδήγησε στο Αλή Πασά όταν ήταν 15 χρόνων (15χρονος οδηγείται από τη μάνα του στο Αλή και 16χρονος σκοτώνει Τούρκους και 16χρονος στήνει το «παιχνίδι παγίδα» στον πασά Τρικάλων. Μετά την επικήρυξή του από τον πασά, εγκαίρως κατάλαβε και πρόλαβε να τραβήξει κατά την Κερασιά, που ήταν και το λημέρι του. Το λημέρι το είχε από πριν; Πότε τα πρόλαβε όλα αυτά!!). Αλλά εν πάση περιπτώσει, ασχέτως από τις εξόφθαλμες ανακρίβειες, το θέμα μας είναι πού έζησε ο Καραϊσκάκης ως τα 15 χρόνια του; Μπορείς να μας πεις κάποιον ιστορικό που να αναφέρει το Μαυρομάτι σαν τόπο διαμονής του στην υπό κρίση περίοδο; Θα με ικανοποιούσε αφάνταστα!

7) Ο κ.Νίκος Βλάχος παραπονείται στο βιβλίο του για τον Κα-ραϊσκάκη, γράφοντας τα εξής (σελ. 60): «… Ο ίδιος (ο Γ.Βλαχογιάννης) δεν επισκέφτηκε το Μαυρομμάτι και το Μοναστήρι του. Έστειλε παντού ανθρώπους του να συγκεντρώσουν ιστορικό υλικό. Στη Ντούνιστα, στη Σκου-ληκαριά, στο Μαυρομμάτι. Δυστυχώς οι απεσταλμένοι του δεν συγκέντρωσαν όλο το ιστορικό υλικό του Μαυρομματίου. Δεν ολοκλήρωσαν ούτε κατέγραψαν όλη την προφορική και ζωντανή ιστορική παράδοση του χω-ριού». Εν συνεχεία γράφει επίσης ότι δεν έλαβαν υπόψη οι απεσταλμένοι του Βλαχογιάννη τα αφηγήματα των Μαυροματιανών Γιάννη Χριστούλα και του Κωστόπουλου. Μα, είναι προφανές ότι αυτοί μετέφεραν στο Βλαχογιάννη όσα άκουσαν, και εκείνος τα απέρριψε ως μυθεύματα. Δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να παρασύρεται από τον Πασιαλή και τον Αλεξανδρή και να υιοθετεί όσα αυτοί του διηγούνται και να απορρίπτει ατόφια όσα του λένε οι Μαυροματιανοί! Και, τελος, ο κ. Βλάχος στο βιβλίο του για το Καραϊσκάκη κατηγορεί ευθέως Πασιαλή και Αλεξανδρή, ότι ας όψονται αυτοί οι δυο, που παρέσυραν Βλαχογιάννη, Φωτιάδη κ.ά. και έγραψαν όσα έγραψαν υπέρ της Γράλιστας και τίποτα το ευνοϊκό για το Μαυρομάτι. Και μπαίνει το ερώτημα: Τι λόγο είχε ο Βλαχογιάννης να μεροληπτεί υπέρ της Γράλιστας, την οποία άλλωστε δεν εγνώριζε καν; Αλλά ούτε τον παπα-Χαράλαμπο, ούτε και τον Αλεξανδρή ήξερε! Να, τι γράφει ο Βλαχογιάννης (ΑΠΑΝΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ- ΤΟΜΟΣ 2): «…Συμφωνούν (οι ψευτοβιογράφοι του Καραϊσκάκη) και σ’ άλλο σημείο, ψεύτικο κι αυτό. Ότι η μάνα έμεινε στο χωριό Μαυρομάτι όχι λίγα χρόνια, παρά δεκαεφτά ολάκερα, συντροφιά με το γιο της και τότε το παιδί έφυγε και πήγε στον Κατσαντώνη. Κι εδώ είναι που πιάνονται οι αθώοι ψευταράδες. Γιατί ο Καραϊσκάκης δεν πήγε τόσο μικρός στον Κατσαντώνη, αλλά πρώτα έζησε χωρίς μάνα, έρημος κι απροστάτευτος τριγύρω στη Γράλιστα και το ‘ριξε στις κλεψιές, για να ζήσει, και τέλος, αφού πιάστηκε από τους Αρβανητάδες, στάλθηκε στον Αλή Πασά. Κι αυτό το σπουδαίο περιστατικό δεν το ξέρουν οι παραμυθάδες των Αγράφων. … πώς όμως και πότε πήγε ο Καραϊσκάκης κοντά στον Κατσαντώνη, ιδέα δεν έχουν γι’ αυτό, ούτε και ζήτησαν ποτέ να μάθουνε. Γιατί στη Γράλιστα ζούσε η αλήθεια για την παιδική ηλικία του παιδιού. Μάταιο γι’ αυτούς τους λόγους και πολύ κουραστικό, μα και σαχλό ακόμα, να ξαναμασάει κανείς ψευτακούσματα, ψευτομύθους, τοπικές μπαρούφες καλές για τους καλόπιστους που πάνε στη σπηλιά και στο χωριό για προσκύνημα και στο μοναστήρι μια φορά το χρόνο για τη μνήμη του Καραϊσκάκη» (σελ. 171)…. Εδώ φτάνει να βεβαιώσω πως υπάρχουν αξιόπιστα βιογραφικά στοιχεία για την παιδική ζωή του Καραϊσκάκη στη Γράλιστα των Αγράφων» (σελ. 156).

 Γράφεις στο βιβλίο σου: «Στηρίχτηκα στις δικές μου αναμνήσεις, αλλά και στις σημειώσεις που κράτησα από τους δικούς μου παππούδες» (σελ. 437). Νίκο, να με συγχωρείς! Δεν είναι δυνατό οι αναμνήσεις σου (!!!) και οι παππούδες σου να αποτελούν αξιόπιστη ιστορική πηγή! Ξεκίνησες να γράψεις το βιβλίο σου με μοναδικό στόχο να αποδείξεις με ιστορικά στοιχεία ότι ο Καραϊσκάκης έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι τα 17 του στο Μαυρομάτι. Λυπάμαι, αλλά δεν σου βγήκε! Γι’ αυτό, αναγνωρίζοντας την αδυναμία του εγχειρήματός σου, γράφεις επίσης: «Γι αυτό η ιστορία της παιδικής ζωής του Γ. Καραϊσκάκη πρέπει να ξαναγραφεί» (σελ. 337). Αλλά με ποια στοιχεία; Κλείνοντας, υπενθυμίζω: Verba volant, scripta manent. Και τα γραπτά, όταν αποκτήσουν γενική αναγνώριση στη συνείδηση του κοινού, μένουν.

Λάμπρος Πασιαλής

Συγγραφέας – Καθηγητής Γερμανικής Φιλολογίας




Total
0
Shares
Previous Article
19 Μαΐου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου - Μαρτυρία ενός πρόσφυγα πρώτης γενιάς Ποντίων

19 Μαΐου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου - Μαρτυρία ενός πρόσφυγα πρώτης γενιάς Ποντίων

Next Article
mouseio akropolis karyatides

Διεθνής Ημέρα Μουσείων σήμερα - Ελεύθερη είσοδος για το κοινό

Related Posts