Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ ενώπιων των ευθυνών μας, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιστορικές.
Δεν πρόκειται να κάνω σε κανέναν, ούτε μαθήματα ιστορίας, ούτε διπλωματίας, δεν είμαι άλλωστε ο ειδικότερος. Δεν πρόκειται όμως να ανεχθώ, ως πολίτης αυτής της χώρας κατ’ αρχήν και ως μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου μετά, να αντιμετωπίζομαι ως να έχω υποστεί λοβοτομή.
Και ρωτάω λοιπόν, είναι κάποιος σε αυτή την αίθουσα που δεν γνωρίζει ότι το «Μακεδονικό» ζήτημα, υφίσταται ως ζήτημα από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και ότι το πρόβλημα του ονόματος, προέκυψε με τον καθορισμό των συνόρων των βαλκανικών κρατών το 1913, έπειτα από τη κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Προφανώς η στάση του επίσημου ελληνικού κράτους για το θέμα, από την ίδρυσή του έως και τις μέρες μας, επιδέχεται και κριτική και ερμηνείες, έχοντας πάντα υπ’ όψη τα δεδομένα της βαλκανικής χερσονήσου αλλά και τη διεθνή γεωπολιτική κατάσταση.
Στην τελευταία φάση του ζητήματος, από την ίδρυση δηλαδή του νέου κράτους στα βόρεια σύνορά μας με την προσωρινή ονομασία πΓΔΜ και για όλους τους υπόλοιπους σκέτο Μακεδονία το 1991, οι επιλογές ήταν δύο. Ο «στρουθοκαμηλισμός» και ο φοβικός πατριωτισμός με ένα πλήθος από γραφικότητες πού έχουμε βιώσει όλα αυτά τα σχεδόν 30 χρόνια ή η σοβαρή εξωστρεφή πολιτική του τελευταίου διαστήματος που οδήγησε στη συμφωνία των Πρεσπών.
Ας δούμε λοιπόν τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος προσπαθώντας να είμαστε ειλικρινείς.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας προφανώς και το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ ήταν στο ίδιο πνεύμα, ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση για τη λύση του ονοματολογικού, το οποίο υφίσταται επίσημα ως εκκρεμότητα από την υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας το 1995.
Με βάση πάντα την «εθνική γραμμή», ρητά εκπεφρασμένη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έφτασε στη συγκεκριμένη συμφωνία, η οποία είναι σαφώς καλύτερη και απ’ ότι είχε διαπραγματευτεί η ελληνική πλευρά κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την αντιπολίτευση. Στο βωμό κάποιου πιθανού μικροκομματικού οφέλους και με στόχο ένα ακροδεξιό ακροατήριο, η ΝΔ υπαναχωρεί από τις πάγιες θέσεις της, όπως σχετικά πρόσφατα και σε αυτή την αίθουσα ο αρχηγός της εξέφρασε.
Τον ίδιο δρόμο με ίσως άλλα κριτήρια, αλλά πάντα με γνώμονα το μικροκομματικό συμφέρον, ακολούθησε και το ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα όλο αυτό το διάστημα και ευθύνονται για το αδιέξοδο, θυσιάζουν το εθνικό μπροστά στο κομματικό όφελος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει βέβαια και η στάση του ΚΚΕ, το ισχυρότερο επιχείρημα του οποίου είναι ότι «σπρώχνουμε τα Σκόπια στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ».
Το κείμενο της συμφωνίας, σε συνδυασμό και με τη ρηματική διακοίνωση, αφαίρεσε όλα τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης περί εθνικής μειοδοσίας, προδοσίας και όλες τις υπόλοιπες εθνικιστικές κορώνες. Η «μάχη» πλέον δίνεται στο επίπεδο των διαδικαστικών θεμάτων. Αυτή είναι η ασφαλής συνταγή αντιπαράθεσης, όταν υπάρχει έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων.
Με τη συμφωνία των Πρεσπών, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, της Μακεδονίας επαναλαμβάνω, γιατί η προσωρινή ονομασία της ενδιάμεσης συμφωνίας περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων σε:
Αλλαγή της συνταγματικής της ονομασίας και από σκέτο Μακεδονία, όνομα αναγνωρισμένο από την πλειοψηφία των χωρών της γης, σε «Βόρεια Μακεδονία».
Αλλαγή του συντάγματός της και απάλειψη όλων των αλυτρωτικών σημείων.
Παραδοχή ότι η γλώσσα τους, η «Μακεδονική» όπως αυτή αναγνωρίστηκε στην 3η συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την τυποποίηση των Γεωγραφικών ονομάτων στην Αθήνα το 1977, και έχουν τη σημασία τους και ο τόπος και ο χρόνος, ανήκει στις νότιες σλαβικές γλώσσες.
Παραδοχή ότι η πολιτιστική τους κληρονομιά, καμία σχέση δεν έχει με τον αρχαιοελληνικό Μακεδονικό πολιτισμό.
Ειλικρινά κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι με βάση τα ιστορικά γεγονότα από το 1913 έως το 2008 και μέσα από μια ειρηνική διαπραγμάτευση, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε περισσότερα; Προφανώς όχι.
Ελπίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος εδώ μέσα, ο οποίος υιοθετεί τα πολεμικά σενάρια των πατριωτών του καναπέ, που μέσα από το facebook οργανώνουν την απελευθέρωση των «αλύτρωτων» πατρίδων.
Ήθελα όμως πραγματικά να ρωτήσω τους «Δρυΐδες» του ελληνικού κοινοβουλίου, αυτούς που νομίζουν ότι ο κόσμος και η ζωή ξεκινάει από το περιστύλιο και τελειώνει στο εντευκτήριο, έχει κάποιος από εσάς ποτέ μιλήσει με κάποιον πολίτη της διπλανής χώρας. Κάποιον που γεννήθηκε μετά το 1945, είναι δηλαδή από 74 χρονών και κάτω, ο οποίος μεγάλωσε και πέρασε όλη του τη ζωή θεωρώντας ότι ζει σε μια χώρα που ονομάζεται Μακεδονία και μιλάει μια γλώσσα που λέγεται Μακεδονική. Προφανώς μπορούμε να πούμε πολλά στις πολιτικές ηγεσίες αυτής της χώρας διαχρονικά, όχι όμως και στους πολίτες. Για αυτό η συμφωνία είναι επίτευγμα, γιατί ανατρέπει παραδοχές δεκαετιών για έναν ολόκληρο λαό.
Κατά τη γνώμη μου έχουμε μπροστά μας μια συμφωνία, επωφελή για τη χώρα και τους πολίτες της, η οποία συμβάλει στη σταθερότητα της περιοχής. Δεν δίνουμε τίποτα, αντίθετα παίρνουμε πίσω πράγματα που ακούσια ή εκούσια χάθηκαν τον τελευταίο αιώνα. Τη θέλουμε η όχι; Και αν δε θέλουμε αυτή τη συμφωνία, ποια είναι η εναλλακτική;
Τα διλήμματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Αν δεν θέλουμε το «Βόρεια Μακεδονία» θα υποστούμε το σκέτο Μακεδονία.
Αν δεν θέλουμε να έχουμε στενές σχέσεις με τους βόρειους γείτονες θα έχει η Τουρκία.
Αν δεν θέλουμε σταθερότητα στα βόρεια σύνορά μας, θα υποστούμε τις συνέπειες της αστάθειας.
Υπάρχουν λέει, «γκρίζες ζώνες» και σημεία τα οποία θα χρειαστούν ερμηνεία ή διευκρίνηση στη συμφωνία. Πολύ πιθανόν, αλλά ρωτάω, υπήρξε κάποια ανάλογη συμφωνία που δεν είχε; Που προέβλεπε τα πάντα και απολύτως ξεκάθαρα; Η ιστορία έχει αποδείξει πως όχι.
Ένα άλλο προσφιλές επιχείρημα της αντιπολίτευσης, είναι ότι η συμφωνία είναι αποτέλεσμα πίεσης του διεθνούς παράγοντα. Και το ερώτημα είναι πολύ απλό, όταν δεν είσαι η Βόρεια Κορέα, που σημαίνει ότι συμμετέχεις σε διεθνείς οργανισμούς, σε ομάδες χωρών, έχεις επαφή, συνεργασία και αλληλεξάρτηση με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν πρέπει να λαμβάνεις υπ’ όψη σου όλους αυτούς; Και δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι επιλήψιμο το γεγονός ότι τα συμφέροντα της χώρας σου, για διαφορετικούς ίσως λόγους, μπορούν να συμπίπτουν με τα συμφέροντα και κάποιων άλλων.
Και πάμε τώρα να δούμε το έσχατο επιχείρημα πολλών, το δημοψήφισμα. Δεν θα ασχοληθώ με τις διάφορες αστειότητες του τύπου, ο λαός θα αποφασίσει για το όνομα μιας άλλης χώρας, πάω στην ουσία.
Το πολίτευμά μας είναι η προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία και το σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό. Καλώς η κακώς δεν έχουμε άμεση δημοκρατία. Τα δημοψηφίσματα σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο του πολιτεύματός μας για κάποια θέματα. Μπορούμε όμως να θέσουμε στο λαό, ο οποίος εύλογα λειτουργεί κυρίως με το θυμικό και όχι την εξειδικευμένη γνώση, μια διεθνή συμφωνία η οποία άπτεται των εθνικών, οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων της χώρας; Η γνώμη μου είναι πως θα ήταν μεγάλο λάθος να το κάνουμε.
Το θυμικό του Ελληνικού λαού ήταν αυτό που είχε σαν αποτέλεσμα μετά τη συνθήκη του Νεϊγύ, το 1919 και των Σεβρών, το 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος να μείνει εκτός βουλής και να καταλήξουμε έτσι στη συνθήκη της Λωζάνης με τις γνωστές σε όλους απώλειες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης, δυστυχώς ψαρεύετε σε θολά νερά και αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για τη χώρα.
Οι απλουστευμένες εθνικολαϊκιστικές κορώνες, είναι πραγματικά ανούσιες. Αν νομίζετε ότι υπάρχουν Έλληνες τους οποίους δεν ενοχλεί το γεγονός ότι μια άλλη χώρα, επί σειρά δεκαετιών σφετερίστηκε ονόματα, σύμβολα αλλά και την ιστορία μας, είστε γελασμένοι. Το χάλι που επέτρεψαν οι συντηρητικές κυβερνήσεις της χώρας, από τον εμφύλιο μέχρι τις μέρες του ανεκδιήγητου πατριδοκάπηλου Σαμαρά, είναι αυτό που διορθώνουμε με αυτή τη συμφωνία και πετυχαίνουμε κάτι παραπάνω από το καλύτερο δυνατό.
Οι πολιτικές αναταράξεις που δημιουργεί η συμφωνία δείχνουν ξεκάθαρα ότι το πολιτικό προσωπικό αλλά και τα κόμματα με τη σημερινή τους διάρθρωση και μορφή, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που οδηγούν στη νέα εποχή, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Δυστυχώς κύριοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ταμπουρώνεστε πίσω από τους φόβους σας, και προσπαθείτε να μετρήσετε το μπόι σας με τον ίσκιο σας. Σταματήστε τις ασκήσεις εθνικού διχασμού και αναλογιστείτε τις ευθύνες σας. Η χώρα μας αξίζει πολύ περισσότερα από όσα εσείς μπορείτε να της προσφέρετε. Συνειδητοποιήστε το, η Ελλάδα ΔΕΝ είναι πλέον η «ψωροκώσταινα», με τους φοβισμένους κατοίκους που εσείς διαμορφώσατε.
Δεν σας ζητάω να ψηφίσετε τη συμφωνία, φαντάζομαι ότι δεν μπορείτε να φτάσετε σε τέτοια επίπεδα πολιτικής ανωτερότητας. Θα μπορούσατε όμως να καταδικάσετε την απόπειρα κατάληψης του κοινοβουλίου από τα φασιστικά στοιχεία που αμαυρώσαν και καπέλωσαν το συλλαλητήριο της Κυριακής.
Έχω πει πολλές φορές από αυτό το βήμα ότι δεν τα κάναμε όλα σωστά, κάνουμε όμως μια ειλικρινή προσπάθεια και αναβαθμίζουμε τη χώρα σε όλα τα επίπεδα. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια σημαντική παρακαταθήκη της κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη χώρα και είμαι περήφανη που συμβάλλω με την ψήφο μου σε αυτή.
Σας ευχαριστώ.
Βράντζα Παναγιώτα
Βουλευτής Καρδίτσας ΣΥΡΙΖΑ
