Ο Στράτος Περπέρογλου ανακοίνωσε μέσω του λογαριασμού του στο Instagram την απόσυρσή του από το μπάσκετ σε ηλικία 37 ετών.
Μετά τους Σπανούλη, Ζήση και Μπουρούση ακόμα ένας έμπειρος αθλητής με σπουδαία καριέρα σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο Στράτος Περπέρογλου ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τα παρκέ σε ηλικία 37 ετών. Με ένα συναισθηματικά φορτισμένο και μακροσκελές μήνυμα στο Instagram, ο Περπέρογλου αποχαιρέτησε το μπάσκετ ως αθλητής έχοντας κατακτήσει τρεις κούπες EuroLeague, μία με τον Ολυμπιακό και δύο με τον Παναθηναϊκό.
Ο ίδιος ανέφερε πως είχε να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι για περίπου ένα χρόνο λόγω κορονοϊού αλλά και πως για 20 χρόνια είχε αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στο άθλημα που τον έκανε χαρούμενο.
Με καριέρα σε Ηλυσιακό, Πανιώνιο, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Αναντολού Εφές, Μπαρτσελόνα, Χάποελ Ιερουσαλήμ και Ερυθρό Αστέρα, αλλά και πολυετή συνεισφορά στην Εθνική ομάδα, ο Στράτος Περπέρογλου έχει προσφέρει το δικό του κομμάτι στο ελληνικό μπάσκετ για μία εικοσαετία.
Αναλυτικά όσα έγραψε ο Περπέρογλου:
“Πέρασε πάνω από ένας χρόνος από την τελευταία φορά που έδεσα τα κορδόνια μου σε ένα επίσημο επαγγελματικό παιχνίδι μπάσκετ. Ο κορονοϊός οδήγησε την καριέρα μου σε ένα αδιέξοδο με ένα απρόσμενο τρόπο. Για πάνω από 20 χρόνια όλη μου η ζωή ήταν αφιερωμένη στο άθλημα που αγαπώ. Η μπάλα του μπάσκετ με πήγε σε όλο τον κόσμο και με γνώρισε στους πιο ταλαντούχους και επιτυχημένους προπονητές. Με έφερε σε ομάδες με παίκτες που σέβομαι και με εξόπλισε με χρυσές στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα. Τρία πρωταθλήματα EuroLeague, εύκολες και δύσκολες στιγμές. Δεν έχω τίποτα άλλο μέσα μου παρά ευγνωμοσύνη για τη διαδρομή που μου χάρισε το επαγγελματικό μπάσκετ. Το χέρι του Θεού δεν άφησε ποτέ ούτε εμένα ούτε την οικογένειά μου και οδηγούσε πάντα τα βήματα μας δημιουργώντας δρόμους που έμοιαζαν ανύπαρκτοι.
Το πλάνο Του για εμένα ήταν να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστα. Ως ένα μικρό αδύνατο παιδί από την Καβάλα, δεν φαντάστηκα ποτέ τον δρόμο που είχα μπροστά εγώ και η οικογένειά μου. Τα μέρη στα οποία θα πήγαινα και τα τρελά όνειρα που θα γίνονταν πραγματικότητα. Δεν ήρθαν χωρίς θυσίες, ποτέ δεν έρχονται και όχι μόνο τα δικά μου. Κάθε γονιός ενός επαγγελματία αθλητή ξέρει ότι από τα πρώτα χρόνια είναι μία αφοσίωση της οικογένειας, ένα δρόμος που σου προσφέρει πολλά αλλά και που σου στερεί. Αν και μερικοί αθλητές θα το αντάλλαζαν για ένα πιο εύκολο δρόμο, δεν είναι εύκολο το μονοπάτι.
Αν και με μία μικρή καθυστέρηση, δεν είναι ποτέ αργά να ευχαριστήσω όλους τους φιλάθλους που με υποστήριξαν (και ορισμένες φορές με έβρισαν) στο γήπεδο. Ο κόσμος είδε τον τελευταίο χρόνο πώς είναι το άθλημα χωρίς φιλάθλους και δεν είναι κάτι που θα θέλαμε να βλέπουμε. Είστε η ψυχή των γηπέδων.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους μου τους προπονητές. Έμαθα κάτι από εσάς – όχι μόνο όσο αφορά το μπάσκετ αλλά τη ζωή. Ευχαριστώ στους συμπαίκτες που είχα αυτά τα χρόνια, μοιραστήκαμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές μαζί και είμαστε αδέλφια.
Στους γονείς και τον αδελφό μου που βρίσκονταν πάντα εκεί και ήταν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές μου, σας αγαπώ και σας ευχαριστώ. Στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, τι διαδρομή ήταν αυτή! Είμαι ενθουσιασμένος για το νέο κεφάλαιο και είμαι χαρούμενος που θα το ζήσω μαζί σας. Δεν υπάρχει κανείς άλλος που θα ήθελα στο πλευρό μου.
Τέλος στον Θεό που οφείλω τα πάντα, θα σε δοξάζω σε ό,τι κάνω. Τα καλύτερα έρχονται”.
