Του πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
Βιώνοντας, την εβδομάδα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, τον Γολγοθά και την θυσιαστική αγάπη του Κυρίου μας, γεννιούνται ερωτήματα για την δική μας σχέση με τον Εσταυρωμένο. Εάν με άλλα λόγια θέλουμε να σωθούμε, θέλουμε να ζήσουμε αιωνίως κοντά στην Βασιλεία του Θεού, την ητοιμασμένη δια τα παιδιά του, τα οποία θα τον εμπιστευθούν και θα τον αγαπήσουν.
Ο Κύριος είπε: «Ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτὴν». Το ερώτημα είναι γιατί χρειάζεται αυτή η βία για να μπούμε στην Βασιλεία του Θεού; Ποιός η ποια πανίσχυρη δύναμη εμποδίζει την ελεύθερη είσοδο στη Βασιλεία του Θεού, ώστε να απαιτείται μια υπερδύναμη βία για να κάνουμε την υπέρβαση και να μπούμε στην βασιλεία;
Την αιτία της ανάγκης μίας βίας ικανής να ανοίξει τις κλειστές πύλες της Βασιλείας των ουρανών, την εντοπίζουμε στην πτώση του αδαμικού ανθρώπου στην αμαρτία. Με την παράβαση της εντολής του Θεού, ο άνθρωπος παραδόθηκε στην εξουσία του Σατανά και η πτώση του ήταν πτώση στην κυριαρχία του πονηρού διαβόλου!
Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος σε μία ομιλία του αναφέρει: «ὁ σατανᾶς καὶ αἳ δυνάμεις καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ σκότους ἀπὸ τῆς παραβάσεως τῆς ἐντολῆς ἐνεκάθισαν εἰς τὴν καρδίαν καὶ εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὸ σῶμα τοῦ Ἀδὰμ ὡς εἰς θρόνον ἴδιον». Ο δε φιλοκαλικός Ιωάννης ο Καρπάθιος σημειώνει ότι: «αὐτὸς ὁ πνευματικὸς ἀγωνιστὴς ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἀποκτήσει τὶς εὐαγγελικὲς ἀρετὲς θὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ὅσο αὐτὸς ἀγωνίζεται θεοφιλῶς, τόσο περισσότερο παρεμβαίνοντες οἱ δαίμονες τοῦ ἐπιφέρουν μεγαλύτερες καὶ βαθύτερες πληγές, ὥσπου νὰ φθάσει σὲ μιὰ κατάσταση θανάτου».
Το συμπέρασμα όλων αυτών, βεβαιώνει τον λόγο του Κυρίου: «βιάζεσθαι χρὴ ἐαυτὸν εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ εἰς πάσας τὰς ἐντολᾶς τοῦ Κυρίου σου». Το αποτέλεσμα είναι ότι δυστυχώς οι άνθρωποι δεν βιάζουν τον εαυτό τους για την σωτηρία τους. Μπαίνουν στην Εκκλησία και δεν μεταμορφώνονται από την Χάρη του Θεού σε πιστά μέλη. Δεν δίνουν αγάπη διότι δεν αγαπούν την Πηγή της Αγάπης τον Κύριό μας, δεν ταπεινώνονται στο θέλημά Του… πόσοι άνθρωποι εκκλησιάζονται και πόσοι εξομολογούνται; Πόσοι άνθρωποι θέλουν να παντρευτούν και ζητούν από τους πατέρες της Εκκλησίας να μεσιτεύσουν για την σωτηρία τους; Ακόμα και στο Μεγάλο Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος οι προσκεκλημένοι έρχονται χωρίς να φορούν ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ του Κυρίου μας, ο οποίος δηλώνει ότι κι εμείς είμεθα παιδιὰ του Θεού, δια του Βαπτίσματος, αλλά επειδή δεν ταιριάζει με την ενδυμασία, τον αφαιρούμε, ανενόχως, και το χείριστο, τον αντικαθιστούμε με το «ΜΑΤΑΚΙ», το δαιμονικὸ σύμβολο που ταλανίζει τους ορθοδόξους και τους τυφλώνει από την αλήθεια.
Ο Σταυρός του Κυρίου μας, ο οποίος σώζει, φυλάττει, φωτίζει και αγιάζει την ζωή μας, είναι το όπλο κατα της αμαρτίας καί της δυνάμεως του πονηρού. Ας μην τον αφαιρούμε ποτέ από πάνω μας, διότι τότε αφήνουμε τον οίκο της ψυχής μας ανοιχτό στους ληστές. Να τον φορούμε ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ τον εαυτό μας, όπως μας παραγγέλει ο Κύριός μας, διότι είναι «ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας». Αυτός ας γίνει η δόξα και το καύχημά μας ως μέλη της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διατρανώνοντας ότι «ζεῖ Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ». Αμήν. Γένοιτο
