Η Μυρτώ του Ποταμού
Τα μακριά λασπωμένα μαλλιά σου
ακτινοβολούσαν στο φώς του πρωινού Ήλιου.
Τα ολοστρόγγυλα μάτια σου,
ζάλιζαν του Φεγγαριού τη λάμψη.
Και εσύ εκεί προσμένοντας τη λύτρωση
έστελνες μηνύματα φωτιάς.
Να κάψεις τη μιζέρια των σκοταδιστών.
Την αγιάτρευτη λύσσα της υπ0κρισίας.
Την πολύχρονη ενοχή των κρατούντων
που σε οδήγησε σ’ αυτό το λασπωμένο ταξίδι.
Ταξίδεψες μόνη.
Ταξιδεύεις μόνη. –κάπου θα βρεις τη Μυρτώ μου-
Κι εμείς πίσω σου, πετάμε ροδοπέταλα,
κόκκινα ροδοπέταλα της χαράς.
Θέλουμε να κάνουμε το ταξίδι σου όμορφο.
Θέλουμε να σου υποσχεθούμε,
πως θα είναι όμορφο.
Θέλουμε να κάνουμε τη δική σου απώλεια,
μια δική μας αρχή. Μια δική μας παντιέρα.
Ένα δίκοπο μαχαίρι στην καρδιά της ανάλγητης εξουσίας που μας διαφεντεύει.
Τρίκαλα 24/9/2020
ΚΑΠΟΥΛΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΚΑΠΟΥΛΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΒΑΡΝΑΛΗΣ
