Χοροί πολιτιστικών Συλλόγων στην Αθήνα – Αξίζει να γυρίσουμε στις «προκόβιντ» συνήθειες;
Η πολιτιστική δράση, οι σχέσεις και οι τρόποι κοινωνικής επαφής δοκιμάστηκαν με την εμφάνιση της πανδημίας κόβιντ 19 τον Μάρτιο 2020, πριν τρία χρόνια.
Ο φόβος, η ανησυχία φώλιασε στις καρδιές των ανθρώπων, άλλαξε ήθη.
Οι πολιτιστικοί φορείς ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα ξαφνικά μπλόκαραν, έχασαν τον προσανατολισμό τους.
Ήδη από την εποχή των μνημονίων είχε περιοριστεί η δράση και η μαζικότητα τους.
Η νέα ψηφιακή γενιά έπαψε να κατεβαίνει στα γραφεία του κέντρου της Αθήνας, να κλείνει τραπέζια σε κέντρα διασκέδασης εν μέσω καπνού, θορύβου και ‘δημοτικής‘ μουσικής με …ινδικό χρώμα και πίστες τσαλαπατήματος.
Οι παραδοσιακοί πατριώτες που γεννήθηκαν στα πάτρια εδάφη των ορεινών κοινοτήτων μεγάλωσαν… η ηλικία – υγεία τους δεν επιτρέπουν δράσεις στη …βαθιά νύχτα.
Οι διοικούντες τα σωματεία ποτέ δεν κάθισαν να συζητήσουν, να ψάξουν νέες μορφές συναναστροφής και αντάμωσης των μελών, μουσικά δρώμενα που θα προσελκύσουν τη νέα γενιά.
Στη ζωή, ο έξυπνος -και όχι ο δυνατός, προσαρμόζεται και εξελίσσεται!
Το δίδαγμα της πανδημίας είναι αυστηρό: αν θέλουμε να συνεχιστεί η όμορφη περιπέτεια της συλλογικής πατριωτικής πολιτιστικής δράσης στην Αθήνα και μεγάλες πόλεις, που ξεκίνησε 1953 (ίδρυση ΣΑΘ) – 1977 (ίδρυση Πανελλήνιου Συλ. Βραγκιανιτών κα), χρέος μας είναι να μην επιστρέψουμε στα ίδια (προκόβιντ), τις ξεπερασμένες κακές συνήθειες.
Να ψάξουν οι ενεργοί άνθρωποι του Τοπικού – Πολιτιστικού κινήματος νέες μορφές, ελκυστικές δράσεις, συμβατές με την ψηφιακή εποχή της μετακόβιντ δεκαετίας.
* Μουσική ποιότητας με σεβασμό στο καλό παραδοσιακό τραγούδι, φαγητό σε αίθουσες καθαρές, ειδικά χάπενινγκ για νέους και νέες, εκδηλώσεις για παιδιά μελών, θεατρικές παραστάσεις.
* Εκδρομές μελών από Αθήνα – Β. Ελλάδα προς ορεινά χωριά, μοναστήρια.
^ Μετακίνηση δράσεων απο πόλεις σε καταστήματα χωριών μας προς τόνωση τοπικής οικονομίας και επαφή των νεώτερων με τη φύση και παράδοση.
Όσοι ασχολούμαστε επί δεκαετίες με πολιτισμό – συλλογική δράση οφείλουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα:
1.Η νεολαία γιατί απομακρύνθηκε από τους συλλόγους;
2. Έχουν ρόλο να παίξουν στην μετακόβιντ εποχή οι σύλλογοι στα μεγάλα αστικά κέντρα ή πρέπει να επανιδρυθούν μεταφέροντας τις έδρες τους στον τόπο καταγωγής, στην Αργιθέα;
3. Αρκεί ένας χορός ολίγων μελών, μια γενική συνέλευση πιο λίγων για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη των σωματείων που πρόσφεραν πολλαπλά διαχρονικά; Που εδώ και χρόνια υπολειτουργούν;
4. Μήπως απαιτείται μια έξυπνη νέα στρατηγική με στροφή στην παράδοση, την αυθεντικότητα, τη λαογραφία και την κοινωνική αλληλεγγύη;
• Ήρθε η ώρα – είχαμε κτυπήσει καμπανάκι προ ετών – για επανίδρυση του όλου παλιού αργιθεάτικου πολιτιστικού κινήματος με νέο σχέδιο, όραμα και νέες δράσεις.
•• Διαφορετικά ας ..’ενταφιάσουμε’ με τις δέουσες τιμές τα παλιά ξεπερασμένα σχήματα … τις αναχρονιστικές κακές συνήθειες, που η ίδια η νεολαία απορρίπτει με τη στάση της …
• Ο Διάλογος και η ζωή προχωρούν …!
Δημήτρης Παπακώστας
(Πρόεδρος ΔΣ Συλ Βραγκιανιτών 1987-91/ ΓΓ ΔΣ ΣΑΘ 1996-2004-2010/ Ειδικός Γραμματέας ΔΣ Πανθεσσαλικής Στέγης Αττικής 1990-93)
