Αγαπημένε μας Δημήτρη, να είναι φωτεινός ο δρόμος της ψυχής σου στο αιώνιο ταξίδι που ξεκίνησες να πας, πριν από λίγες ώρες.
Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και συγχωριανοί σου, βαθιά συγκλονισμένοι από την είδηση του ξαφνικού θανάτου σου μείναμε άφωνοι, δεν το πιστεύαμε πως μας έφυγες, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν θα σε ξαναδούμε.
Ήσουν άνθρωπος έξω καρδιά, γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος, χωρίς εγωισμούς και ανόητα πείσματα. Άνθρωπος χαμογελαστός και πολύ κοινωνικός, με αγάπη και εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο. Με ένα σπίτι ανοιχτή την πόρτα για όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, γνωστούς και αγνώστους.
Ήσουν ένας αγνός και πραγματικός φίλος με αρχές, ήρεμος, ευγενικός, φιλήσυχος, φιλόξενος και έντιμος, ειλικρινής, δίκαιος και ακέραιος άνθρωπος.
Ως εκπαιδευτικός – ΔΑΣΚΑΛΟΣ, υπηρέτησες για τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια σε διάφορα δημοτικά σχολεία της Αργιθέας, Γελάνθης, Μουζακίου και περιχώρων. Όλα αυτά τα χρόνια εργάστηκες με απαράμιλλη ευσυνειδησία, συνέπεια, αγάπη και πάθος για τη δουλειά και τους μικρούς μαθητές σου.
Υπήρξες ένας σπουδαίος και πολυτάλαντος Δάσκαλος, ζωγράφος και σκηνοθέτης, μουσικός και μαέστρος. Δάσκαλος δραστήριος, άξιος παιδαγωγός, ακάματος εργάτης και σμιλευτής ψυχών. Πάνω απ΄όλα αγαπητός, καλοσυνάτος, τρυφερός, στοργικός δεύτερος πατέρας και καλός φίλος με όλους τους μαθητές.
Είχες αναγάγει το επάγγελμα του ΔΑΣΚΑΛΟΥ σε λειτούργημα και με την ακάματη προσπάθειά σου, την εργατικότητα και το ζήλο που σε διέκρινε για προσφορά, σφυρηλάτησες, μέσα στο καμίνι των σχολείων, τη συνείδηση χιλιάδων μαθητών και τους παρέδωσες άριστους πολίτες στη ζωή και στην κοινωνία.
Πίστευες σ΄αυτό που έκανες και έδινες την ψυχή σου για να πετύχεις το σκοπό σου. Έδινες απ΄όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις της ζωής σου που έκρυβες μέσα σου. Έδινες από χαρά, από ενδιαφέρον, από κατανόηση. Έδινες από τον εαυτό σου, απ΄τη ζωή σου. Έδινες τα πάντα στο συνάνθρωπό σου, στους συγγενείς και φίλους και δε γύρευες αντάλλαγμα, δεν ζητούσες ευγνωμοσύνη.
Έκανες μια ωραία οικογένεια και γαλούχησες τις τρεις κόρες σου με ηθικές αρχές και αξίες. Αξιώθηκες να χαρείς, τον καρπό των τριών θυγατέρων σου, τέσσερα υπέροχα εγγόνια.
Ύστερα από 84 ολόκληρα χρόνια ζωής, βρίσκεσαι σήμερα, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός». Ήρθε τώρα η ώρα να αναπαυτείς εν ειρήνη γιατί έχεις πράξει στο ακέραιο όλες τις υποχρεώσεις σου σ΄αυτόν τον προσωρινό κόσμο.
Αγαπητή Λόπη, αγαπητά παιδιά του αδικοχαμένου μας Δημήτρη, Φώφη, Ελένη και Κατερίνα, γνωρίζουμε και αισθανόμαστε τον πόνο και τη θλίψη σας. Χάσατε τον αγαπημένο σας σύζυγο και στοργικό πατέρα σας. Γνωρίζουμε τους αγώνες και τις προσπάθειές σας να τον στηρίξετε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Αυτό πρέπει να αποτελεί το βάλσαμο της παρηγοριάς σας. Θα πρέπει ακόμη να αισθάνεστε περήφανοι γι΄αυτόν, γιατί άφησε στον κόσμο τούτο, μηνύματα ανθρωπιάς, εργατικότητας, φιλανθρωπίας, φιλοξενίας, αγάπης και ήθους. Σας κληρονομεί τις αιώνιες αξίες της ζωής για να τον μνημονεύετε εφαρμόζοντάς τες.
Αλησμόνητε φίλε και συνάδελφε Δημήτρη, να είσαι βέβαιος πως όλοι εμείς οι παλιοί οικογενειακοί σου φίλοι, οι συσπουδαστές σου της Ακαδημίας Ιωαννίνων, οι συνάδελφοί σου δάσκαλοι, οι μαθητές σου και όλοι όσοι είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν από κοντά, θα αναπολούμε τις αρετές του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς σου. Θα θυμόμαστε το όμορφο και ευγενικό σου χαμόγελο και την απλόχερη φιλοξενία που μας πρόσφερες. Θα διατηρήσουμε παντοτινή την ανάμνησή σου για τα πληθωρικά σου συναισθήματα, για τη μεγάλη σου καρδιά που μας αγκάλιασε. Η αναγνώριση αυτή θα είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά για όλους τους δικούς σου: της πολυαγαπημένης σου Λόπης, των θυγατέρων και γαμπρών σου, των αδελφών σου, εγγονών και ανεψιών σου.
Eύχομαι η μεγάλη αυτή προσφορά σου στον κόσμο τούτο, η πνευματική και ανθρώπινη, να εκτιμηθεί στον ουράνιο κόσμο που βρίσκεσαι τώρα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Μουζακιώτικης γης που θα σε σκεπάσει σε λίγο.
Αιωνία η μνήμη σου αγνέ, υπέροχε φίλε Δημήτρη.
Από όλους τους φίλους σου Γεώργιος Μπαντής
