Μπλέ Ορίζοντας
Είναι τα μάτια σου που τρεμοπαίζουν,
σαν πλανώνται στον μπλε ορίζοντα.
Είναι οι φωνές που δεν μπορούν να σωπάσουν
κάθε φορά που κάποιο νυχτοπούλι ξυπνάει.
Είναι το μίσος που δεν ξεχωρίζει,
αν είναι η ζωή αυτή που πρέπει,
ή αν είναι η αλητεία αυτή που πρέπει, να ζήσει.
Μάτια θολά.
Χέρια αγριεμένα από την αδικία.
Μυαλό θολό από το τίποτα.
Θάνατος έτσι για πλάκα φτηνός.
Κι εσύ θάλασσα που τόσα βλέπεις,
δείξε αυτό που δεν θέλεις.
Δείξε αυτό που δεν σε χορταίνει.
Δεν σε γεμίζει τάφους.
Γιατί ξέρεις κάπου να πετάς τον θάνατο.
Στην προκυμαία.
Στην άμμο.
Στα βράχια.
Θάλασσα ξέρεις να τιμωρείς.
Γίνε εσύ ο δικαστής, ο τιμωρός, ο διώχτης.
Τώρα που κι ο κάμπος έγινε θάλασσα.
Και σε προσπέρασε.
Τρίκαλα 10/9/2023
ΚΑΠΟΥΛΑΣ – ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
