Της Σοφίας Τόλια Δικηγόρου, Προέδρου ΝΟ.Δ.Ε. και μέλους της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας.
Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ή για να ακριβολογούμε η επικράτηση του Τσίπρα καθαυτού στις 20 Σεπτεμβρίου σε συνδυασμό και με την πρωτοφανή αποχή του εκλογικού σώματος από την εκλογική διαδικασία, που κατά την προσωπική μου εκτίμηση αποτελεί μείζον πολιτικό ζήτημα, που σείει τα θεμέλια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, ανέδειξαν τα συσσωρευμένα προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας και την ανάγκη αυτής για ανανέωση και επαναπροσδιορισμό.
Η μεγάλη ιστορική αυτή παράταξη ήταν και παραμένει ακόμη σημαντικός διαμορφωτής των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Διαχρονικά η Νέα Δημοκρατία ήταν αυτή που ελάμβανε δύσκολες αποφάσεις και έβγαζε τη χώρα από αδιέξοδα. Αμέτρητα τα καλά της, με πρώτο την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) αλλά και με αρκετά λάθη και παραλείψεις στη διαδρομή της.
Τα σοβαρότερα λάθη της φρονώ ήταν η σταδιακή απομάκρυνσή της από τη μεσαία τάξη, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και τη λιτότητα που αυτή κόμιζε μαζί της, η αδυναμία της να χτυπήσει τη διαφθορά (τους «περίφημους» νταβατζήδες από εποχής Κώστα Καραμανλή) ενώ συνεχώς το υποσχόταν, η μετεξέλιξή της σε μνημονιακό κόμμα, τα Ζάππεια που χάθηκαν στην πορεία, η ιδεολογική της σύγχυση και η μη ανανέωση του στελεχιακού της δυναμικού. Η επί μακρόν παραμονή των ίδιων προσώπων στο προσκήνιο της κεντρικής και τοπικής πολιτικής σκηνής, ασχέτως της προσφοράς τους, που δεν αμφισβητείται, έστρεψε πολλούς ψηφοφόρους εναντίον και δικαιολογημένα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό προς πάσα κατεύθυνση, και είναι νόμος της φύσης, ότι, όσο πετυχημένος και να είναι κανείς, έρχεται η στιγμή της φθοράς. Τη σκυτάλη πρέπει να την παραλάβουν νέοι, καταξιωμένοι και αυτοδημιούργητοι, με έρεισμα στην τοπική κοινωνία, με πολιτικό λόγο, που βιώνουν την καθημερινότητα και τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και δεν τα μαθαίνουν εκ του μακρόθεν ή τα Σαββατοκύριακα στις επισκέψεις τους. Η ήττα του Σεπτεμβρίου οφείλεται κατά πολύ στην παραπάνω κρίση. Γιατί κακά τα ψέματα και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώθηκε, έγινε μνημονιακή παράταξη, εφαρμόζει φορομπηχτική πολιτική και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά ο κόσμος τον ξαναεμπιστεύτηκε. Και αυτό που εμπιστεύτηκε ήταν το πρόσωπο του Τσίπρα, το νέο, το άφθαρτο, το απαγκιστρωμένο από μηχανισμούς και παραγοντισμούς.
Ο νέος Πρόεδρος που θα προκύψει στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να τα αλλάξει όλα, εάν επιθυμεί να οδηγηθεί η παράταξή μας στα ποσοστά του παρελθόντος και στη διακυβέρνηση της χώρας μας. Η ΝΔ είναι ένα μεγάλο φιλοευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα και αυτό το brand name οφείλει να διατηρήσει. Ο νέος Πρόεδρος επιβάλλεται να προβεί σε ανανέωση ιδεών και προσώπων, να αποκοπεί από τις κακές πρακτικές του παρελθόντος και να ξαναχτίσει την επικοινωνία με τα παραγωγικά στρώματα της κοινωνίας και με τη νεολαία.
Οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του πατριωτισμού, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, των ίσων ευκαιριών και της αξιοκρατίας.
Οφείλει να πείσει τους πολίτες να ξαναεμπιστευτούν την πολιτική και να ασχολούνται με αυτή.
Οφείλει να αγωνιστεί για ένα μικρότερο και σύγχρονο κράτος απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις του σήμερα.
Οφείλει να ενισχύσει τις ιδιωτικές δυνάμεις και την επιχειρηματικότητα, για να φέρει την ανάπτυξη.
Οφείλει να έχει το κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, να αφουγκράζεται τους πολίτες, τους νέους, τους άνεργους, τους αγρότες, τους επιστήμονες και να μην είναι περιχαρακωμένος ανάμεσα σε λίγους και εκλεκτούς.
Οφείλει να εξαφανίσει τις ιδιοκτησιακές αντιλήψεις που έχουν κάποιοι για το κόμμα μας.
Μόνο έτσι θα επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Και ίσως τώρα να είναι η τελευταία ευκαιρία.
