Του π. Νικολάου Δαλαγιώργου
Λιτά με νερό και λουκουμάκι όπως υποδεχόταν ο Γέροντας Παΐσιος τους προσκυνητές στην Παναγούδα, τελέσθηκε η εορτή του Οσίου Παϊσίου στο Προσκύνημα των Αγίων Αναργύρων Κρανιάς Μουζακίου Καρδίτσας. Το απόγευμα του Σαββάτου τελέσθηκε εσπερινός και Παράκληση στον Όσιο Παΐσιο ενώ το πρωί Θ. Λειτουργία με το κόλλυβο του Αγίου και κέρασμα μοναστηριακό.
Ο Άγιος αγαπούσε πολύ τον Θεό και ως απόδειξη της υπάρξεως προσέφερε τον εαυτό του στους ανθρώπους. «Μερικές φορές, έλεγε, την ώρα που κάνω προσευχή χτυπά το καμπανάκι. Κοιτάζω από το παράθυρο και βλέπω κάποιον που έχει μεγάλη στεναχώρια. Και έτσι ανοίγω σ’ αυτόν τον άνθρωπο και μαζί του μπαίνουν τέσσερις-πέντε άλλοι που ήρθαν για παραθέριση στο Άγιον Όρος». Έδινε μεγάλη προσοχή στην Προσευχή και στον Εκκλησιασμό της Κυριακής κι έλεγε «όταν ακούτε την καμπάνα του Σαββάτου να κτυπά ν’ αφήνεται την ασχολία σας, την δουλειά σας και να πηγαίνετε στην Εκκλησία». «Αν ήξεραν, έλεγε, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας!»
Κάποτε, ένας ψαράς του επήγε Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε: «-Πότε τα έπιασες; Εκείνος απάντησε: -Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος τού λέει: -Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή. Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας: Θέλεις να βεβαιωθείς γι’ αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει. Και πράγματι. Ο γάτος δεν το έφαγε.» Συνηστούσε να μην έχουμε κοσμική λογική διότι αυτή κλονίζει τήν πίστη. Κι έλεγε χαρακτηριστικά: «Έάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα σύν δύο δεν κάνει πάντα τρία- κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!» Λυπόταν όταν έβλεπε ανθρώπους να ταλαιπωρούνται χάριν αυτής της «κοσμικής λογικής». Κι έλεγε σχετικά: «Αν οι σημερινοί Χριστιανοί με την λογική τους ζούσαν στον καιρό των διωγμών, δεν θα είχαμε κανένα μάρτυρα. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν έβαζαν καθόλου την λογική, αλλά ακράδαντα ομολογούσαν τον Χριστό και φλέγονταν για το μαρτύριο. Τους έδιναν αξιώματα, τους έλεγαν: Πές μόνο ότι δεν είσαι Χριστιανός και μέσα σου πίστευε στον Θεό σου, βάλε λίγο λιβάνι, κάνε ότι θυμιάζεις και ύστερα μη θυμιάζεις, κάνε ότι τρως ειδωλόθυτα και συ φάε καθαρό κρέας, μην κηρύττεις σε αυτόν το τόπο, πήγαινε αλλού. Και όμως με τίποτε δεν αρνούνταν τον Χριστό. Με χαρά έτρεχαν να μαρτυρήσουν για τον Χριστό».
Ευχόμαστε αυτός ο Πολυαγαπητός Άγιος της Εκκλησίας μας να διορθώσει με τις νουθεσίες του τον σύγχρονο νου του ανθρώπου και να μας επαναφέρει στις ράγες τις Πίστεως και την Εκκλησίας γεμίζοντας τις Εκκλησιές με προσευχές και ικεσίες του Ευλογημένου Ελληνικού Ορθόδοξου λαού.
