Για το δημόσιο νερό της Οξυάς
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται, ανεξαρτήτου κυβερνώντος κόμματος, ουσιαστικά το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας και κατ’ επέκταση των κρατικών επιχειρήσεων που υπήρξαν για τη διαχείρισή των.
Έπειτα από όλες τις μετοχοποιήσεις – ιδιωτικοποιήσεις που ξεκίνησαν να γίνονται στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 (ΟΤΕ, ΜΟΜΑ, ΑΓΕΤ, ΔΕΗ κ.ο.κ.) οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι και με ένα νέο νομοσχέδιο, το λεγόμενο και «περιβαλλοντικό». Ανάμεσα σε αυτά που αναφέρονται στο νομοσχέδιο είναι:
- Η απελευθέρωση του πρώτου σταδίου της αδειοδότησης των Α.Π.Ε.
- Η ιδιωτικοποίηση των περιβαλλοντικών ελέγχων που μέχρι τώρα γίνονταν από κρατικούς φορείς μέσω διαφόρων νέων μη κρατικών φορέων (Μ.Κ.Ο., κ.α.)
- Κατάργηση ουσιαστικά του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου προστασίας των εθνικών δρυμών (και μετονομασίας τους σε εθνικά πάρκα)[1]
Στο ίδιο κλίμα γίνεται και η ιδιωτικοποίηση του ελέγχου του 80% των αποθεμάτων των νερών της χώρας μέσω της παραχώρησης της διαχείρισης, λειτουργίας και συντήρησης του Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας σε ιδιώτες μέσω Σ.Δ.Ι.Τ..[2]
Προφανώς και οι δικές μας περιοχές δεν θα μείνουν έξω από όλα αυτά. Στην Κοινότητά μας επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση του νερού, έναν από τους πιο σημαντικούς μας πόρους με δύο τρόπους συγχρόνως. Πρώτος είναι η παραχώρηση των ρεμάτων μας σε εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με την κατασκευή Μικρών Υδροηλεκτρικών Εργοστασίων, και συγκεκριμένα στις τοποθεσίες Κούρα, Μεσοράχη και Μελίσσι.[3] Δεύτερος είναι αυτό που συζητιέται τώρα, δηλαδή η παραχώρηση πηγών στην ΑΗΒ Γκρουπ Α.Ε., μέσω του νερού «ΘΕΟΝΗ», για εμφιάλωση.
Απο αυτή την κίνηση που πάει να κάνει το Τοπικό Συμβούλιο με το «κάλεσμά» του στις 28/6/2020, προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα:
- Ποιές πηγές έχουν σκοπό να «παραχωρηθούν» στην Α.Ε., υπάρχει η ανάλογη μελέτη για να κριθεί αν το νερό επαρκεί και για τις δημόσιες χρήσεις (ύδρευση/άρδευση) της Κοινότητάς μας;
- Η Α.Ε. για να προχωράει και σε αναζήτηση νέων πηγών, πέραν της «Γκούρας» στην Βατσουνιά, σημαίνει πως εμφανίστηκε ανάγκη παραπάνω παραγωγής. Ποιός μας εγγυάται ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και στις δικές μας πηγές και δεν θα αρχίσουν να εμφανίζονται προβλήματα από την υπερπαραγωγή αυτή;
- Που θα χωροθετηθεί η μονάδα (αν κατασκευαστεί) και ποιοί θα εργάζονται σε αυτήν;
- Ποιό το κόστος; Και γιατί έγινε κάλεσμα στους συντοπίτες μας για να επενδύσουν σε κάτι τέτοιο και όχι σε ενέργειες για την ανάδειξη του πολιτισμού του τόπου ή ακόμα και σε κατασκευή Δημοτικού ορειβατικού καταφυγίου στην Καράβα;
- Αφού συζητιέται η ανάπτυξη των τομέων παραγωγής, δεν θα πρέπει να δούμε την ανάπτυξη του πρωτογενούς και δευτερογενούς, όσον αφορά τα βρώσιμα προϊόντα της περιοχής ή/και την ξυλεία, με δημόσια/κοινοτική διαχείριση;
Εν κατακλείδι, μια τέτοια κίνηση που πάει να γίνει θα επιφέρει πλήγμα στην Κοινότητά μας, αφού στην ίδια στρατηγική κατατάσσεται και η «παραχώρηση» των ρεμάτων για κατασκευή και λειτουργία Μ.Υ/Η.Ε., που αποτέλεσμα θα έχουν το πλήρες ξεπούλημα του υγρού πλούτου της περιοχής μας. Τα παραπάνω σε συνάρτηση με τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικά πάρκα που έχουν δρομολογηθεί, θα σημάνουν το τέλος της Κοινότητάς μας όπως την ξέραμε.
Πηγές:
- «Στη Βουλή το νέο περιβαλλοντικό έγκλημα για την «προσέλκυση επενδύσεων», (https://www.rizospastis.qr/storv.do?id=10765671)
- «Καταγγέλλει την παραχώρηση μέσω ΣΔΙΤ του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας»,(https://www.902.qr/eidisi/politiki/227151/kataqqellei-tin-parahorisi-meso-sdit- tov-exoteri kov-vdrodoti kov-svstimatos)
- RAE GeoPortal, (http://www.rae.gr/qeo/)
Παπαρίζος Ιάσων
Πολιτικός Μηχανικός, Msc
Δημότης Οξυάς Μουζακίου
