Έγκλημα στο… έγκλημα στον ποταμό Καρυτσιώτη
«Μόνο όταν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δένδρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται» (Ινδική Παροιμία).
Περισσότερο από δύο δεκαετίες ο ποταμός Καρυτσιώτης του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο των ιδιωτικών κερδοσκοπικών συμφερόντων, τα οποία, παθιασμένα για το κέρδος πληγώνουν διαρκώς, ασύστολα και ανενδοίαστα το περιβάλλον και τα οικοσυστήματά του, ένα από αυτά είναι και ο παταμός Καρυτσιώτης. Με κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής έχει επιτευχθεί μία μεγάλη δικαστική μάχη με την έκδοση απόφασης του ΣτΕ που τους δικαιώνει, και σηκώνει τείχος προστασίας του ποταμού και του οικοσυστήματός του. Όμως οι εταιρίες συμφερόντων δεν πτοούνται από αποφάσεις του ανωτάτου δικαστηρίου, και ετοιμάζονται για νέα επέμβαση στο οικοσύστημα του ποταμού για την κατασκευή και λειτουργία υδροηλεκτρικού έργου, και η τοπική κοινωνία, οι θεσμικοί τοπικοί παράγοντες, η επιστημονική κοινότητα βρίσκονται για μία ακόμα φορά σε ετοιμότητα.
Οι μάχες για τη διάσωση και προστασία του περιβάλλοντος στη χώρα μας φαίνεται ότι δεν τελειώνουν ποτέ, γιατί ποτέ οι εταιρίες, οι κερδοσκοπομανείς και αναπτυξιομανείς χωρίς όρια και αρχές ποτέ δεν αποδέχονται δικαστικές ήττες και γι αυτό δεν κάνουν ποτέ πίσω. Αδιαφορούν για το γεγονός ότι «όλες οι εγκαταστάσεις του προβλέπεται να γίνουν εντός της μη νόμιμα οριοθετημένης κοίτης του ποταμού Καρυτσιώτη, η οποία είναι σήμερα ευάλωτη και μεταβάλλεται συνεχώς και σε κάθε πλημμύρα». Γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το υπ΄αριθμ. Πρωτ. 98064/4459/24-10-2007 έγγραφο του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ( Γενική Δ/νση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος , Δ/νση Αισθητικών Δασών ,Δρυμών και Θήρας) που εμπεριστατωμένα έκρινε(το ίδιο και όλοι οι παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης)ότι «στα ρέοντα ύδατα ειδικότερα του Καρτσιώτη ποταμού διαπιστώθηκε ότι διαβιούν τα παρακάτω προστατευόμενα απ΄ την Ελληνική και Κοινοτική νομοθεσία είδη : ΙΧΘΥΕΣ (ενδημικοί της Ελλάδος: phoxinelliny pleurobipunctatus, triturus criciatus), ΑΜΦΙΒΙΑ (αυστηρά προστατευόμενα είδη με υποχρέωση προστασίας του βιότοπου με το Π.Δ. 67/1981 , την Κ.Ο. 92/43 και τη σύμβαση της Βέρνης :triturus aipestris, rana graeca, rana dalmetina, bombina variegate), ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ προστατευόμενα με το ΠΔ 67/1981, την Κ.Ο. 92/43 : lutra lutra (βίδρα), και κατέληγε: «Λόγω της διαπιστωμένης μεγάλης οικολογικής αξίας του συγκεκριμένου ποτάμιου οικοσυστήματος (τουλάχιστον 8 προστατευόμενα είδη), τις σωρευτικές επιδράσεις από άλλες υπάρχουσες ανθρώπινες δραστηριότητες, το ενδεχόμενο επίτασης των πλημμυρικών φαινομένων εξ αιτίας των κατασκευαστικών εργασιών και την σε κατά τόπους σημαντική επέμβαση στα πρανή του ρέματος, δεν συμφωνούμε με την εκτέλεση του εν λόγω έργου».
Και με βάση όλα αυτά και τις συνεχείς κινητοποιήσεις πολιτών, θεσμικών παραγόντων και ΣτΕ αποφεύχθηκε το έγκλημα. Όμως ο κίνδυνος και οι απειλές καταστροφικών επεμβάσεων επανέρχονται, και μας θυμίζει τον εξαίρετο πρόεδρο του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ Μιχάλη Δεκλερή (ιστορικές οι αποφάσεις του για την προστασία του περιβάλλοντος) που σαν πρόεδρος πλέον του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος είπε: «καμία αξία και κανένα συμφέρον δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, ανώτερο από την αξία της ελληνικής φύσης και των μοναδικών στοιχείων της, όπως τα δάση, τα βουνά, τα ποτάμια, η θάλασσα, τα νησιά της…», ενώ είχε αντιταχθεί εντονότατα στην χωρίς καμία Ειδική Χωροθέτηση εγκατάσταση ανεμογεννητριών(α/γ) παντού χωρίς διάκριση, ακόμα και σε περιοχές Natura, κρίνοντας ότι «η επιβολή α/γ στα βουνά είναι οικολογικό έγκλημα». Δεν είναι; Δεν ισχύει το ίδιο και για το ηδροηλεκτρικό έργο στον ποτασμό Καρυτσιώτη, που αλλοιώνει τον χαρακτήρα των βουνών των Αγράφων;
Και ομιλούμε για τα Άγραφα και τις απίστευτης ομορφιάς, λιτότητας και μέτρου ομορφιές του, από τις οποίες πέρασε ή διέμεινε ολόκληρη ή σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα, και ήταν αυτά ακριβώς τα στοιχεία που προκάλεσαν την τουριστική έκρηξη των τελευταίων χρόνων, που αυτή συνέτεινε σε δύο πράγματα: 1ον την ήπια τουριστική ανάπτυξη με θετικά οικονομικά αποτελέσματα για την περιοχή, και 2ον και το κυριότερο την παραμονή πληθυσμών στις περιοχές αυτές. Τώρα με την ασύμμετρη αναπτυξιομανία και χωρίς κανένα μέτρο και όρο προστασίας της περιοχής, επιχειρείται συνεχώς επέμβαση και ολέθριες οικολογικές συνέπειες στα βουνά και τα ποτάμια των Αγράφων. Κι αυτό είναι έγκλημα. Και το έγκλημα πρέπει να σταματήσει. Και αυτό το οφείλουμε στα «παιδιά μας», ενθυμούμενοι μία Ινδιάνικη παροιμία: «Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας», ενώ ο Nikolas Davila μας προειδοποιεί: «ο σύγχρονος άνθρωπος καταστρέφει περισσότερο το περιβάλλον όταν χτίζει παρά όταν γκρεμίζει».
Να είμαστε έτοιμοι να ορθώσουμε τείχος απέναντι στα νέα καταστροφικά σχέδια για το έγκλημα στον Ποταμό Καρυτσιώτη, πολίτες, θεσμικοί παράγοντες, επιστημονική κοινότητα, κοντολογίς η Κοινωνία των Πολιτών. Αυτή είναι η εμβρυουλκός κάθε θετικής εξέλιξης στην προστασία του περιβάλλοντος. Και είναι στο χέρι μας. Γιατί είναι υποχρέωσή μας.
ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΠΠΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Ν.ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
