Τελικά η συμφωνία έκλεισε. Με καθυστέρηση, πρωτίστως λόγω των αγεφύρωτων διαφορών μεταξύ των δανειστών για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για τη χώρα, εάν είχε κλείσει, ακριβώς η ίδια συμφωνία, έξι μήνες νωρίτερα; Βεβαίως, αλλά προφανώς αυτό δεν ήταν εφικτό όσο δεν… είχαν βία να συμφωνήσουν το Βερολίνο με το ΔΝΤ.
Είναι μια καλή συμφωνία; Αυτό θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Εάν οδηγήσει τη χώρα οριστικά έξω από τα Μνημόνια, χωρίς να πνίξει την ανάπτυξη, η απάντηση θα είναι “ναι”. Εάν αποδειχθεί ότι δεν βγαίνει, η απάντηση θα είναι “όχι”. Η συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών για τα ζητήματα της δεύτερης αξιολόγησης πάντως, είναι το εισιτήριο που πρέπει να καταβληθεί για να ανοίξει η πόρτα επαναφοράς σε μια περίοδο χωρίς Μνημόνια και διεθνή επιτροπεία.
Ναι, τα μέτρα για τη μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου θα επιβαρύνουν το 40% των συνταξιούχων -το 60% των συντάξεων δεν θίγεται- και τους μισθωτούς, αλλά οι επιβαρύνσεις αυτές έρχονται οι μισές από το 2019 και υπόλοιπες από το 2020. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι να έχει αρνητική επίπτωση στις τσέπες των ανθρώπων και στην κατανάλωση η εφαρμογή αυτών των μέτρων, η οικονομία θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, η προβλεπόμενη ανάπτυξη να δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Εάν αυτό πάει καλά -και δουλειά της κυβέρνησης από δω και πέρα είναι να κάνει το παν για να πάει καλά-, οι επιπτώσεις των περικοπών θα είναι περιορισμένες. Και για μια μεγάλη κατηγορία πολιτών θα είναι ουσιαστικά μηδενικές, αφού τα αντίμετρα που πάνε πακέτο με τα μέτρα -επιδότηση ενοικίου, οικογενειακά επιδόματα, βρεφονηπιακοί σταθμοί, συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη-, θα ανακουφίσουν τις νέες οικογένειες και τους γηραιότερους.
Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Επί μήνες καλούσε την κυβέρνηση να μην καθυστερεί και να υπογράψει ό,τι φέρουν οι δανειστές και από την άλλη απαιτούσε εκλογές γνωρίζοντας πως η προσφυγή στις κάλπες όχι μόνο θα εκτροχίαζε την οικονομική πορεία, αλλά θα έθρεφε τις πιο άγριες ορέξεις των δανειστών.
Τον Δεκέμβριο είχε καταγγείλει την κυβέρνηση επειδή, με “μονομερείς ενέργειες” όπως θεωρούσε, έδινε χρήματα στους συνταξιούχους και καταργούσε τον ΦΠΑ στα νησιά που πλήττονται από το προσφυγικό και τώρα καλείται να δώσει, εδώ και τώρα, 900 εκατομμύρια από το πλεόνασμα του 2016, το οποίο μέχρι πρόσφατα αμφισβητούσε ότι υπάρχει.
Τέλος, ενώ επιδιώκει να εφαρμόσει τόσα και άλλα τόσα μέτρα, με την προϋπόθεση ότι θα είναι από τη σκληρή ατζέντα του ΔΝΤ, δεν ψηφίζει τα αντίμετρα που θα ανακουφίσουν μια σειρά πολίτες που επλήγησαν βαριά από τα Μνημόνια. Η στάση αυτή μπορεί κάποιοι στη Ν.Δ. να θεωρούν πως είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τον στόχο τους να ρίξουν την κυβέρνηση και να έρθουν απλώς στην εξουσία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα και τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών.
Το ζητούμενο είναι η αλλαγή σελίδας και, μέσα σε βιώσιμο πλαίσιο ανάπτυξης για όλους και όχι για λίγους, να δημιουργηθούν προοπτικές για το άνοιγμα θέσεων εργασίας και να συγκροτηθεί ένα στέρεο κοινωνικό κράτος. Το ζητούμενο είναι αυτή η συμφωνία να αποδειχθεί ότι μπορεί να λειτουργήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό είναι και το στοίχημα της κυβέρνησης όσο η αντιπολίτευση θα εκπαιδεύεται στους μικροπολιτικούς αυτοσχεδιασμούς.
Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ Καρδίτσας
