Ένας από τους πρωταγωνιστές του ηρωικού έπους του 1940 ήταν ο Δρακοτρυπιανός ήρωας και βετεράνο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου αείμνηστος Τασιάκο Νικόλαο του Δημητρίου Σημαιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού και τορπιλητής του ηρωικού Υποβρυχίου Παπανικολής εφιάλτη των Ιταλικών και Γερμανικών δυνάμεων
Ο ήρωας Τασιάκος Νικόλαος έφυγε από κοντά μας 21/12/2015 σε ηλικία 101 ετών.
Μετά τον πόλεμο τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον πολεμικό Σταυρό για εκτέλεση διακεκριμένης πράξης στο πεδίο της μάχης και στη συνέχεια βραβεύτηκε με πολλά μετάλλια από διάφορους Συλλόγους και θεσμικούς οργανισμούς και βέβαια από τον Μορφωτικό Σύλλογο του χωριού του την ΑΝΑΠΛΑΣΗ.σε ειδική εκδήλωση-
Τελευταία τιμήθηκε από την πολιτεία σε ειδική εκδήλωση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ,τον Νοέμβριο του 2014 όπου παρουσία του Υπουργού κ Δημήτρη Αβραμόπουλο και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης του απενεμήθη ο Σταυρός Αξίας και Τιμής Α Τάξεως για τις διακεκριμένες υπηρεσίες του προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Πατρίδα.
Μια από τις κορυφαίες στιγμές που βίωσε ο Δρακοτρυπιανός Σημαιοφόρος Νικόλαος Τασιάκος ως πλήρωμα του ηρωικού Υ/Β Παπανικολής ,ήταν η βύθιση μεγάλης Ιταλικής νηοπομπής ,που αποτελείτο από τρία ιταλικά οπλιταγωγά ,μέσα σε ιταλικά ύδατα στα Στενά του Οτράντο, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1940.
Η νηοπομπή μετέφερε όπλα και εφόδια ,προς ενίσχυση των ιταλικών δυνάμεων που μάχονταν κατά του Ελληνικού Στρατού ,κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου στα βουνά της Αλβανίας.
Ο ήρωας Νικόλαος Τασιάκος σε μια από της τελευταίες συνεντεύξεις το 2012 θυμάται.
Μετά κηρύχθηκε ο πόλεμος… «27 Οκτωβρίου του ’40 ήταν Κυριακή απόγευμα, ο δεύτερος κυβερνήτης του «Παπανικολή» μού έδωσε έναν κατάλογο για να ειδοποιήσω τα πληρώματα που ήταν έξω, λόγω Σαββατοκύριακου. Δευτέρα πρωί, μας κάλεσε ο κυβερνήτης Μίλτων Ιατρίδης και ετοιμαστήκαμε για πόλεμο, εφοδιαστήκαμε με τορπίλες μάχης, πυροβόλα, βόμβες. Ο κυβερνήτης μας ρώτησε αν κάποιος θέλει να μείνει έξω, στη στεριά. Δεν έφυγε κανείς. Πετάξαμε τα καπέλα μας, με συναισθήματα οργής, αλλά και χαράς συνάμα.
Ηλίας Μπάλλας
