Κοίταζες ψηλά
για τον Παναγιώτη
Κοίταζες ψηλά.
Πολύ πιο ψηλά από ο,τι μπορούσες να δεις.
Ήθελες να φτάσεις στα σύννεφα.
Χωρίς φτερά.
Χωρίς τα προσόντα αερόστατου.
Δεν ήθελα ποτέ να σου φωνάξω.
Μα ήθελα πάντα να κρατώ το στρώμα.
Εκεί που θα έπεφτες να σωθείς.
Δεν είχες δασκάλους να σε κρατήσουν.
Είχες λαοπλάνους να σε χειραγωγούν.
Να σε στέλνουν εκεί που θα έπρεπε να πάνε αυτοί.
Σκόνταφτες.
Δεν ερχόντουσαν να σε σηκώσουν.
Σηκωνόσουνα μόνος σου.
Τους συγχωρούσες.
Και πάλι πατούσες στα βήματά τους.
Αυτά τα μπερδεμένα βήματά τους.
Τώρα τους άφησες να μπερδεύονται μόνοι τους.
Ησύχασες.
Μα δεν έπρεπε το φως σου να σβήσει τόσο πρόωρα.
Τρίκαλα 15/2/2022
ΚΑΠΟΥΛΑΣ – ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
