.
Με αφορμή τον τελικό του μουντιάλ, μία διοργάνωση των εκπλήξεων όπως τη χαρακτήρισε πολύς κόσμος και δεν είχε άδικο αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για τις ομάδες που θα βρεθούν εκεί. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Καταρχάς ο μεγάλος τελικός θα είναι ανάμεσα στην Γαλλία και την Κροατία.
Από μόνο του το γεγονός ότι η Κροατία είναι στον τελικό θεωρείται έκπληξη αλλά έτσι όπως εξελίχθηκε το πράγμα τελικά δεν είναι καθόλου.
Η πρώτη φιναλίστ που ακούει στο όνομα Γαλλία θεωρώ πως ήταν η ομάδα που πιο δίκαια έφτασε εδώ που έφτασε, θα μου πείτε γιατί;;;. Θα συμφωνήσω ότι έτυχε να βρίσκεται σε έναν βατό όμιλο όπου είχε απέναντί της την μαχητική Αυστραλία, την πολύ καλή Δανία και το αδικημένο Περού . Είδαμε μια Γαλλία να αντιμετωπίζει με κάποια σχετική χαλαρότητα τους αγώνες των ομίλων όμως έπαιρνε το αποτέλεσμα. Εκεί άρχισε να υπάρχει μία αμφισβήτηση προς αυτήν την ομάδα όχι απαραίτητα άδικη.
Φτάνουμε στην φάση των Knock out αγώνων στους οποίους είδαμε τη Γαλλία να γίνεται επιτέλους σοβαρή ομάδα , με κάποιες μικρές μικρές αμυντικές ανορθογραφιες. Προσωπικά εμένα αυτή η ομάδα με έπεισε στον αγώνα με την Ουρουγουάη όπου δεν έδωσε κανένα περιθώριο στην αντίπαλο της να της κάνει ζημιά και εκεί πιστεύω έκλεισαν οποία στόματα αμφισβήτησης υπήρχαν. Εν τέλη έκανε και το χρέος της κόντρα στο πολύ καλο Βέλγιο και φυσικά αφού κατάφερε να περάσει και αυτό το εμπόδιο θεωρώ πως θα πάρει και τον τίτλο.
Πάμε τώρα στην έκπληξη Κροατία. Καταρχάς συναντήσαμε μία ομάδα με το ποιοτικότερο ρόστερ που υπήρξε 20 χρόνια μετά την γενιά του Σούκερ. Εγώ εξ αρχής πίστεψα σε αυτή την ομάδα στο ότι θα φτάσει ψηλά (όχι τόσο). Νιώθουμε επίσης μία σχετική παρηγοριά σαν έθνος καθώς την πρώτη θέση του ομίλου την κατέκτησε ομάδα που μπήκε στην τετράδα και ο αποκλεισμός μας ήρθε από την ομάδα που παίζει τελικο.
Η Κροατία ήταν η πρώτη ομάδα κατ εμέ που άρχισε να παίζει σοβαρό ποδόσφαιρο εξ αρχής σε έναν όμιλο που τον τίτλο του φαβορί τον είχε η παρέα του Μέσσι. Κάνοντας δύο επιβλητικές νίκες κόντρα σε Νιγηρία και Αργεντινή, εγώ την θαύμασα όταν κέρδισε όντας αδιάφορη τους Ισλανδούς δείχνοντας δυναμισμό ,πάθος και μας έδωσε να καταλάβουμε ότι δεν θα χαριστεί σε κανέναν.
Όταν φτάσαμε λοιπόν στην φάση των 16 οι Κροάτες βλέποντας όλα τα μεγάλα φαβορί να μένουν ένα ένα εκτός διοργάνωσης βάση απόδοσης και δυναμικότητας έδειξαν να πιστεύουν πιο πολύ στο όνειρο του τελικού. Βέβαια ήταν και τυχεροί καθώς πήραν δύο προκρίσεις στη διαδικασία των πέναλτι αλλά μην ξεχνάτε ότι “η τύχη είναι με τους καλούς”. Εγω προσωπικά όταν είδα τους Κροάτες να φτάνουν στο ημιτελικό κόντρα στην Αγγλία μετά την σωματική και ψυχολογική κούραση των δύο παρατάσεων θεώρησα πως το τρένο σταματάει εδώ .
Όμως και πάλι μας διέψευσαν κόντρα σε όλους και όλα γύρισαν τον αγώνα παίζοντας μία ακόμα παράταση και βγήκαν για μία ακόμη φορά νικητές , έτσι οδηγήθηκαν στον μεγάλο τελικό.
Και αν με ρωτάτε?. Ναι θα ήθελα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να το πάρει η Κροατία και να δείξει σε όλους κάτι που έδειξε και η εθνική μας το 2004, ότι όταν κάτι το θες πολύ και πιστέψεις ότι μπορείς να το πετύχεις …Ε στο τέλος θα το πετύχεις..
