Η κυβέρνηση ιδεολογικοπολιτικά χρεοκόπησε. Αυτό βεβαίως δεν είναι έκπληξη, μιας και ιδεολογία και σοβαρός πολιτικός σχεδιασμός, δεν υπήρξε ποτέ στο ΣΥΡΙΖΑ. Όλα άρχιζαν και τελείωναν στο λαϊκισμό, στον εμπαιγμό, στην ενίσχυση της αγανάκτησης και στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων των πολιτών.
Οι αλλοπρόσαλλοι πειραματισμοί με την τύχη της χώρας, τα σχέδια εκβιασμού προς τους δανειστές, οι φανταστικές «κόκκινες γραμμές», ήταν μαθηματικά βέβαιο, ότι κάποια στιγμή θα αποδεικνύονταν φανφάρες και τα συνθήματα, με τα οποία έκρυβαν το κενό τους.
Εκείνο που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει έκπληξη, είναι ότι έφτασε μόνο ένας χρόνος, για να φανεί η απόλυτη πολιτική τους γύμνια.
Ένας χρόνος βέβαια όπου η χώρα μετράει μόνο ζημιές και οι πολίτες καλούνται να τις πληρώσουν.
Και σα να μην έφτανε αυτό, βλέπουμε μπροστά μας να ανοίγεται ένας νέος κύκλος κρίσης, να ανοίγει πάλι η συζήτηση για σύγκρουση με τους δανειστές, νέοι οικονομικοί περιορισμοί και πιέσεις, ακόμη και 4ο μνημόνιο.
Η Ελληνική κοινωνία όμως, δεν είναι σε θέση να αντέξει ένα ακόμη αριστερό δράμα.
Η χώρα βρίσκεται ήδη σε αναβρασμό, το «κίνημα της γραβάτας» ενισχύεται και εδραιώνεται, τα Σωματεία των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων εξαγγέλλουν κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας και όλες οι κοινωνικές τάξεις, βρίσκονται στα χαρακώματα.
Τα σκήπτρα βέβαια του ξεσηκωμού κρατούν οι αγρότες οι οποίοι βρισκόμενοι μπροστά στον αφανισμό, δείχνουν αποφασισμένοι να προστατεύσουν το δικαίωμά τους στη ζωή και στην παραγωγή.
Αυτή τη φορά δεν διεκδικούν κάτι επί πλέον, διεκδικούν τα ελάχιστα που τους απέμειναν και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, ετοιμάζεται να τους τα πάρει.
Ο Τσίπρας- Καμμένος, που εκλέχθηκαν με το σύνθημα «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, προτείνοντας σκληρότατα μέτρα για τον πρωτογενή παραγωγικό ιστό της χώρας.
Επιδιώκουν να συνθλίψουν οποιονδήποτε παράγει. Διότι παραγωγή σημαίνει πλούτος και η αριστερά αποδεδειγμένα, μισεί τον πλούτο, την ιδιωτική πρωτοβουλία και οικονομία, είναι υπέρ του κρατισμού και του κομματικού κράτους, για να μπορεί να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα.
Προκειμένου να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη και να αποσπάσουν την ψήφο των αγροτών, τους υπόσχονταν οτιδήποτε θα στήριζε τις παραγωγικές δυνατότητές τους.
Ο Τσίπρας, ανέβαινε στα τρακτέρ, κατηγορούσε την προηγούμενη κυβέρνηση και έταζε:
- Δημιουργία αναπτυξιακής αγροτικής τράπεζας,
- Διαχείριση «κόκκινων» αγροτικών δανείων
- Νέο θεσμικό πλαίσιο για τους Συνεταιρισμούς
- Μείωση κόστους παραγωγής με φθηνό πετρέλαιο- ρεύμα- εφόδια
- Παρεμβάσεις στις υποδομές, για αποταμίευση και αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού
- Επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ
- Αναθεώρηση της ΚΑΠ με αύξηση των ενισχύσεων
- Η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα πετύχει την παραγωγική ανασυγκρότηση
- Χαμηλότοκα καλλιεργητικά δάνεια
- Αναστολή πλειστηριασμών και ρύθμιση αγροτικών χρεών, με διαγραφή μεγάλου μέρους τους
- Αναδιανομή πλούτου προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών και της οικογενειακής γεωργίας
- Προστασία της ορεινής και νησιώτικης αγροτικής παραγωγής
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ
- Ρευστότητα στην αγροτική και κτηνιατρική οικονομία
- Απαγόρευση της παρακράτησης για χρέη των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων- ενισχύσεων- χρηματοδοτήσεων των αγροτών
- Στήριξη της αγροτικής παραγωγής, μέσω της τράπεζας επενδύσεων
- Εγγυήσεις για το αγροτικό εισόδημα
- Επιστημονική υποστήριξη για την αναβάθμιση της παραγωγής…
Αντί αυτών, αφανίζουν τον αγρότη, αφού:
Αγρότης με εισόδημα 12.000 ευρώ, πρέπει να πληρώσει σε άμεσες απαιτήσεις του κράτους:
- ΟΓΑ 3.234 ευρώ
- Φόρος εισοδήματος 3.120 ευρώ
- Προκαταβολή 100% 3.120 ευρώ
- ΕΝΦΙΑ 500 ευρώ
- Ασφάλεια αγροτικού 150 ευρώ
- Σύνολο απαιτήσεων 10.124 ευρώ
- Με τα υπόλοιπα 1.876 ευρώ, πρέπει να πληρώσει, έμμεσους φόρους όπως Φ.Π.Α, φόρους καυσίμων, να ταϊσει την οικογένειά του, να πληρώσει πάγια έξοδα και να καλλιεργήσει…
Γι΄ αυτό τώρα οι αγρότες, πέρα από την αγωνία και την ανασφάλεια για το αύριο, ξεχειλίζουν και από αγανάκτηση, πικρία και θυμό.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δίκιο τους και οι ίδιοι στους δρόμους που βρίσκονται, να το υπερασπιστούν δείχνοντας αποφασιστικότητα μεν, ψυχραιμία και εγκράτεια δε.
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους, ακόμη και όσοι πολίτες πιθανόν ταλαιπωρούνται δείχνουν επιείκεια και κατανόηση.
Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί στην κυβέρνηση, αλλά τα μπλόκα της οργής ξεκίνησαν τη δική τους αντίστροφη μέτρηση.
Ασημίνα Σκόνδρα
πρ. Βουλευτής Ν.Δ. Καρδίτσας
