Μνήμη πρωτοπρεσβυτέρου π. Συμεών Πολύζου
«Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων. Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου, η καρδία μου και η σαρξ μου ηγαλλιάσαντο επί Θεόν ζώντα» (ψαλμός 83)
Ο στίχος του ψαλμού αυτού, ίσως είναι ο πιο κατάλληλος για να αποτυπώσει το έργο και τα προτερήματα ενός άξιου και σεβάσμιου ιερωμένου που αναχώρησε πρόσφατα για «τας ουρανίους μονάς», του πρωτοπρεσβυτέρου π. Συμεών Πολύζου.
Ο παπά- Σίμος, όπως όλοι τον προσφωνούσαμε, υπήρξε άοκνος εργάτης του Ευαγγελίου, ακέραιος χαρακτήρας, ακούραστος και καλλικέλαδος λειτουργός, σεμνός, ταπεινός και άκρως ιεροπρεπής. Η αγάπη του και η προσήλωσή του στην εκκλησία υπήρξε υποδειγματική. Ανελλιπής η παρουσία του μέσα σε αυτή όλες τις Κυριακές, όλες τις γιορτές. Ανελλιπώς, όλες τις ημέρες του έτους, προσήρχετο για την ακολουθία του εσπερινού.
Διακόνησε επί δεκαετίες την ενορία του συνοικισμού των Ρογγίων και μετέπειτα την κεντρική ενορία των Βραγκιανών.
Επί δεκαετίες, επίσης, διετέλεσε Αρχιερατικός Επίτροπος Βραγκιανών.
Ήταν ο καλός ποιμένας με καρδιά γεμάτη από θεία χάρη που « τα ασθενή θεράπευε και τα ελλείποντα αναπληρούσε». Έλυνε τα ανακύπτοντα στην ενορία προβλήματα με υπομονή και πραότητα.
Ουδέποτε ενεπλάκη σε τριβές, σε εντάσεις και διενέξεις. Ήταν ο ποιμένας της καταλλαγής και της συγχωρητικότητας. Κήρυττε πρώτα με την κρυστάλλινη ζωή του και μετά με τα λόγια του. Ανεξίκακος, προσιτός και νηφάλιος, έσκυβε με πνεύμα στοργής στο πρόβλημα κάθε ενορίτη και γινόταν συγκυρηναίος.
Συνεργαστήκαμε με τον παπά-Σίμο πάρα πολλά χρόνια σε θέματα της ενοριακής και εκκλησιαστικής ζωής του τόπου. Πάντα θαύμαζα την καρτερία του και τη διάθεση διακονίας με την οποία προσέγγιζε κάθε πρόβλημα. Πόσο λείπουν αυτές οι αρετές σήμερα…
Ο παπά- Σίμος ανήκε στη γενιά των παλιών κληρικών. Ήταν παπάς «παλαιάς κοπής». Σε κάθε χριστιανό κάποιος λόγος ευαγγελικός ταιριάζει. Στον παπά- Σίμο ταιριάζει απόλυτα ο λόγος που είπε ο Χριστός στους μαθητές του: «Μάθετε απ’εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία». Έτσι τον γνωρίσαμε όλοι. Έτσι με το παράδειγμά του δίδαξε, γιατί ήταν «πράος και ταπεινός τη καρδία».
Η απουσία του είναι και θα είναι πάντα αισθητή. Όλοι οι κάτοικοι της ενορίας αλλά και της ευρύτερης περιοχής θα τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη και μεγάλο σεβασμό. Γιατί με τον βίο και την πολιτεία του, με την πολύπλευρη ιερατική του διακονία, άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην ενοριακή ιστορία του τόπου μας.
Αθανάσιος Μ. Οικονόμου
Βραγκιανά
