Στον χάρτη ως Αθαμανικά όρη αναφέρεται το ορεινό συγκρότημα ανάμεσα στον Άραχθο και τον Αχελώο. Αρχή τους στα νότια το Βουλγαρέλι και τέλος στα βόρεια ο Λάκμος (Περιστέρι). Τα Αθαμανικά όρη αποτελούν δυσπρόσιτα τείχη για ανθρώπους και άνεμους. Η οχύρωση έχει τρία επάλληλα τείχη. Πρώτο τα Τζουμέρκα, μεσαίο την Κακαρδίτσα με την προέκτασή της τον Κρυάκουρα, το σύνορο μεταξύ Ηπείρου και Θεσσαλίας. Προς τα Τρίκαλα, τελευταίο τείχος η Σκλίβα, η Κουρούνα και η Μακριά Ράχη (ή Πλουν).
Το τείχος των Αθαμανικών αποκρούει τις επιθέσεις των έμφορτων υδρατμών δυτικών ανέμων, μειώνοντας τις βροχοπτώσεις στην Θεσσαλία. Στο κεντρικό τμήμα του τείχους υπάρχει κάθετος συνδετήριος ορεινός όγκος με τις κορυφές Τσιγγόρι και Παχτουρνιάσκα που χωρίζουν την κοιλάδα του Παχτουρίου από αυτήν της Αθαμανίας (ή Μουτσάρας), στην συνέχεια ο αυχένας Σούφλα που ορίζει την κοιλάδα της Νεράιδας ανάμεσα στην Φούρκα και τον Κρυάκουρα. Δυτικότερα ενώνεται με τα Τζουμέρκα με τον αυχένα Αυτί που χωρίζει την κοιλάδα των Μελισουργών απ’ αυτή των Θεοδώριανων.
Η ανάβαση στην Παχτουρνιάσκα απαιτεί πολύωρη πορεία και στο τέλος αναρρίχηση. Πάνω από 5 ώρες από το Παχτούρι, περισσότερες από 4 από το Αρματολικό. Παλαιότερα είχαμε προσπαθήσει από την Αθαμανία αλλά αποτύχαμε. Φθάνοντας στο δυτικό άκρο της Παχτουρνιάσκας μας περίμεναν κάθετες πλάκες προσπελάσιμες μόνο από έμπειρους αναρριχητές. Ο ηττημένος όμως πεισμώνει. Ντόπιοι μας ανέφεραν πέρασμα κάπου ανάμεσα στον γκρεμό που αποτελεί όλη η δυτική πλευρά της Μακρυάς Ράχης.
Με δύο τζιπ περάσαμε μέσα από το Μουτσαρίτικο ρέμα, σύντομα αφήσαμε τα οχήματα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μέσα από το δάσος. Οι ξυλοκόποι απουσίαζαν λόγω τριημέρου αλλά η δουλειά τους ήταν εμφανής μέσα στο δάσος. Μόνο ένα κοπάδι αγελάδες μας υποδέχθηκε. Κερδίζουμε ύψος, φθάνουμε σε ξέφωτο, το χόρτο πυκνό και ψηλό γίνεται σύμμαχος του ανήφορου.
Πλησιάζουμε τους γκρεμούς της Μακρυάς Ράχης που αγριεύουν κατά την συμβολή της με την Παχτουρνιάσκα. Η αμφιβολία μας ζώνει. Πέρασμα εδώ, απίθανο! Σαθρά πετρώματα θρυμματίζονται από το νερό και τον άνεμο, σχηματίζουν σάρες εκατοντάδων μέτρων, λευκές φλοκάτες που ζεσταίνουν την πλούσια πράσινη μοκέτα της άθικτης βοσκής.
Να όμως που αντικρίζουμε σχισμή στα βράχια, ορμάμε σαν τα αγριοκάτσικα που μας παρακολουθούν αθέατα. Με μικρή βοήθεια από τα χέρια μας φθάνουμε στην ράχη. Σε λίγο θα περάσουμε το Τρύπιο Λιθάρι, μια δολίνη ίδιο χωνί ντελάλη. Ανεβαίνουμε στο πρώτο Πύργο από τους τρεις που αποτελούν την κορυφή της Παχτουρνιάσκα. Την άφιξή μας, μετά 4 ώρες πορείας και 6,5 χιλιόμετρα διαδρομής, την αναγγέλλουν τα αστραπόβροντα της καταιγίδας που μαίνεται ήδη απάνω από την Μεσοχώρα. Ούτε σκέψη για τον δεύτερο Πύργο, όσο για τον τρίτο, αυτόν τον αφήνουμε τρόπαιο σε άριστους αναρριχητές.
Κάλιο βροντές από ψηλά παρά από χαμηλά. Ένας σεισμός άμα τύχει εδώ θα γίνουμε κοτρώνες στις σάρες που ζώνουν την κορυφογραμμή και από τις δυο πλευρές. Μια κορυφογραμμή που κάθε χρόνο στενεύει, θρέφοντας τις σάρες προς Παχτούρι και Αθαμανία.
Ροβολάμε στον κατήφορο μπας και γλιτώσουμε από την καταιγίδα. Μες την αντάρα νομίζουμε ότι μας πετροβολά η θρυμματιζόμενη κορυφή. Όχι είναι η καταιγίδα που ξεσπά με άφθονο χαλάζι. Που να ‘ναι η σχισμή που διαβήκαμε κατά το ανέβασμα; Ακολουθούμε από ένστικτο την μορφολογία του εδάφους και κατεβαίνουμε πολύ πιο άνετα από την ανάβαση. Τυχεροί, μέσα στον ορυμαγδό της καταιγίδας βρήκαμε στο σωστό μονοπάτι. Όντως από εδώ περνούν με ασφάλεια ακόμα και ζώα με φορτίο.
Σύντροφος μας τώρα η βροχή, δεν μας επιτρέπει να μαζέψουμε νάνες, δεν μας αποχωρίζεται ούτε και όταν φθάσαμε στα αυτοκίνητα, μούσκεμα μέχρι το εσώρουχο. Τα ρυάκια ζωντανεμένα κυλούν στον κατήφορο. Το ποτάμι αγριεμένο, θολό, φουσκωμένο, απειλητικό για τα 4 Χ 4. Η τεχνολογία θα νικήσει το Μουτσαρίτικο ρέμα αλλά δεν μπορεί να μας στεγνώσει. Στην ταβέρνα της Αθαμανίας απλώνουμε τα ρούχα μας ως μπριτζόλες στα κάρβουνα και το παγωμένο στομάχι μας το ζεσταίνουμε με το υπέροχο ζυγούρι Μουτσάρας.
Σε πολλούς χάρτες το συγκρότημα Τσιγκόρι – Παχτουρνιάσκα αναφέρεται και ως Δοκίμι. Το όνομα είναι άγνωστο στο Παχτούρι και την Αθαμανία, μάλλον λάθος κάποιου γεωγράφου που αναπαράγεται σε νεώτερους χάρτες. Στην Αθαμανία την Παχτουρνιάσκα την αποκαλούν Μαμαλί. Επίσης το Τσιγκόρι (1973μ) είναι η κορυφή ανατολικά των τριών πύργων της Παχτουρνιάσκας, πάνω από το Αρματολικό. Περιήγηση στο διαδίκτυο δείχνει ότι ανάβαση από την Αθαμανία μάλλον είναι η πρώτη από ορειβατικό σύλλογο. Σίγουρα είναι η συντομότερη και ομορφότερη.μας αυτή διήρκησε την πρώτη μέρα 11 ώρες και τη δεύτερη μέρα, 8 ώρες. Συγκεντρώσαμε 2.935 μέτρα ανάβασης και 1.800 μέτρα κατάβασης.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ Σ.Π.ΟΡ.Τ.
Το Σαββατοκύριακο 22-23/6 θα ανεβούμε στην κορυφή Καλόγηρος του Ολύμπου, ξεκινώντας από τη θέση «Πριόνια» του Λιτοχώρου. Πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας μπορείτε να πάρετε από τα γραφεία του συλλόγου – Ομήρου 6, κάθε βράδυ Παρασκευής από τις 9 έως τις 10. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας μας είναι: www.trikalasport.gr και στο τηλέφωνό μας 2431072077.
