Ο πόνος του ανθρώπου είναι σιωπηλός, όταν παλεύει μόνος.
«Εμένα δεν με αφορά, δόξα τω θεώ…» έλεγε συχνά, όλο και πιο συχνά όσο πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, καθώς γνώριζε ότι ο μικρός κόσμος της ισορροπίας είναι εύκολο να σπάσει. Γιορτή της αγάπης και της οικογένειας. Ζεστασιά και θαλπωρή. Τραγούδι και χαρά. Ευχές και χαμόγελα. Ελπίδα για μια καλύτερη χρονιά. Η γέννηση του Χριστού. Μια καινούργια αρχή. Πόσοι δοξάζουν μ’ έναν κρυφό φόβο στην ψυχή τους την τύχη και τον Θεό που δεν τους δοκιμάζει; Μα αρκεί κάποιος να σηκώσει το βλέμμα του, να ορθώσει το πρόσωπό του, όπως το λέει και η λέξη «Άνθρωπος» και να δει πως η ίδια τύχη δεν είναι δώρο και σε άλλους ανθρώπους σαν κι αυτόν. Η αρρώστια χτυπάει τυφλά. Κι αν πλήξει μικρά παιδιά φτιαγμένα από ζωή μονάχα; Αν πλήξει παιδικές ψυχές που δεν ξέρουν τι θα πει φόβος, που γι’ αυτά τα όνειρα δείχνουν μονάχα τον δρόμο; Πώς βλέπεις ένα παιδί να μαραζώνει; Πώς σφίγγεις το χέρι και δίνεις κουράγιο; Πόση δύναμη άραγε χρειάζεται, πόση υπέρβαση για να δώσεις δύναμη σ’ εκείνον που σε χρειάζεται; Πού βρίσκεις το χαμόγελο; Ποια πηγή αναβρύζει θέληση;
«Εμένα δεν με αφορά…». Πόσο άδεια ακούγεται αυτή η φράση! Γνωρίζω γονείς που ο καρκίνος τούς στέρησε τα παιδιά τους. Γνωρίζω άλλους που παλεύουν με αξιοπρέπεια. Έχω γνωρίσει παιδιά που νίκησαν την αρρώστια με την στήριξη πραγματικών Ανθρώπων και τώρα είναι γεμάτα ζωή. Μα αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να μένουν μόνοι στον αγώνα τους. Ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί στην θέση τους. Ο καθένας πρέπει να κλείσει τα μάτια του και να αναρωτηθεί πώς θα ήταν αν βρισκόταν στην θέση τους και να σκεφτεί.
Τις ημέρες ετούτες της Αγάπης έχουμε όλοι χρέος ηθικό να έρθουμε στην θέση του άλλου που υποφέρει και να σηκώσουμε λίγο από το δικό του βάρος. Είναι ωραίος ο αγώνας που γίνεται για τα παιδιά. Είναι μεγάλη δύναμη για τους γονείς τους ακόμη και η πιο μικρή προσφορά. Είναι σίγουρα πιο εύκολη η ζωή, όταν δεν νιώθεις μόνος. Κι όσοι συνάνθρωποί μας πονούν και βλέπουν τα παιδιά τους να σβήνουν έχουν κάθε μέρα ανάγκη την βοήθεια όλων μας. Ο εθελοντισμός είναι απόδειξη ανωτερότητας.
Ο Σύλλογος γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «ΦΛΟΓΑ» θα βρίσκεται σε περίπτερο της Παυσιλυπούπολης από τις 24 Δεκεμβρίου 2016 έως και 6 Ιανουαρίου. Ένα περίπτερο που όλοι μας θα πρέπει να σταθούμε για λίγο και να βοηθήσουμε.
Δεν πρέπει λοιπόν να λέμε εθελοτυφλώντας: «Εμένα δεν με αφορά…». Πρέπει να κοιτάμε στα μάτια τους ανθρώπους που αγωνίζονται και να λέμε: «Μην φοβάστε! Είμαι κι εγώ εδώ!…»
Βαγγέλης Ντελής
Φιλόλογος – Συγγραφέας
