Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) : Μήπως ήρθε η ώρα και για το Δήμο Μουζακίου να στείλει το μήνυμα;
Όλο και πληθαίνουν τελευταία τα ενημερωτικά από αρμόδιες υπηρεσίες προς το Δήμο Μουζακίου έγγραφα, αναφορικά με την εγκατάσταση έργων ΑΠΕ στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου αλλά και σε γειτνιάζουσες μ’ αυτόν περιοχές άλλων Δήμων, με τελευταίο εκείνο που αναφέρεται σε εγκατάσταση μιας ακόμα ανεμογεννήτριας στη θέση «Αέρας», στην περιοχή Τυμπάνου, όπου έχουν ήδη ξεκινήσει εργασίες κατασκευής άλλου αιολικού σταθμού.
Οι αδειοδοτήσεις έργων ΑΠΕ στην περιοχή είναι ήδη πολλές και οι αρνητικές και μη αναστρέψιμες από την υλοποίησή τους επιπτώσεις στο περιβάλλον τεράστιες. Κατακρεουργημένα βουνά, στερεμένα ρέματα και ποτάμια και δεσμευμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκότοποι θα συνθέτουν το τοπίο μετά την υλοποίηση των συγκεκριμένων ήδη αδειοδοτηθέντων έργων, δεδομένα που θα μεταβάλλουν την περιοχή σε «κρανίου τόπο».
Μια εντελώς μικρή, καθόσον οι εργασίες βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, εικόνα για τα παραπάνω μπορούμε να αποκομίσουμε από το εργοτάξιο για την κατασκευή του αιολικού σταθμού στη θέση «Αέρας – Αφεντικό», στην περιοχή Τυμπάνου, όπου η μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ήδη ορατή σε μεγάλο βαθμό και αναμένεται ολοκληρωτική για την περιοχή, αν το συγκεκριμένο έργο ολοκληρωθεί πλήρως, πολύ δε περισσότερο αν υλοποιηθούν και τα υπόλοιπα αδειοδοτημένα έργα.
Στις ανωτέρω αρνητικές συνέπειες να προσθέσουμε κι αυτή της παραχώρησης, με τη «βούλα» της πολιτείας και χάριν της εγκατάστασης και λειτουργίας των συγκεκριμένων «έργων» ΑΠΕ, του φυσικού και υδάτινου πλούτου μας (καλλιεργήσιμη γη, βουνά, νερά, βοσκότοποι, κ.λ.π.), με ότι αυτό συνεπάγεται για κάθε μορφή παραγωγικής διαδικασίας, που χωρίς τα συγκεκριμένα αγαθά δε δύναται να αναπτυχθεί, με επακόλουθες για όλους μας οικονομικές, κοινωνικές αλλά και για την ίδια την ύπαρξη και επιβίωσή μας συνέπειες.
Παράλληλα με τα παραπάνω έχει ήδη αναδειχθεί σε σημαντικό βαθμό η ανυπαρξία πραγματικών αντισταθμιστικών και ανταποδοτικών ωφελημάτων από τα συγκεκριμένα έργα, τα οποία, άλλωστε, ποτέ δε θα μπορούσαν να συγκριθούν με τον ανωτέρω παραχωρούμενο φυσικό και υδάτινο πλούτο και τις συνέπειες της παραχώρησης αυτής.
Αναδείχθηκε, επίσης, η ανεπάρκεια και αδυναμία των συγκεκριμένων πηγών ενέργειας να υποκαταστήσουν για διάφορους λόγους (στοχαστικότητα και μεταβλητότητα, αδυναμία αποθήκευσης, μη επάρκεια υδάτινων πόρων, κ.λ.π.) συμβατικές μορφές και να στηρίξουν αυτόνομα το εθνικό δίκτυο ηλεκτροδότησης ή, έστω, να συμβάλουν καθοριστικά στην κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών. Οι τελευταίες, μάλιστα, μετά την απόφαση της πολιτείας για απομάκρυνση του λιγνίτη, καλύπτονται κυρίως με το εισαγόμενο φυσικό αέριο και τις εισαγωγές λιγνιτικού και πυρηνικού ρεύματος από γειτονικές χώρες, δεδομένο που προκαλεί ενεργειακή εξάρτηση και αύξηση της τιμής της ενέργειας, καταδεικνύοντας, ταυτόχρονα και το ανώφελο της προκαλούμενης εξαιτίας και χάριν των ΑΠΕ περιβαλλοντικής καταστροφής.
Η ανωτέρω, μάλιστα, ανεπάρκεια των ΑΠΕ να ανταποκριθούν στο ρόλο τους και να δικαιώσουν τους υποστηρικτές τους αναδεικνύεται περισσότερο σε περιόδους κρίσεων (καύσωνες, χειμωνιάτικες κακοκαιρίες), κατά τις οποίες η ζήτηση σε ενέργεια αυξάνεται κατακόρυφα, με τη συμβολή, ωστόσο, των προωθούμενων και στη χώρα μας ΑΠΕ να είναι μηδαμινή (σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΑΔΜΗΕ, κατά τον τελευταίο καύσωνα κυμάνθηκε στο 5%, περίπου).
Τα παραπάνω, βέβαια, παρότι σήμερα αποτελούν επίσημα στοιχεία αρμόδιων αρχών και απόψεις ειδικών επιστημόνων, δεν πρόκειται να τα συναντήσουμε (γιατί άραγε;) σε κανένα από τα υπέρ της προώθησης των ΑΠΕ κείμενα, άρθρα, κ.λ.π., που κατά καιρούς κυκλοφορούν. Χαρακτηριστικό και πιο πρόσφατο παράδειγμα το τελευταίο «Δελτίο Τύπου» της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), που με περίσσιο θράσος και πριν ακόμα κατασταλεί η πύρινη και καταστροφική για ατομικές περιουσίες και δάση λαίλαπα, προσπαθεί να πείσει, σιωπαίνοντας για όλα τα παραπάνω, ότι τα αιολικά «πάρκα» σώζουν τα δάση!!! Κι αυτό τη στιγμή που είναι, πλέον, περισσότερο από ορατό ότι στην πράξη αποτελούν την αιτία για τεράστιες εντός αυτών – αλλά και γενικότερα – περιβαλλοντικές καταστροφές, άσκοπες και ανώφελες, που, ως ανθρώπινη δραστηριότητα, μάλλον συντελούν στην επίταση του φαινομένου της επικαλούμενης «κλιματικής αλλαγής» παρά το περιορίζουν.
Σε κάθε περίπτωση το σίγουρο είναι πως ο Δήμος Μουζακίου, με βάση όλα όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, σε τίποτα δεν ωφελείται από την περαιτέρω αδειοδότηση έργων ΑΠΕ στην περιοχή του. Αντίθετα, πολλά έχει να χάσει τόσο απ’ αυτά όσο και από την υλοποίηση των ήδη αδειοδοτηθέντων. Μήπως, λοιπόν, με αφορμή τις οχλήσεις που δέχεται, ήρθε και για το Δήμο Μουζακίου η ώρα να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα πως δε θα επιτρέψει παραπέρα άδειες έργων ΑΠΕ στα όριά του, προασπίζοντας με τον τρόπο αυτό το περιβάλλον αλλά και τον απαραίτητο για κάθε μορφή παραγωγικής διαδικασίας φυσικό και υδάτινο πλούτο του;
κε Δήμαρχε Μουζακίου τι λέτε;
Γιώργος Δ. Καραβίδας,
Δημοτικός Σύμβουλος (Ενωτική Πρωτοβουλία),
Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Μουζακίου.
