Τσίγκας Μουζάκι Καρδίτσας

Προσφυγικό ζήτημα: Ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω

«ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ ΄Ελλην, ουκ ένι δούλος ή ελεύθερος…πάντες εις εστέ» (Απόστολος Παύλος Επιστολή προς Γαλάτες κεφ.γγ΄ 28 επ.).

Η περιοχή της Καρδίτσας γίνεται πηγή ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους πονεμένους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες που βρέθηκαν στα μέρη μας. Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης των Καρδιτσιωτών είναι συγκινητικές, και αποδεικνύουν ότι δεν ξεχνούν ότι περασμένες δεκαετίες βρέθηκαν είτε οι ίδιοι είτε συγγενείς τους στην ίδια περίπου θέση, που ξενιτεύονταν για μία θέση στον ήλιο, για την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. Αλήθεια πόση δύναμη μπορεί να έχει ο άνθρωπος όταν σε ηλικία μόλις 11 και 12 ετών ξεριζώνεται από τις πατρικές τους εστίες, διασχίζει χώρες και θάλασσες και φορτωμένος «μπαγάζια» με βάρος πολλαπλάσιο το δικού του εμφανίζεται σε εθνικούς οδούς, σε αγρούς και αύλακες της περιοχής μας; Πόση αντοχή μπορεί να έχουν άνθρωποι από τα ίδια μέρη, στα οποία πριν λίγο καιρό διαβίωναν υπό κοινωνικές, οικονομικές και οικογενειακές συνθήκες ικανές και κατάλληλες για τη διαβίωση των ίδιων και των παιδιών τους, και σήμερα που τα σπίτια τους έχουν εξαφανισθεί από προσώπου γης, οι περιουσίες τους έχουν εξανεμιστεί, οι συγγενείς τους έχουν χαθεί, το παρόν και το μέλλον τους το έχουν κατασπαράξει τα συμφέρονται των ισχυρών της γης, και το μέλλον τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον ανθρωπισμό μας;

Πρέπει να έχουν τη δύναμη που θα την αντλούν από τα δικά μας ανθρωπιστικά αισθήματα απέναντί τους, από την αντίστασή μας στις κραυγές μίσους, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας.

Η Καρδίτσα δίπλα στη Μυτιλήνη, τη Σάμο την Ελλάδα ολόκληρη ενισχύσει την ανθρωπιστική ματιά στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, ενός ζητήματος με πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διαστάσεις και συνέπειες. Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι όσο στη Συρία ο εμφύλιος μαίνεται, όσο οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται, όσο το ISIS τρομοκρατεί, όσο η πείνα και ο θάνατος θερίζουν, κανείς δεν έχει το δικαίωμα στην αυταπάτη πως κάποιοι άνθρωποι θα σταματήσουν να εγκαταλείπουν έστω και αυτά τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει αναζητώντας καταφύγιο στη Δύση. Σ’ αυτούς ας προστεθούν οι ανέστιοι του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οι τρομοκρατημένοι Βορειοαφρικανοί και οι χιλιάδες οικονομικά εξαθλιωμένοι του Πακιστάν, είναι τέτοιος ο ανθρώπινος όγκος αυτού του ποταμιού, ώστε κανένα συρμάτινο ή τσιμεντένιο τείχος δεν θα μπορέσει ποτέ να το σταματήσει.

Γιατί το «ποτάμι της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης» δεν σταματά από φθαρτά υλικά μίσους και απανθρωπιάς, γιατί απανθρωπιά, πέραν των άλλων, είναι σ’ αυτό το τρομακτικό φαινόμενο το να κοιτά ο καθένας την αυλή του, πιστεύοντας ότι έτσι θα την καταστήσει απρόσιτη και αλώβητη, μόνο ανιστόρητος και ανόητος μπορεί να χαρακτηριστεί. ΄Ολοι οι ειδικοί καθημερινά αναγγέλλουν ότι αυτό το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αυτό το ποτάμι δεν ανακόπτεται, δεν αναχαιτίζεται, όπως επίσης δεν μπορεί να περάσει από το στόμιο ενός μπουκαλιού, μιας και σε αυτή την περίπτωση αυτό που στο τέλος θα σπάσει είναι το ίδιο το ήδη εύθραυστο μπουκάλι, όπως χαρακτηριστικά γράφηκε σε ένα δημοσίευμα.

Εμείς οι Έλληνες Καρδιτσιώτες επιβάλλεται σταθερά να επιδεικνύουμε αλληλεγγύη και ανθρωπισμό στα θύματα του πολέμου, να συνεχίσουμε να ενισχύουμε τη μη ξενοφοβική στάση μας απέναντι στους πρόσφυγες, γιατί μόνο έτσι θα στερήσουμε από τους κήρυκες του μίσους να επιβάλλουν στην κοινωνία τα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Μία κοινωνία που λειτουργεί χωρίς φόβο και ανασφάλεια έχει περισσότερες δυνατότητες να σκεφθεί με ψυχραιμία, και να αντιμετωπίσει με τη λογική και όχι με πανικό το κρίσιμο πρόβλημα του προσφυγικού. Και η ΛΟΓΙΚΗ λέει ότι μία Ευρώπη των 500.000.000 κατοίκων μπορεί να φιλοξενήσει και να ενσωματώσει στις κοινωνίες τους το 0,2 % του πληθυσμού τους σε πρόσφυγες.

Τέλος-τέλος αν δεν το θέλουν, ας τερματίσουν άμεσα, ΤΩΡΑ τον εμφύλιο και τους βομβαρδισμούς στη Συρία και την ειρήνευση της περιοχής, ώστε να μπορούν να επιστρέψουν ΟΛΟΙ στις εστίες τους. Ας τερματιστεί επιτέλους η υποκρισία του δυτικού κόσμου που θέλει και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών της περιοχής, και να μην φθάνουν στις αυλές τους οι διωγμένοι από τον πόλεμο. Μία Ινδική παροιμία: «Μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, μοιρασμένη λύπη γίνεται μισή», και αφού ξεκίνησα με Απόστολο Παύλο ας τελειώσω πάλι με γραπτό του: «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε».

Σπύρος Ε. Λάππας
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Καρδίτσας




Total
0
Shares
Previous Article

Άρση κυκλοφοριακών ρυθμίσεων στο πλαίσιο των αγροτικών κινητοποιήσεων

Next Article

Δήλωση προέδρου της ΕΝΠΕ μετά την έκτακτη σύσκεψη στο υπ. Εσωτερικών για το προσφυγικό