Μετέωρα ξανά. Κυριακή των Βαιων. Με την άνοιξη να επελαύνει. Οι απόκρημνοι γκρίζοι βράχοι χαμογελούν στο άσπρο των ανθέων της κορομηλιάς και το ρόδινο της κουτσουπιάς. Στα πιο απίθανα σημεία τους πρασινίζει το χορτάρι, εκεί που κανένας αναρριχητής δεν μπορεί να προσεγγίσει. Αλήθεια, που είναι το πολύχρωμο πλήθος των ανθρώπων που σκαρφαλώνουν συνήθως στα βράχια; Σήμερα η απουσία τους είναι αισθητή.
Αντίθετα, η δική μας πολυάριθμη παρουσία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη στην πλατεία του Καστρακίου. Ενισχυμένη με φίλους από τα Γιάννενα και τη Λάρισα, η ομάδα μας φτάνει τα 26 άτομα.
Θα ακολουθήσουμε μια ξεχωριστή πορεία, χωρίς σήμανση στο μεγαλύτερο μέρος της, για να περάσουμε ανάμεσα σε μερικά από τα πιο απόκρημνα βράχια. Είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε μια άγνωστη πλευρά των Μετεώρων, αόρατη από το οδικό δίκτυο που συνδέει τα μοναστήρια.
Ξεκινώντας από το κέντρο του χωριού ανηφορίζουμε μέχρι το «Αδράχτι». Είναι ένας εντυπωσιακότατος βράχος, που μοιάζει με πανύψηλο οβελίσκο. Ορατός από το Καστράκι, αποτελεί αναρριχητική πρόκληση. Από εδώ στρίβουμε αριστερά κατηφορίζοντας για λίγο μέχρι τη ρίζα του βράχου «Άλυσσος» και στη συνέχεια ανεβαίνουμε απότομα στο πέρασμα ανάμεσα στα βράχια «Σουρλωτή» και «Μόδι».
Από εδώ ακολουθεί μια πολύ απότομη κατάβαση σε στενό πέρασμα. Για λόγους ασφάλειας χρησιμοποιούμε σχοινί που δίνει την ευκαιρεία ενός μικρού ραπέλ. Αν και αυτό καθυστερεί πολύ την πορεία μας, είναι μια μάλλον ευχάριστη έκπληξη για την ομάδα μας που πραγματικά το διασκέδασε. Βέβαια οι δυσκολίες της κατάβασης προς τον βράχο της «Σφίγγας» δεν σταματούν εδώ αφού συνεχίζουμε σε μικρό φαράγγι που κόβεται απότομα σε αρκετά σημεία του.
Μόλις φτάσει και ο τελευταίος της ομάδας στην πάτο του φαραγγιού, στρίβουμε αριστερά για να βρεθούμε σύντομα μπροστά στο τείχος του τεράστιου βράχου με όνομα «Άγιο Πνεύμα». Στην ουσία έχουμε κάνει μια κυκλική πορεία γύρω από τη «Σουρλωτή».
Παρακάμπτουμε τον βράχο έχοντας δεξιά τις αισθητά χαμηλότερες «Κουμαριές». Φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο του περάσματος, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε για λίγο απολαμβάνοντας το θέαμα της μονής Ρουσάνου, όπως αιωρείται θεμελιωμένη πάνω στον ψηλόλιγνο βράχο.
Ακολουθώντας πορεία παράλληλη προς τον δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι, αλλά πολύ ψηλότερα πάνω από αυτόν, ανάμεσα σε πρεμνοφυή βλάστηση, ανεβοκατεβαίνουμε στο μονοπάτι με την αραιή σήμανση μέχρι το σημείο που συναντά τον δρόμο.
Από εδώ συνεχίζουμε σε άλλο μονοπάτι μέσα σε δάσος βελανιδιάς που ανηφορίζει με ανατολική κατεύθυνση για να στραφεί στη συνέχεια νότια κατηφορίζοντας προς την πόλη της Καλαμπάκας. Αριστερά μας η πανήψυλη «Άλυσσος», με περάσματα που κάποτε πρέπει να εξερευνήσουμε.
Συναντάμε αριστερά μας τη διασταύρωση για τη μονή της Αγίας Τριάδας που αφήνουμε συνεχίζοντας για την Καλαμπάκα την οποία παρακάμπτουμε ακολουθώντας μονοπάτι που περνά κάτω από τον βράχο της «Αγιάς» και από εκεί στον διάτρητο βράχο με όνομα «Αμπάρια». Είμαστε πλέον πολύ κοντά στο Καστράκι, όπου φτάνουμε μετά από μια πορεία που πλησίασε τις 5 ώρες μαζί με τις απαραίτητες στάσεις.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ο Σύλλογος Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων εύχεται στα μέλη και στους φίλους του καθώς και σε όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας Καλή Ανάσταση. Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας στα γραφεία του συλλόγου – Ομήρου 6, κάθε βράδι Παρασκευής από τις 9 έως τις 10. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας μας είναι: www.trikalasport.gr και στο τηλέφωνό μας 2431072077.
