«Με τον Αλέξανδρο»
Την Παρασκευή 14/10 το πρωί, στο άκουσμα του πρόωρου θανάτου, του δύο φορές αργυρού Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη η χώρα βυθίζεται στη θλίψη.
Ο Αλέξανδρος έφυγε από την ζωή ύστερα από έναν σιωπηλό αγώνα δύο ετών με μία σπάνια μορφή καρκίνου.
Είχε κατακτήσει σαν αθλητής του Τάε Κβον Ντο δύο αργυρά μετάλλια στην κατηγορία των +80 κιλών στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 και του Πεκίνου το 2008, ενώ το ίδιο έτος ψηφίστηκε από τον ΠΣΑΤ ως ο καλύτερος αθλητής της χρονιάς.
Τον Μάρτιο του 2019 αποφάσισε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του στις Ευρωεκλογές με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και τον Σεπτέμβριο του 2020 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του κόμματος.
Υπήρξε ένας άνθρωπος με ήθος, μαχητικός, ευγενής ,ανιδιοτελής, σεμνός και πάντα δημοκρατικός.
Χαρακτηρίστηκε από τους κοινωνικούς του αγώνες για αλληλεγγύη, ισότητα, δικαιοσύνη, για μία καλύτερη κοινωνία, έναν καλύτερο κόσμο όπως ήθελε και ο ίδιος.
Μία κοινωνία που καθημερινά σαν ένας γεμάτος βούρκος παρασιτεί και σαπίζει, που το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο: διαφθορά, ανομία, κοινωνικές ανισότητες, διασπάθιση δημόσιου χρήματος, ρουσφετολογικές προσλήψεις, ρατσισμός, υποκλοπές- παρακολουθήσεις, γυναικοκτονίες, βιασμοί και παιδεραστίες.
Η τελευταία επιθυμία του ήταν να βγουν σε δημοπρασία τα δύο του μετάλλια και να δοθούν σε δομές με παιδιά που τα έχουν ανάγκη.
Συγκλονίζουν τα λόγια του «αν σωθεί έστω και ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου».
Αυτό ήθελε να είναι το αποτύπωμά του στην κοινωνία και στα παιδιά του. Μια βαριά κληρονομιά που πρέπει να γίνει Φάρος στο σάπιο κόσμο που ζούμε.
Εμείς ήμασταν και θα είμαστε πάντα με τον Αλέξανδρο.
Καιρός λοιπόν και οι υπόλοιποι να διαλέξουν.
Υπεύθυνος τμήματος Αθλητισμού της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ Καρδίτσας
Μυρισιώτης Λεωνίδας
