Κώστας Γκαβογιάννης: Υφίστανται, αλλά δεν υπάρχουν
Πρόσφατα έθεσα το θέμα της επικαιροποίησης των χρήσεων γης. Ένα θέμα τόσο καίριο, που παραδόξως δεν το αγγίζει κανείς, ούτε καν το συζητά, γιατί έχουμε αγκιστρωθεί σε αντιλήψεις περασμένων ετών. Θεωρούμε δηλαδή πως οι χρήσεις γης πρέπει να εξετάζονται ανά δεκαετίες, όμως η ζωή προχωρά ταχύτατα, οι ανάγκες μεγιστοποιούνται διαρκώς, οι απαιτήσεις δεν μπορούν να περιμένουν.
Συνεπώς, αν δεν προσαρμοστούμε σ’ αυτές τις αλλαγές, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για πρόοδο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για επχειρηματικότητα, για πρωτοβουλίες, για αναπτυξιακές προοπτικές, όταν εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε προσχώματα.
Είμαι της άποψης πως ο “τετελεσμένος” τρόπος σκέψης που μας χαρακτηρίζει πρέπει να αλλάξει, πρέπει αν όχι να προηγείται, τουλάχιστον να συμβαδίζει με τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας και μας επηρεάζουν σε τοπικό επίπεδο. Το θέμα των χρήσεων γης είναι ένα καλό ερέθισμα για μεταστροφή στη σκέψη μας, είναι ένα καλό ερέθισμα να προτάξουμε τη δημιουργική αντίληψη, αντί της συνήθειας του εφησυχασμού. Είτε αλλάξουν σήμερα, είτε μετά από χρόνια. Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ σε καμία περίπτωση να θυσιαστούν τα πάντα στο βωμό της επιχειρηματικότητας. Οποιαδήποτε δράση πρέπει να έχει στο επίκεντρο τον πολίτη, και γύρω απ’ το στόχο της βελτίωσης του τρόπου ζωής να “χτίζονται” οι όποιες κινήσεις.
Γνωρίζουμε πως για να πάμε μπροστά, απαιτείται συνδυαστική δράση σε πολλούς τομείς. Καμία αλλαγή δεν θα επέλθει, μόνο από μια παρέμβαση, αλλά και μια παράλειψη μπορεί να ακυρώσει σημαντικές πρωτοβουλίες.
Για να γίνω πιο κατανοητός. Μπορεί υποθετικά, να έχουμε τους καλύτερους αυτοκινητοδρόμους, μπορεί, υποθετικά πάντα, να έχουμε μηδενική φορολόγηση, φθηνές πρώτες ύλες, όποιο αισιόδοξο σενάριο μπορεί να σκεφτεί κάποιος και να περιμένουμε επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Δεν θα έχουμε σε καμία περίπτωση, αν οι χρήσεις γης δεν επιτρέπουν τη λειτουργία επιχειρήσεων. Τόσο απλά, ακυρώνονται τα πάντα.
Στην Καρδίτσα, σε ότι αφορά το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει εδώ και χρόνια μια αδικία που πρέπει να αποκατασταθεί, γιατί χωρίς λόγο οδηγεί δεκάδες επιχειρήσεις σε παρακμή.
Οι αλλαγές στις χρήσεις γης που έγιναν το 2016, “ακύρωσαν” τύποις τη λειτουργία δεκάδων επιχειρήσεων. Αυτές οι επιχειρήσεις προϋπήρχαν και από το 2016 και μετά δεν επιτρέπεται η λειτουργία τους στα σημεία που εδρεύουν. Επί της ουσίας λειτουργούν, αλλά δεν μπορούν να αναπτυχθούν, δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν, δεν μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα κλπ. Υφίστανται, αλλά… δεν υπάρχουν και δεν έχουν κανένα μηχανισμό άμυνας απέναντι στην παραμικρή δυσκολία. Γι’ αυτές τις επιχειρήσεις είμαι της άποψης πως πρέπει να υπάρξει μέριμνα. Θα πρέπει να τους παρασχεθεί η δυνατότητα να βρίσκονται στην αγορά επί ίσοις όροις, να μπορούν να χρησιμοποιούν τα υπάρχοντα χρηματοδοτικά εργαλεία, να μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί. Γιατί, ενώ ήταν καθόλα νόμιμες, ένα ωραίο πρωί με τις νέες χρήσεις γης, έγιναν παράνομες.
Δεν λέω να αλλάξουν οι χρήσεις γης. Λέω πως οι επιχειρήσεις που προϋπήρχαν, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν. Ούτε να μεταβιβαστούν, ούτε να κληροδοτηθούν, αφού οι χρήσεις γης άλλαξαν. Να συνεχίσουν όμως γιατί κάποιοι επένδυσαν, ρίσκαραν, κοπίασαν, δίνουν δουλειά σε ανθρώπους, συμβάλλουν στην τοπική οικονομία.
Για να τους παρασχεθεί αυτή η δυνατότητα οφείλουν να συνεργαστούν Περιφέρεια, Δήμος, Επιμελητήριο. Θέλω να πιστεύω πως θα κινηθούν σ’ αυτή την κατεύθυνση για πολλούς λόγους, κυρίως όμως για να διορθώσουν την εμφανή αδικία.
Για το Συνδυασμό “Καρδίτσα από την Αρχή”
Ο επικεφαλής
