«Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα…Ομπρός παιδιά ..σπρώχτε με γόνα και με στήθος να την βγάλουμε(την Καρδίτσα) από τη λάσπη. Δέστε ακουμπάμε πάνω σας ομοαίμακτοι αδελφοί….» (Αγγ. Σικελιανός, με μικρή παράφραση: όπου Ελλάδα Καρδίτσα).
Η Καρδίτσα πόλη αιώνων, η καρδιά του κάμπου, που με αγώνες των αγροτών πέταξε τη λάσπη πάνω από το δέρμα και τις καρδιές τους, στις αρχές του 20ου αιώνα με την εξέγερσή τους κατά των τσιφλικάδων. Κέρδισαν λίγα μέτρα γης που ήταν το βιος τους, η μοίρα τους. Κέρδισαν με ιδρώτα και αίμα (κατά κυριολεξία) και ακόμα λίγα μέτρα γης, απόκτησαν δικαιώματα, μόχθησαν και καλλιέργησαν τον ευλογημένο αυτόν τόπο και με τον καιρό αιμοδότησαν τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις της πόλης, που έγινε μία πόλη ζωντανή και βιώσιμη. Και να παρλάτες, και να θηριώδη ποσοστά εκλογής των τοπικών αρχόντων (Δημάρχου και Περιφερειάρχη), και να οι «επί τόπου» σε κάθε ασήμαντο για τους πολλούς γεγονός. Μία βροχόπτωση 15 ωρών (πόσες φορές έχει ξαναγίνει αυτό στο διάβα των δεκαετιών στην περιοχή μας;) ήταν αρκετό για να μετατραπεί το κέντρο της πόλης και οι αγροτικές καλλιέργειες σε απέραντη λίμνη και κάτω από τόνους λάσπης να θαφτούν όνειρα, ελπίδες, κόποι και θυσίες μίας ζωής. Κυρίως όμως, να ταφούν η αξιοπιστία και η ικανότητα των αρμοδίων να προστατέψουν τις ζωές και την περιουσία των δημοτών, των επαγγελματιών και των αγροτών.
Οι φράσεις που γράφτηκαν στον τύπο, ότι η πόλη και ο Νομός έγιναν «κόλαση του Δάντη» ή «εικόνες αποκάλυψης» δεν μπορούν να αποδώσουν και να αποτυπώσουν το μέγεθος της καταστροφής, του πόνου, της απελπισίας, αλλά και της οργής και της αγανάκτησης για την εκκωφαντική σιωπή και απουσία ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ, του κρατικού μηχανισμού, της Περιφέρειας, του Δήμου. Και οι θεσμοί; Oι υπηρεσίες, οι δομές του τεχνικού προσωπικού; Οι υποδομές; Τα οχήματα και τα μηχανήματα; Γιατί δεν εμφανίστηκαν ποτέ; Εντάξει, το γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής, της κατάρας του πελατειακού κράτους, των φίλων και των κολλητών στους οποίους «δίνονται οι δουλίτσες» με τα έργα να μη λειτουργούν ή να υπολειτουργούν και να αδυνατούν να προασπίσουν αγαθά, κυρίως τη ζωή και την περιουσία ΟΛΩΝ των δημοτών. Όταν ακούμε Περιφερειάρχη ή Δήμαρχο να ομιλεί για «έκτακτα φαινόμενα», αγανακτούμε για τον εξής απλούστατο λόγο: οι υποδομές και τα αντιπλημμυρικά έργα εκπονούνται ακριβώς για τέτοια φαινόμενα και οι τοπικοί άρχοντες ακριβώς σε τέτοιες έκτακτες (πόσο έκτακτες είναι όμως μία Φθινοπωρινή βροχόπτωση, όσο μεγάλη και αν είναι, όταν μάλιστα ολόκληρη η χώρα περίμενε ανάλογα φαινόμενα σε πολλές περιοχές της και η μετεωρολογική υπηρεσία είχε στείλει σχετική ενημέρωση;) περιστάσεις αναδεικνύουν τις ικανότητές τους, το θάρρος τους, την ειλικρίνειά τους, τον ανθρωπισμό και αλτρουϊσμό τους απέναντι στους δημότες που πλήττονται, καταστρέφονται, εξαφανίζονται κυριολεκτικά μέσα σε λίγες ώρες περιουσίες και επιχειρήσεις, που χρειάστηκαν για να στηθούν και να βιοπορίσουν δεκαετίες.
Γνωρίζουμε για τα μπαζωμένα ρέματα, γνωρίζουμε για αντιπλημμυρικά έργα που δεν έγιναν, γνωρίζουμε ότι προειδοποιήσεις γράφτηκαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους (αλήθεια η σειρήνα της κεντρικής πλατείας γιατί δεν λειτούργησε;), γνωρίζουμε ότι σαθρές υποδομές δεν άντεξαν την ορμή του νερού, όμως για να αντέξουν δεν κατασκευάστηκαν; Οι ευθύνες είναι τεράστιες, κολοσσιαίες, απαράγραπτες, γραμμένες πλέον στη συλλογική συνείδηση των συμπολιτών μας, είτε επαγγελματιών είτε αγροτών είτε νοικοκυρών, και είναι βέβαιο ότι δεν θα σβήσουν σύντομα. Κυρίως όχι τόσο για το ότι αγνοήθηκε παντελώς κάθε προληπτικό μέτρο (π.χ. γιατί δεν έγινε ανάχωμα στο γνωστό σημείο το οποίο αποτελεί από δεκαετίες η πληγή της πόλης με τη μεταφορά αδρανών υλικών, κάτι που επαναλήφθηκα το 1994 χωρίς να πνιγεί η πόλη;), αλλά γιατί από την Παρασκευή το βράδυ και επί 3 ½ μέρες ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ από το κράτος, την Περιφέρεια και τον Δήμο δεν υπήρχε στη πόλη. Δεν εμφανίστηκε κανείς για να συμπαρασταθεί στους πληττόμενους συνανθρώπους μας, που πνιγμένοι, άϋπνοι, τρομαγμένοι, σε κατάσταση σοκ για την καταστροφή του βιος τους, χρειαζόταν μία ζεστή κουβέντα, μία ανθρώπινη παρουσία, ένα σφίξιμο του χεριού και μία υπόσχεση ότι θα γίνει το καλύτερο για τον περιορισμό των ζημιών. ΚΑΝΕΝΑΣ!!!!
Μόνο το κλιμάκιο του Σύριζα από το Σάββατο το βράδυ, με φακούς τριγύριζε σαν φάντασμα μέσα στη πόλη. Κοβόταν η ανάσα τους με όσα έβλεπαν, μία διαρκής καταστροφή των πάντων. Και να απουσιάζουν εκκωφαντικά αυτοί που ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται πρώτοι δίπλα στους καταστραμμένους για να ακούσουν το «ατέλειωτο μοιρολόι του κάμπου».
Και τώρα τι γίνεται; Πως θα δημιουργηθεί από την αρχή η πόλη, η αγροτική ζωή, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά, οι υποδομές, και πως θα επιστρέψει η ελπίδα ότι μπορεί να ξαναλειτουργήσει η παραγωγική μηχανή της πόλης και του Νομού μας; Χρειάζονται πολλά και γενναία μέτρα και μάλιστα …χθες. Όμως ανακοινώθηκαν μέτρα ελάχιστα και δειλά, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν με ικανοποιητικό τρόπο το μέγεθος των ζημιών, που συνιστούν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Είναι αδιανόητο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, να ανακοινώνει ότι θα εφαρμοστεί στη Καρδίτσα το σχέδιο «Εύβοιας», οι άνθρωποι της οποίας ακόμα περιμένουν τη βοήθεια και τις αποζημιώσεις. Ούτε τα 600 ευρώ για νοικοκυριά ούτε οι 5 ή 8 χιλιάδες ευρώ για τις επιχειρήσεις (με ζημίες 50-200 χιλιάδες) ως άμεση βοήθεια θα μπορέσουν να καλύψουν κάτι από τις ζημιές. Εδώ, απαιτείται αποζημίωση κατά τρόπο στοχευμένο και εξατομικευμένο, δηλαδή ανάλογα με το εύρος και τη ζημιά της επιχείρησης να δοθεί η αντίστοιχη αποζημίωση. Η οριζόντια πρόβλεψη του νόμου, για όλους 8.000 ευρώ, στην περίπτωση της Καρδίτσας είναι ακατανόητη, δειλή, στα όρια της κοροϊδίας για το μέγεθος της καταστροφής. Διαφορετικά δεν μπορεί να ξαναστηθεί η παραγωγική μηχανή στα πόδια της, και ο νομός από «δευτεραθλητής θα γίνει πρωταθλητής στη φτώχια και την ανεργία» οριστικά και δια βίου.
Οι ζημιές υπερβαίνουν τα 300 εκ. ευρώ (άλλοι ομιλούν για 1 δις) και η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα 25-30 εκ. ευρώ, κυρίως προς τους δήμους για τις υποδομές. Ας μην κοροϊδευόμαστε, απαιτείται συναίσθηση καθήκοντος και ευθύνης ΟΛΩΝ απέναντι στην Καρδίτσα (πόλη και νομό), κυρίως από τους κυβερνώντες που έχουν τα κλειδιά των ταμείων και που με δικές τους αποφάσεις θα δρομολογηθεί ό,τι αποφασιστεί.
Μέτρα προστασίας και ανακούφισης για το νομό αποτελούν, η άμεση ανάγκη ταφής των θανατωμένων από την πλημμύρα ζώων, λόγω κινδύνου μολυσματικών ασθενειών στην κοινότητα, και αυτό μπορεί να γίνει με τη συνδρομή της Κτηνιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και των επιστημόνων της. ΄Αμεση παύση των πλειστηριασμών των κατοικιών και περιουσιών ΟΛΩΝ των κατοίκων του Νομού, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για 3 χρόνια τουλάχιστον. Πρόβλεψη για μη επιστρεπτέες ενισχύσεις. ΄Ατοκα δάνεια σε επιχειρήσεις και αγρότες για να σταθούν στα πόδια τους, και πολλά άλλα που θα εξειδικεύσουμε τις επόμενες μέρες.
Αλήθεια, σε τι ύψος εκτιμά τις ζημιές η κυβέρνηση; Να μας το πει χωρίς αλχημείες, γιατί στις ζημιές όπως και στα μαθηματικά, δεν μπορείς να κλέψεις. Και ο κ. Μητσοτάκης στην Καρδίτσα δεν άκουσε κανέναν, μόνο φίλους και κολλητούς, δεν αποδείχθηκε σοφός, αφού δεν μπόρεσε να ακούσει την κραυγή και τον πόνο των ανθρώπων, αφού αγνόησε το ρητό του Επίκτητου: «΄Εχεις δυό αυτιά αλλά ένα στόμα.΄Ακου δυό φορές και μίλα μία».
